Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Zamanja, BernardKunic, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768]: Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica, 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [numerus verborum] [zamagna-b-navis.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
77
ELEGIARUM
MONOBIBLOS
78
Theocr. Idyll. XXIII.
79
AD MAGNAM
DEI MATREM
Cui dabo exiguum pium libellum Nec satis lepidum nec expolitum? VIRGO dia tibi. Tuas libellus Quum laudes habeat, tuus libellus Dici vult. Satis ille se putabit, Si non displiceat tibi, beatum. Quod si fors placeat; nec inpolitus, Jam nec illepidus, perennis aevo Plus uno sibi plaudet, et libellos Omnes, quot fuerunt politiores Auroque et minio et cedro elegantes, Vincet exiguus pius libellus. At nisi auxilium tui repertum Illi erit decorisque nominisque, Vix notus tineis araneisque, Inter multa pusillus impiorum 80 Grandia illa volumina ac venena Atris in tenebris jacebit usque; Vel tractu levior liquentis aurae Unaque aëriam ratem sequutus Ibit ludibrium favoniorum. Quare illum tibi habe, tuus vocetur, Sit tuus. Sub hera quid oro tanta Vel sibi metuat, vel optet ipsi A me jam fieri mage expetendum?
81
ELEGIARUM
MONOBIBLOS
ELEGIA I.
Ad Virginem sine labe conceptam.
Primam qui vetito matrem decerpere ramo Poma malus vafris impulit insidiis; Quique suo mortale genus late omne parentis Unius ob noxam subdidit imperio Lethiferum inspirans virus, quod corpore fusum Atque anima omnigenum monstra creat scelerum: Idem ille in colubri faciem conversus et ora Hostis atrox veteri te quoque posse capi Credidit arte, infans rerum purissima. Non spem Tantae illi potuit demere laetitiae Criminis aut ultrix diri promissa [a][ERROR: no reftable 1:] virago Impresso elidens monstra nefanda pede; 82 Aut rubus ille vetus [b][ERROR: no reftable 1:] flamma crepitante cremari Visus, sed nullam passus ab igne notam, Unave [c][ERROR: no reftable 1:] diluvio referens te, diva, Carina Illa jugis tandem sospes in Armeniis; Proxima vel tellus largo dum rore madescit, Aridulum, ac nullo vellus [d][ERROR: no reftable 1:] ab imbre madens. Sunt rata signa: tuae foecunda matris in alvo, At non maternae conscia labis, ades En concepta. Prius caelesti lampade sanctus Nempe Amor exussit terque quaterque luem Incretam, et stygii exemit mala semina tabi: Tum niva finxit candida membra manu Sanguinis ipse legens guttas, qui purior, et qui Matris erat toto in corpore vividior. Ah fuge jam coluber: viden ut dia emicet infans? Te petit ila, tibi bella necemque parat. Hinc Amor, hinc tutam custos tegit altera pulcrum Gratia [e][ERROR: no reftable 1:] stellanti corpus amicta toga, 83 Spesque fidesque simul, flos ille merus virtutum, Formosam laeto circumeunt thiaso. Infans o felix salve! Quid vota moraris? Annae jam nascens egredere ex utero Nunc infans, olim virgoque parensque futura Digna Deo; ex te una est nostra oritura salus, Unaque tu generis lapsi pars integra, et una Quam merito e nostro vix rear esse satu. Scilicet Isacides priscum genus heroinae Tantum omnes cedunt laudis honore tibi, Quantum sublustri rutilantia sidera nocte Fulgori cedunt cuncta hyperionio: Qui quum se eoa mane extulit amphitrite, Obruta inextinctis ipsa latent radiis, Nec caelo apparent, nec pingunt aurea templa; Ille suo tantum fundit sub axe jubar. Et merito: nam quae parili se jactet honore, Quae se laude tibi conferat? Anne [f][ERROR: no reftable 1:] Sara, An formosa Rachele, an Debora fortis, an illa Assyrio referens quae redit exuvias 84 De duce sanguinea caput a cervice revulsum? Quae prius, eximiae quam retulere decus Virtutis, dederant stygiis captiva catenis Et phlegethontaeo premenda jugo: Omnibus ille draco malus ingruit, omnibus ante Cervicem impositis pressit atrox pedibus. Cujus tu contra sprevisti sola furorem, Nec de te exuvias perfidus hostis habet. Quin stygio quamvis epotum in te vomat amne Virus, si qua ortus laedere fraude tuos Possit, conantem frustra vincis tamen hostem Innocuo calcans livida terga pede, Insultansque. Magis, magis o precor usque scelestum Auctorem, a quo sunt omnia nata mala, Omnia sunt nobis felicis gaudia vitae A quo rapta, magis dia puella preme. Ille suo ereptum per te nostrum genus iri Infrendens frustra jam sciat imperio; Et sciat et doleat vesanus. Cur bona cessant Gaudia? Vicit io magna puella stygem, Vicit, et attonitis laetum mortalibus omen Iris [g][ERROR: no reftable 1:] vicinae nuncia pacis adest. En iterum, quales nondum ullo crimine foeda, 85 Anguineo nondum perdita flagitio, Terra dabat, flores parit undique versicolores: Illi autem, circum dulce sonans Zephyrus Dum volat, arguto foliorum murmure discunt, Ut merita es, laudes dicere sancta tuas. Dicite jam laudes, jamque una crescite flores, Quos alit alma suae terra parens dominae; Quosque in serta legens dicam, tibi munera prima Lux mea pro domita dat styge noster amor: Addam etiam cantus, sed quos nec Pieris ulla, In sylvis Phoebus nec docet aoniis, Humor hianteae qua defluit hippocrenes, Et vatum epoto corda ciet latice. Ingenium dabis ipsa; unam te nostra sonabunt Carmina; tu nostri carminis auctor eris.
86
ELEGIA II.
Ad Virginem nascentem.
Qualis noctivagae phoebes [a][ERROR: no reftable 1:] nitor almus olympo Emicat, ac niveis invehitur bijugis; Qualis ab eois nimbo conspersa rosarum Memnonis illa parens prosilit aequoribus; Qualis et imbriferas ubi guttas auricomus Sol Permeat, in vario lumine versicolor Post hyemem jam depulsam post nubila tetra Formosae facies iridos exoritur; Talis ades nascens: quid talis? Ne bona saevi; Quin potius vati parce puella tuo. Pauperis hoc vitium linguae, quae nescia fari est, Quod videt attonitis sensibus in te inhians Mens animi, puras quum primum lucis in oras Matris felici laberis e gremio: Conatur tamen ipsa, potis si dicere, et omnes Verborum nequidquam anxia versat opes, Vestigatque undas, poti queis ducere vates 87 Suerunt ismariis culminibus nemora, Atque hebrum tanaimque inhibere: heic deficit humor Pegaseus, fons heic aret apollineus; Rerum nulla refert species te, diva, venustum Nil est, quo non sis tute venusta mage. Quippe venis, qualem voluit Sator ille supremus, Et voluit, qua nec pulcrior ulla fuit, Nec melior, volvens te [b][ERROR: no reftable 1:] aeterna in mente, priusquam Mundi libravit moenia ponderibus, Effuditque auras late, certisque revinxit Terrarum clausum finibus oceanum, Sidera et immisit caelo. Tu namque fuisti Illud opus, majus quo nihil ipse deus, Condidit et solem quamvis et sidera, prompsit E tot inexhaustae mentis imaginibus; Tantaque virtutis tua sunt [c][ERROR: no reftable 1:] exordia, nondum Nata omnes omni ut decore antevoles. Nil igitur conferre tibi sese audeat: atqui Non ideo has humiles sperne puella domos; Has tibi praecipue rerum pater ipse paravit, Praecipue tellus condita et astra tibi. 88 Aspice fulgentem lunam, quae dum aurea caelo Ducit sidereas nocte silente faces, Optatum per lassa dabit tibi membra soporem Pallidula teneros luce fovens oculos. Aspice et auroram: rubuere ardentia caeli Templa, rubent longe culminaque et silüae: Haec tibi solis erit praenuncia. Jam nova rerum, Quoquo oculos vertas, se facies aperit: Tethyos en pura prodit sol almus ab unda, Vanescunt tremulis sidera luminibus, Nusquam atrae est facies noctis: tantum ille coruscans Litore ab eoo litus ad hesperium Spicula diffundit lucis volitantia; quae se In septem postquam stamina dissolüunt, Omnibus ille suus rebus color, omnibus illa Et forma et species floribus enituit. Tum libani te [d][ERROR: no reftable 1:] cedri, et sioniae cyparissi, Tum vocat atque ingens palma, oleaeque viror, Et riguo platanus campo, Hiericuntis et illa Ambrosium os rubro tincta lepore rosa: Dumque vocant, placidas zephyris motantibus auras, Adsonat omne avium per nemora alta genus, 89 Colluditque iterans blando tua nomina cantu. O quae tam felix nasceris, haud metuas Heic habitare; tuo si nunc dignabere terram Adspectu, veterem se induet in speciem; Qualem habuit, miseram quum nondum perdidit Heva Decepta inferni fraude mala colubri. Omnia sunt illi primum hoc de fonte coorta Tot mala, et omnigenae semina nequitiae: Quae cunctis natura parens infausta suorum, Hausere ut primae tempora vitae homines, Insinuat penitus; tibi sed, quae colla draconis Presseris in carae matris adhuc gremio, Haud unquam insevit. Semper curaeque metusque Longe aberunt, falsae et gaudia laetitiae, Et spes et desidideria atque aestus animorum, Transversos qui nos turbine conripiunt, Aborbentque atrum in barathrum. Tibi pectoris omnes Motus pax certo foedere certa reget, Nullo inconstantis fortunae agitabere casu, Nulla tuum invadent nubila consilium: Quae sunt recta, voles; atque inter recta sequeris Optima quaeque; in te candida lux inerit; In te dius Amor, puram qui saepius auras Te levis hinc pennis evehet aureolis In superas alte volitans, ubi purior aether Et supra Sinain et juga Thaborea 90 Ridet, et haud ullo concussus turbine saevit. Illic tu nigris altior et nebulis, Altior et nimbis ventisque furentibus omnes Despicies casus, despiciesque minas, Queis humilis regio haec miscetur. Quare age laeta Regina o terras ingredere, ipsa decus, Ipsa aderis magnum columen mortalibus aegris. Quos inter quum me videris, affer opem Jactatoque vagoque: orto jam sidere tanto In medio incolumes ibimus oceano.
91
ELEGIA
Tantane te capiunt carae fastidia matris? Sicne audes patriis cedere liminibus? Ah properos cohibe gressus, quo dia puella Te rapis? An celsae templa petis Solymae Virginibus [a][ERROR: no reftable 1:] virgo decus accessura? Quid eheu Te sine jam mater, te sine jam genitor Heu quid agat? Tecum solatia rapta senectae, Omnis tecum una lucis abibit amor, Iste tuus praesens quem pridem adspectus alebat, Nunc absens multa perdit amaritie. Et quamvis te non teneat, suspirat uterque Attamen, ac tepidis ora rigat lacrymis. Ire tamen tu pergis: eunti ignoscite, tristem Et fletum uvidulis tergite luminibus. 92 Illam ducit Amor: dio quis pugnet Amori? I, quo tantus agit, sancta puella, deus: Ipse fores reserat, dextram tibi porrigit ipse, Ut facili valeas limen adire gradu Auratum templi limen, magis aptus in orbe Istis quo melius moribus esse locus, Nulla potis mage digna domus. Tu candida nempe es Illa [b][ERROR: no reftable 1:] columba, olim missa per imbiferos Quae tractus, nondum quum sederat aestus aquarum, Abdita queis tellus maxima delituit, Ut sedem haud reperit late omnia circumspectans, Quiret ubi niveos ponere lassa pedes, Extimuit, Laeta iterum navi reddidit incolumem. Scilicet in terris alibi num sistere posses, Heic ubi commixtum fas simul atque nefas: Tot scelerum facies, tam multae unde undique pestes E stygio excitae circumeunt barathro. Quarum nulla tuos poterit corumpere mores; Nulla isthuc inferre ausa pedem poterit Te puram terrere. Audin? Jam numen in alma Aede sonant, numen carmina sacra canunt, Thureus ante aras dum se vapor evehit alte. 93 Tu divino adflatu intus adusta animum Suspirasque ardesque atque uno numine gaudes Ora sinumque tepenti imbre madefaciens. Qualis ubi aurato subnitens cerea lychno Concepit flammae vim facula igniferam, Illa quidem mollita liquescit ab igne, simulque Cuncta renidenti luce loca exhilarat. Huic similis flesque ardesque; et jam vix capis ipsa Plenam exultanti pectore laetitiam, Qua socias inter gaudes jam sede recepta In templi. At verso cardine jam crepuit Postibus occlusis heu janua. Quis mihi tete Invidet, et cupidis subtrahit ex oculis? Pande fores nimium immitis quicumque minister: Men longe posse hac Virgine abesse putas? Ergo te numquam posthac formosa videbo, Abstrusam in magni numinis obsequio Nunquam ego te adspiciam posthac? At mente tuebor, At certe gratis pascar imaginibus; Haud aliter quam si manifesto in lumine praesens Praesentem obtutu conspicer assiduo. Ac modo siderea [c][ERROR: no reftable 1:] suffusam luce videbo 94 Ardenti sanctas fundere ab ore preces, Quas alacer charitum circumvolitans chorus omnis Excipit, ac sedes evehit ad superas Astra super solisque jubar: modo sacra canentem Carmina, vel prisci temporis historias Volventem, ac memori figentem in corde tuorum Illa tot adspiciam grandia facta patrum. Saepe etiam cernam, superum famulante corona, Adposita in tela ducere ab arte notas; Ut varii immensos per caeli didita tractus Numinis ad nutum fulserit haec species, Et nihili novus e latebris emerserit orbis, Non qualis nunc est dira lues hominum, Cunctarumque simul virtutum triste sepulcrum. Nescius ast ipsis cedere sideribus. Saeva parens, tantine fuit decerpere pomum? Te miserans coeptum forte remittit opus Nunc mea virgo, tuosque horret dum effingere casus, Daedala acus saepe illi excidit e digitis; Flet quoque et anxifero suspirat pectore. Quid fles? Non tibi, sed nobis saeva parens nocuit. Aurea quin tenui rursum velamina filo Pinge age, et artifici pollice rursus acum Docta cape: en quattuor video de partibus amnes Caeruleo sedes tramite dividere Elisias, tempe felicia; ver ubi semper, 95 Puraque ubi caelo lux sine nube micat. Hic princeps est ille hominum; circa volucrum vis Plaudit, et agnoscit terra suum dominum, Agnoscuntque ferae omnigenae, floresque videntur, Qua se fert, prono vertice supliciter Ipsi etiam venerari. Alia stat parte puella Pulcra os, ac flavis conspicienda comis, Quas inter zephyrus ludit lascivus: at illi Non coma, non curae est jam decus oris; hians Arbore sub viridi tantum stupet aurea mala, Quam formosa, legi non minus apta manu. Illam anguis blande cernit, ramoque volutus Mala inter squamis enitet aureolis. Heu quid agit! Niveam poma ad fatalia dextram Porrigit: ah isthoc, dia puella, precor, Mitte opus! Heic heva pro tristi, missa Virago Illa polo potius magna locum teneat; Quae premet inferni collum fatale draconis Siderea in flavo serta gerens capite. Hanc tu dum pinges, suplex venerabere, et unam Quot fuerunt, quot erunt, matribus anteferes: Hanc, ego te venerans, semper venerabere, et ipsam Esse velim, vates cui placeam ante alios.
96
ELEGIA IV.
Ad Virginem nubentem.
Non temere insonuit laetis concentibus aura, Clarior et solito lumine tota nitet: O venias mea nympha; sacras Hymeneus ad aras Ecce tibi casti vincula conjugii Aerium caeli croceis findens iter alis Et gerit, et tali laude superbus ovat Caelicolum in thiaso. Viden, ut pars candida nectit Puniceis pulcre lilia taeniolis, Pars in serta rosas addit tibi suave rubentes, Quas prius ambrosio rore rigavit Amor, Dius Amor, numquam visus qui laetior ante Fulget inaurata candidus in tunica, Sidereoque faces succensas igne coruscans Jam cupit optanti tradere te socio. Ne dubites huic virgo tuam concredere dextram; Flagrat, at innocuo flagrat amore animum; Dicetur jamque ipse tuus, diceris et ipsa Jam sua, sed primum stabit utrique decus, Virgineus sed stabit honos, devotaque caelo A primo aetatis vere pudicitia. Hoc felix tibi conjugium deus auctor olympo 97 Spondet, et hunc socium destinat ipse tibi: Hos etiam placidi vitream Jordanis ad undam Inter plaudentum Naїadum choreas Felices dulci cantu celebrare hymeneos Est suetus Salomon ille tuus proavus Magnorum soboles pulcherrima Jessidarum: Ille amor hic fuerat castus, almus hymen, Cujus saepe nova capti dulcedine colles Palmiferi exiluere et juga cedrifera. At tu, cui talem fatorum arcana dicarunt. Nuptam, justitiae [a][ERROR: no reftable 1:] praemia magna tuae, O nimium felix gaude; tibi tradita cura Illius est purae Viriginis, ulla fuit Qua neque amabilior superis, neque carior usquam, Nec mage virgineo nobilis ingenio. Nam quodcumque facit, quoque sua lumina flectit, Admovet illa virum sensibus omnigenae Virtutis stimulos, castique accendit amoris Non prius expertis vota cupidinibus. Nunc tamen haec eadem tactus exosa viriles, Certaque non legem frangere virgineam En tibi se credit, nec didgnatur amantem. Quippe illi in te uno tanta reperta fides, 98 Omnia qui tenerae praestes bona commoda nuptae, Atque eadem intacto corpore tecta colas: Ac veluti amplectens vitem ulmus tristia flabra Ventorum, validae sustinet atque hyemis Immota incursus; carae tu nempe puellae Sis tale in duris casibus auxilium. Hoc faciet, mens haec illi; socialia tecum Partiri vitae commoda cuncta volet, Atque tui decoris [b][ERROR: no reftable 1:] custos, atque additus una Moeroris, virgo, laetitiaeque comes Cetera connubii tibi cedet jura, sat uno Munere contentus, quod tuus esse queat. Hoc ipse an potuit majus contingere votum, An quidquam melius poscere coelicolas? En qua regna patent phoebi flammantis ad ortum, Quaque idem hesperio tingit in amne rotas, In terris facies non hac formosior ulla, Non est et virtute auctior ulla anima, Fulgere cuique magis rerum illa aeterna potestas Eximiae semper laudis honore dedit. Quare agite unanimi quos jungit foedere taeda Pura ferens puris gaudia conjugibus, 99 Consulite o terris ambo: jam candida caelo Stillantis dio nubila rore pluent, Jam tellus inarata almo foecunda vigore Pollicitum tumido proferet e gremio Florem [c][ERROR: no reftable 1:] Jesseum, suavem qui sparget odorem Stellarum sedes ultra hyperionias: Illaque lucidulo clausae se cortice conchae Gemma nitens pulcris exeret aequoribus; Cujus naturamque simul miratur et ortus Doris, et invisi seminis unde vigor. Aetheria certe nascetur origine proles, Nascetur qui vos nomine saepe vocat, Teque suum dicat patrem, tibi candida nympha Parvus ab admotis pendeat uberibus. Tunc animus quis erit vobis? Quae mens bona purae Laetitiae admirans gaudia concipiet? Illa specus bethlea, illud mihi testis et antrum, Nunc tantum bruto grata domus pecori, Thure olim dignanda atque ipsis aemula stellis Regales multo vincet honore lares. Dicere plura mihi vetitum; immortalia musae Mortali prohibent facta docere sono. Et jam concussit flagrantem lumine fausto 100 Subridens placide laetus Amor faculam; Ipsaque secreti linquens penetralia templi Arguta virgo concrepuit solea. O venias nova nupta novum columen nuptarum; Annulus in sponsi clara micans manibus Candidulum poscit digitum, quo fulgeat aptus, Aeternam et fulgens servet amicitiam. Gaude Amor, o gaude felix Hymenee, peracta Omnia, jam nupsit vestra puella viro, Et pulcro suffusa genas pudibunda rubore Nupta rubet, qualis sole pudoricolor Os perfusa rubet tithonia matutino, Ac roseis prodit tethyos et foribus: Sis felix mea vita; die si videris isto Me facilis, felix semper et ipse ferar.
101
ELEGIA V.
Ad Virginem, Caelesti Nuncio accepto.
Quisque ades, fer thura, pius: vos ite profani, Ite , et sacratis cedite limitibus: Siderei en Nuncius (alarum nosco ego jam sonitum, Ambrosius nosco crines, nec fallor), et ista Fulgentem laetus ponit in aede pedem. Jam subiit: quid virgo tulit? Quae verba loquutus? Me miserum, trepido pectore sollicita Turbatae [b][ERROR: no reftable 1:] similis suspiras. Cur ita spargis Virgineo niveas moesta rubore genas? Qui timor hic tantus, quae tristia nuncia terrent Attonitam? Certe gaudia laeta tulit: Laeta piis hilares portendunt gaudia divi. Felicem diae germine te sobolis, Felicem matres inter te dixit, et unam Cunctis omnipotens quam pater antetulit. 102 Idne [c][ERROR: no reftable 1:] times, Virgo, materno et nomine palles? Ah istum trepido pone metum ex animo. Mater eris, sed virgo simul: deus ipse parentem Te sibi jam legit maximus, et metues, Ne tibi virgineus pereat flos? Purior imo Adflatu extiterit numinis ac melior. En repetens animo priscorum oracula vatum In te illud matrum casta puella decus, Foecundam in te illam divinitus heroinam Agnosco. O quid me laetius esse potest? Quid magis optandum terris contingere? Salve Lux bona speratae conscia laetitiae; Salve ales, salve quot sunt Jesseїdas inter Maxima! Jam promissa ergo erit illa dies, Ergo erit o Virgo, quo, post discrimina rerum Multa, ignominias post tot, et opprobria, Quae misere patrio tulimus pro crimine sontes, Libera jam dabitur solvere colla jugo, Jam caelum sperare: hominum per te genus omne Nunc melius faustis nascitur auspiciis, Ac decus amissum spondet sibi; tu modo Virgo Elue foemineum foemina triste scelus Aetheria foecunda aura. Si dura restites, Irrita per caelum vota ferent zephyri, 103 Mersaque letheo spes usque innabit in amne. Haud etenim nostrae tollere tristitiae Tantillum quisquam potis est te praeter, ab una Nostra salus pendet nempe vel interitus. Exitium ah nostrum ni vis crudelior Heva, Humani te jam tangat amor generis. Hoc matris lacrymae, hoc genitor te poscit: an audes Hos quoque speratis demere sideribus? Qui te nutribant quum parvam, tot bona totque Eximii dotes eximias animi Mirantes meliora sibi, meliora solebant Haud temere sperate omni honorum generi: Fors quoque promissam terris te saepe putabant, Quae digna et diae matris honore fores. Excidit an facinus, stygii quo colla draconis Pressisti, quo non fortius esse pote? Tempore jam ex illo melius confidere nobis Coepimus, et nostram agnoscere te dominam. Nunc tua at immenso celebrabitur aethere fama, Nunc terris nullo tempore deficiet, Quin longo aetatum senio magis usque vigebit, Clarescetque magis nomen ubique tuum; Hesperius noscet, cultor te noscet Eous, Supposita et geminis ultima terra polis Virtutemque suae colet et benefacta parentis. Auguror: haec etiam ipsa haec domus illyricos 104 Aera [d][ERROR: no reftable 1:] per liquidum procul hinc petet advena colles: O nemora, o colles illyriae, o libano, Engaddique jugis quae tum loca praeferet illa, Gaudete ipsius dum licet hospitio; Certatim, haec virgo hic juvenis quibus institit ales, Oscula sacratis figite liminibus. Non tanto gaudere diu nam munere, tanta Non vobis longum laude frui dabitur. Jam volat adriacos fugiens super ardua fluctus, Vectaque litoribus sidit in ausoniis, Qua nemora adclivi paullatim laurea calle Surgunt Picenis edita verticibus; Sedem illic cultumque volet: tu Dalmata frustra Desertam ut redeat rursus in illyriam, Litoris adversa patrii flens tristis in ora Sparges aeoliis vota ferenda notis. Illic diva sibi sedem leget ipsa, potenti Illic ausoniam numine diva teget; Excitaeque ferent illuc sua munera gentes, Quas et Arabs, quas et ditior Assyria, Indiaque aurifero submittit litore merces, Concharum et genitor parturit oceanus. Sed mihi quae subito lex emicat? Annuit [e][ERROR: no reftable 1:] alma, 105 Annuit o! Laetus nuncius ecce redit. Ille secat roseis coelum pennis; deus alvum Virginis in castam labitur omnipotens. Concipis en virgo dium sine semine foetum, Nec qua in te venit, qua subiitque via, Mirans agnoscis, plenam te lumine tantum, Unigenamque utero noscis habere deum. Ceu quando florum per germina matutinus Lene fluens puro liquitur axe liquor, Rore madent pellucidulo, rore omnia late Canescunt, blandum nescia qua subiit Intra se rorem sentit rosa, sentit et udum Sublucens violae purpura aperta sinum, Omne genus florum sentit, penitusque recepto Et viget, et molli germine quisque tumet.
106
ELEGIA VI.
Ad Virginem in montana proficiscentem.
Ergo etiam [a][ERROR: no reftable 1:] in montes atque addita montibus antra Audebis, patria Virgo profecta domo, Ire gravis foetu, nuper concretus in alvo Qui tam inextincto numine dius inest, Quique tibi carus certe est, quam quod pote carum Esse mage? Ah tenerae parcere tam refugis Si tibi, si quemvis audes perferre laborem Magnanima, et duris casibus indomita; Sat Pharias olim fuerit contendere ad oras, Inque Canopaeis degere litoribus, Parce tuae nunc o proli miserata; quid illam Excrucies? Lasso corpore languidula, Aut nimium propero figens vestigia gressu In sentes quoties vulnificos pedibus, Asperaque offendes in saxa, dolebit et infans Ah tener, ah vulnus sentiet ipse tuum, Ingemet et gemitu audito. Si tantus Elisae 107 Te consanguineae tangit amor, sobolis Jam potior matrem tangat cura. An tibi vota Haec puer in tacito suscitat ipse animo? Sic certe est: non haec ejus sine numen fiunt, Ille per ignotas te jubet ire vias. Tune illi haud parcas? Tu frondiferas convalles, Celsaque montanis edita verticibus Antra petas illo invito? Non hoc tuus iste Non sinit in puerum credere magnus amor. Nunc utinam comes ipse forem, ne sola viarum Scabra per, et saevos ingrediare rubos; Praecurrens, quacumque ires, citus omne polirem Virgo solum, ne quid mollibus officiat Plantis, aut silices, ramorum aut fragmina; et o quam Perstarem tanto laetus in officio; Quamquam iter hinc esset longe tibi trans Atlanta, Trans Indum, trans et Caucaseam glaciem! Te socia quid enim haud ausim? Sed tute loquentem Deseris, et cupidum me renuis comitem. I mea virgo; regat sic te supremus ab alto Ille pater, cujus fers utero unigenam; Sic dius te servet Amor; sic serviat uni Quidquid habet tellus, quidquid et axis habet. Nubila jam pluviaeque absint; sol purior igni Splendeat, et clara luce supervehitur Dum solito mage laetus, ubique hilare hyacinthi, 108 Liliaque, et violae suave magis niteant; Omnibus et rebus veniat nova gratia, et omnis Jam natura omnes pandat opes dominae. Fallor? An et volitans rutilas huc ipse per auras Aligerum Gabriel agmen agit juvenum; Qualis formosos inter formosior ignes Occiduo lotus vesper in oceano. O nymphae bona jussa ferens qui nuncius axe Adstiteras nuper missus ab aetherio, Idem tu superos inter pulcherrime divam Duc age, et incoeptae sis comes usque viae: Neve illi solis noceat vis acrior, alas Pande caput supra virgineum roseas: Pennarum objectu radii frangantur, at illa Gaudeat umbroso tramite ferre pedes. Interdum et platano subeat defessa, neque ultra Tendat iter: scabro praecipue e silice, Muscus ubi, et vario vestit se gramine tellus Versicolor, si sons lene sonans fugiat Saxa inter similis pellucidulae cristallo. Heic illa assideat; seu velit, aridulo Ore sitim relevare, oculos seu cladere somno; Ipse feret latices rivulus ad cyathum, Lumina, dum lento trepidans fertur decursu, Ipse soporifero murmure fota teget. Omnia sint jucunda: hinc atque hinc saepe volantes 109 Aligeri fratres germina odora metant; Et quacumque pedes virgo feret, imbre rosarum Purpureo spargant desuper omne solum: Pars niveis divae pedibus subjecta premetur, Ibit pars tremulis ludibrium zephyris; Qui dum frigidulo mulcentes aera flatu Spirabunt, ramis tecta sub arboreis Suavior organico cantus dabit ore liquentes Daulias absumti non memor illa Ityos. Si velit et blandis tecum sermonibus horas Fallere, sermones cura tibi serere Sit, quoscumque animo scis ipse placere puellae, Illam quos melius posse tenere putas; Ut minus ignoti gradiens fastidia callis Sentiat, optatam dum bona visat [b][ERROR: no reftable 1:] anum. Quae simul ac longe venientem a limine nympham Viderit, occurrens protinus exiliet, Amplexusque ferens atque oscula dulcia fingens Haerebit dominae collo humerisque diu. Mox etiam propiore dei jam numine plena Fatidicos vero solvet ab ore modos: Scilicet indignam [c][ERROR: no reftable 1:] sese, quam candida visat 110 Virgo eadem ac magno foeta deo mulier. At quae ibi proh! Virgo contra tu verba loqueris, Quam miranda, et quam [d][ERROR: no reftable 1:] magnifica evolües? Felices, quos tu dignaris visere; felix Et mater, felix matris et ipse puer, Qui jam longaeva succrescit sanctus in alvo, Matris et [e][ERROR: no reftable 1:] exultans rumpere claustra cupit, Praesentem ut videat, sibi qua veniente refulsit Lux nova, et insueto munere dius amor.
111
ELEGIA VII.
Ad Virginem Divino Partu jam perfecto.
Non ver floriferum ridet, non aura Lene ciet pennis aequora purpureis; At fera Idumeos late nix obruit agros, Jordanisque alto constitit unda gelu, Frigida et hybernae volvuntur sidera noctis: Tu gelidae ingressa in pumicis hospitium Ah qualem puerum virgo paris! O bona mater, Quam [a][ERROR: no reftable 1:] pulcher tuus est, quam puer hic similis Est tibi! Non certe matrem rosa, non amaranthus Purpureo melius purpuream ore refert, Parvus ubi explicuit molli de cortice frontem. Ut capit, ut memet surripit ille mihi, Huc istos blande quoties convertit ocellos, Queis etiam posset vincere vim chalybis, Aut si quid chalybe ipso usquam pote durius esse. 112 Vincor io: tantae ferre negant oculi Mortales lucis flagrantia spicula; nosco Numen, in humano corpore quippe subest, Nec tacite prodit sese. Velut obvia soli Quum sese aut nubes, aut vapor opposuit, Objectu et radios intercipit; ille corusci Quamquam intercepta parte latet jubaris, Haud tamen omnino tegitur, nebulamque per ipsam Fundit inextinctas lucis ab axe faces. Sed deus est quando puer editus, heicne jacebit? Nec minus hoc fuerat vilis in orbe locus? Heic igitur, virgo, heic inter deserta ferarum Lustra pruinosis pervia flaminibus, Rupe sub hac scabris pendentibus undique tophis Nudus in agresti stramine pro viola, Pro molli narcisso, pro languenti hyacintho Iste tuus ponat lactea membra puer? Humani ille salus generis spesque unica, longe Proh dolor! Humano pulsus ab hospitio est; Et tremit et gelida vagit projectus in ulva, Aurea sidereo cui micat axe domus. Te tamen haud pudeat vili peperisse sub antro: Tantus ubi est infans, tantaque ubi genitrix, Illa capit sedes, quidquid formosius usquam est, Illa ipsis domus est aemula sideribus. Quin etiam tempus veniet, quum rupibus hisce 113 Invideat tantum maxima terra decus; Nilus, et Euphrates, Ister, flavusque Garumna, Ille suam Aegyptum oblitus, hic Armeniam, Teuthonicos arces alii Gallumque potentem Hac fluere undisono tramite quam cuperent; Quam riguo rupes adtactu has lambere! Dumque Hac fluerent, solito lentior unda foret. Jam video et lapsis quaesitum oracula rebus Haec loca et Eoos et petere Hesperios Trans freta trans montes longe: quin martia Roma Hanc septemgemino vertice supliciter Exiguam colit ipsa specum nil aurea curans Illa suo quondam templa superba jove. Jupiter hic melior puer est: latet ille, suumque, Hoc nascente, caput condidit in stygii Horrentes erebi latebras, informe barathrum, Quo nos jam blandis egerat insidiis, Ni tu dia parens peperisses. Omnia nobis Sunt bona de tanto nata puerperio, Ac gemitus fletusque atque anxiferi singultus Sunt versi in subitae gaudia laetitiae: Pax regnat, pax alma viget; tuque inclyta magnum Virgo in Achemeniis nomen habes domibus. Laeti adsunt; en certe adsunt, ducentibus astris Non rude pastorum vulgus, et agricolae, 114 Ast [b][ERROR: no reftable 1:] Arabum proceres delecti, prima virorum, Qui tibi qui puero ditia dona ferunt Litoribus longe a patriis. Hos tu bona cernes Quum gnati ambrosios procidere ante pedes, Laetanti excipiens vultu solabere; et o quam Dimittes hilares rursus in Arabiam! Illi felicem te dicent; unaque certe Matres tu felix mater es ante alias, Quae tantum edideris puerum, cui contigit uni Tale decus. Gremio tune fovere deum? Tu potes et diae acclinis dare basia fronti, Inque os lac niveis exprimere uberibus? Ille tibi adridet, te obtutu fixus in una Gaudet tam de se cernere sollictiam, Ac matrem agnoscit sua tendens brachia, et ora Quum movet, o quantum te, mea mater, amo, Dicere hiante videtur jamjam velle labello, Atque tuo illius pendet ab ore anima. O si quid merui, vatis subeat quoque cura, Blando meme oculo fac puer adspiciat, Fac quoque uti, foedum sit quamvis, hoc capiat cor, 115 Si Nec mihi jam posthac, tibi vivam at, virgo, tuoque Huic puero, quo nil extat amabilius, Seu gelidum resonis implet vagitibus antrum, Lactea seu ridens ubera forte petit.
ELEGIA VIII.
Ad Virginem se in templo lustraturam.
Etsi Amor aetheria gravidam te fecerit aura, Dius et intacto prodierit gremio, Natura mirante, puer; qualis vitreum [a][ERROR: no reftable 1:] lux Effluit innocuo tramite per speculum, Aut pellucidulam per aquam; tamen o mea virgo Candida, et a partu purior ipsa tuo, Tune etiam matres inter lustranda profanas Alta palestinae templa petis Solymae; Cura nec illa subest, ah te ne ignara virorum Turba putet reliquis matribus assimilem, 116 Vulgaresque inter ponat male? Quo tutus illo Nunc magnus cessit virginitatis amor? Quo tua fama? Ista non certe lege teneris: Lex ea in immundum lata puerperium est. Nulla in te humanae Nulla itidem in pura culpa pianda manet. Atqui etiam [c][ERROR: no reftable 1:] geminas fers dona columbas Pro gnato, niveis qui tibi ab uberibus Abstractus patrias jamjam sistetur ad aras, Ac superos terris pacificabit heros. Heic aliquid certe majus latet: eja age custos Aerato templi cardine pande fores; Thure vaporatam, lustrali et rore parentem Excipe, quaeque tulit munera suscipias. En subit illa: veni jam virgo, piacula prima Facta, licet sancta ponere in aede pedem; Quisque locum tibi cedit, et admiratur euntem. Tu dejecta solo lumina, corde preces Concipis in tacito, pudibundo incedis et ore 117 Admissae veluti conscia si maculae, Multarum una fores veluti si foemina. Mirum Ah frustra quaeris jam decus occulere; Te vultus tacitam prodit tuus. Aspicis? Unam Te cupit, in te inhians ille senex [d][ERROR: no reftable 1:] oculis In media gestit solam te visere turba. Ut magnae praefert gaudia laetitiae; Utque tuum amplexu gnatum petit! O bona mater, Felicem optato pignore redde senem, Ne renuas cupido tantisper tradere natum. Dic age, quid viso tantum inhias puero? Quid tantum in pulcra tibi mens stupet heroina? Certe est et soboles nota tibi et genitrix. Ac velut Eridani ripis, aut Asia circum Flumina, vicini conscius interitus, Laetior ingeminat jucundo gutture cantus Albus olor, resonant et nemora et silüae: Tu quoque sic nimium felix jam morte sub ipsa Fatidica ad suaves ora modos aperis. Scilicet haud vitam [e][ERROR: no reftable 1:] producere longius optas, 118 Quum jam pollicitam videris aetherio Semine progeniem, nostrum quae sanguine crimen Eluet, et claro lumine discutiens Noctem atram, late magnum quae sparsa per orbem Mortales misere nigra acies hebetat, Plorantesque vagosque et tantae lucis egentes Nos ducet sedem Caelicolum in superam; Ulla nec oceano tellus extrema refuso Illius sese subtrahet a radiis. At quos tu memoras [f][ERROR: no reftable 1:] luctus? Quae dira parenti Supplicia? Anne ullus tam ferus extiterit, Qui non depereat puerum, qui mollia matris Transadigat ferro pectora luctifico? Ah metuas ne virgo; tibi jam pignora reddit En senior; quin tu sancta quod instat, age: Siste patri unigenam, cujus nunc fama feretur Inclyta trans Indos, trans et Hyperboreos; Cumque sua matris quoque fama vagabitur ingens, Magnanimum superis hoc bona si dederis Munus diva. Videsne altum discedere caelum, Mirari et cupido lumine caelicolas Jam non infestos mortalibus aerumnosis? 119 Ipse deum tanto munere jam genitor Gavisus ponit minitantia fulmina dextra; Hostia pro innumeris millibus una sat est. O factum bene! Progeniem tu sistis ad aram. O puer, o humani unica spes generis Rite sacerdotum manibus nunc victima patri Dum tu magna volens sisteris; o nimium Felicem his me si vinclis, si corpore solvas! Primus uti in sedes nuncius Elisias Adveniam; atque idem spectacli testis, ego hisce Vidi oculis, dicam, vidi egomet, proceres Isacidae o fidi, puerum, quem saepe vocastis Solliciti multis non sine muneribus; Quem fore victorem, quemque unum nostis olympo Vos posse ac rutilis reddere sideribus. Ipse patri se devovit; gnatum optima mater Obtulit immortale ausa animo facinus. Audiet heroum haec hilaris chorus, audiet Heva, Illi et manabit conscius ore rubor. Sin, hoc ne immeritus possim contingere votum, Abnuis, at liceat dicere carminibus Matrem, sancte, tuam, liceat mi ferre per ora Haec ipsius facta atque alia atque alia: Tuque eris in carae matris pars carmine magna, Suavis admixtum nomen utrumque sonat. Annuit ecce puer votis, tuque annue virgo; 120 Donaque fac rata sint pro pietate mea. Omnia jam sperem: nihil est potis illa negare, Quae modo pro me gnatum obtulit ipsa suum.
ELEGIA IX.
Ad Virginem stantem juxta Jesu Crucem.
Si quid mi vere miserum contingere, si quid Mi potuit, fixo vulnere quod penitus Ipsam sedem animae laniret; contigit eheu Id certe, quum te laeta prius genetrix, Laeta et cunctarum fortunatissima matrum Heic video, heic cari supplicium capitis, Spectantem et lethum, quo nec crudelius ullum, Nec mage probrosum jam queat accidere. Vae miserae! Quali dicam te fervere luctu, Curarum quantis millibus intus agi? Quamque alto absorbens aerumnae [a][ERROR: no reftable 1:] vortice amaror 121 Tristis in abruptam te pepulit barathrum! Nam mihi quod matrem [b][ERROR: no reftable 1:] memorant Ismaelis? Illum Quid, nati postquam [c][ERROR: no reftable 1:] sanguineas retulit Exuvias fraterna manus, patrem externatum Et gemitu et luctu perdito? Uterque dolor Magnus, at aequandus non isti: vincis ut omnes Prolis amore, ipsa et moestitia superas, O mater, quid jam mater? Tune illa beata, Aetheria et felix dicta parens sobole, Tune illum edideras, quo non formosior alter, Non erat in terris alter amabilior? Heu nimium brevis ille fuit decor, heu nimium flos Ille cito casu languit aridulus. O ubi caesaries flava est, ubi candor, et ille Purpureus niveo mixtus in ore color? Quale rosis lac puniceis si sparserit, aut si Ostro inflammarit candidulum quis ebur. Illa ubi delituit species, ubi lumina, sidus 122 Ah geminum, et dulci dulcia melle magis Verba, leporque, quibus per frondiferas convalles Perque juga et saltus et nemora et scopulos Attonitum oblitumque lares ac tecta trahebat Post sese dio vescier adloquio Optantem vulgum. Vix ipsum agnoscere mater Nunc potes; effusus lurida membra cruor, Liventesque notae flagrorum unde undique foedant, Vulneraque inflictis addita vulneribus, Ulla nec in lacero pars integra corpore restat, Nullaque vulnifico pars caret exitio. Tempora proh! Spinis cohibet paliurus acutis Harum aliae infixa cuspide per cerebrum Perque genas fecere viam, miserabile visu, Horrendumque! Oculos per medios aliae Luctificam exertant aciem madidamque cruore: Qui partim guttatim imbre fluit tepido, Partim etiam undanti rivo per membra volutus Ubertim duros inrigat et lapides. Nate deo, ah nimium fluxit jam sanguinis; ah jam Parce precor, curnam te amplius excrucies? Tanti igitur mortale fuit genus? Huccine tandem Nostra salus, huc te nostri amor abripuit? Poenarum satis exhaustum, jam desine; et ipsi Ni tibi vis, matri lux mea parce tuae; Quae moesta attonitos nusquam declinat ocellos 123 A te jucundo germine; nil loquitur, Sed [d][ERROR: no reftable 1:] stat, et aegrescens pallet ceu saxea, fletus Et premit [e][ERROR: no reftable 1:] aegrescens saxea uti effigies. Nempe et verba dolor, moesta et suspiria magnus Obruit, atque ipsis clausit iter lacrymis, Ne quod sollicitae lenimen forte veniret, Neu minor in penito cura animo fureret. Una duos dabit exitio, lux ipsa parentem Heu rapiet, gnatum quae rapit exanimem. An non suffixum sic foedo in stipite mater, Sic te discerpto corpore suspiciens, Pallentemque aegrumque et lethi limine in ipso Protinus ereptis sensibus ipsa cadet? Infelix: non certe illi praecordia circum Stat lapis, aut dura riget chalybe. At rigeat: tellus nonne ipsa excita dolore Bruta cavernosis ingemit e latebris? Velle minatur et horribili subsidere hiatu In Styga; flent montes, fluminaque, et nemora. Neu tantum aspiciat titan scelus, abdidit atro Axe jubar nigram conditus in nebulam, 124 Ardentesque oris radios extinxit, et auream Detraxit flavo caesariem capiti Umbrarum per opaca horrens; cui sanguine sparsa Jam soror atratos obvia jungit equos, Inducitque polo stellas, quae triste micantes Funereas referunt nocte silente faces. Quid mater? Quae dira suus quot vulnera natus Corpore habet, totidem saucia sentit amans Cuncta suis impressa locis. Amor insidet illi, Et laevo in miserae sculpit atrox latere Exanimem nati effigiem, teloque cruento Ipsius usque instans pectora transadigit. Ferreus ah certe est, et ferro durior ille, Qui tantum potis est cernere saevitiem. Parce Amor o quovis crudelior hoste secare Multitudo innocuae Virginis ense sinum. Ecce suae in matris noscit se pectore gnatus, Illa refert gnati vulnera quaeque sui; Sauciat atque parens gnatum, gnatusque parentem; Alter et alterius pendet ab ore tamen. Numnam etiam audebit cari moestissima virgo Perferre extremum pignoris interitum? Ipsaque frigidulos manibus componere ocellos, Sparso et sanguineas tergere crine notas? Hinc ah cede procul: gnati latus impetit hasta Miles, et aerata cuspide cor terebrat. 125 Ah procul hinc concede: a parva Virgine noram Magnanimam, sed quae maxima jam potuit Esse, fuit virtus; simul ipsa animam exhalabis Cum nato, ipsa cades victa dolore simul. Jamque labat: comites o fidae abducite divam; Nullus et extincti nuncius adveniat: Incolumem servate; illi dum caussa doloris Filius edomita morte erebique duce Victor ovans clara det sese in luce videndum, Spargat et optatae munera laetitiae, Ante alios matri ostensus, cujus mihi luctus Nunc ipsam et vocem surpuit atque animam.
126
ELEGIA X.
Ad Virginem terris decessuram.
EXPLICIT MONOBIBLOS.
Quod mihi curarum saevis tot fluctibus acto In vita reliquum dulce levamen erat, Coeperat et quo uno mitescere tristis amaror, Atque dolor fieri in pectore jam levior, Sollicitum qui me tenuit, qui mi expulit omnem Laetitiam ac suaves delicias animi, Ex quo deseruit tua nos illa aurea proles Ille deus magni numinis unigena; Id quoque nunc raptum virgo mihi. Scilicet ipsa Caelicolum properas addere te choreis Astra super longe a terris flammantia templa. Gaudia tecum una, tecum abeunt charites, Et nostras quaecumque valent solatia mentes Lenire, ac tristem demere moestitiam. Nam qualis per prata, nigrae post nubila brumae, Post et threicii saevitiem boreae, Lenior adspirans genitabilis aura favoni Surgit odorato chloridos e thalamo; Aut qualis tumidum nautis pavitantibus aequor Lucida hyperboreo stella sub axe micat: 127 Talis erat nobis virgo tuus aurea vultus, Tali praesentes usque juvabat ope. Scilicet una aderas mortalibus aerumnosis, Quacum nil illis triste timere fuit, Qua sine nec gratum contra nec amabile quidquam est. Cui me, cui flentes deseris ah socias Thaboridas nymphas, nymphas libanitidas? Esse Profuit expertem quid patrii sceleris; Quid magnum intacta numen gessisse sub alvo; Non minus ingratae funera persophones Ipsa etiam si tu subeas, fatoque perempta Heu propero hinc alias abripiare plagas? Nonne tuum est, quodcumque vides? Tibi sidera mundi Hic varius rerum veritur ordo tibi; Et perfusa tuo formosa est lumine tellus, Adspectu et recreas, quidquid ubique viget. Omnia quae contra nunc squallent, omnibus omnis Effugit e rebus te fugiente decor; Atque atrae apparent facies: ipse ignea titan Auricomus rutili languidior jubaris Spicula diffundit; quae, dum sublimis ab axe Lustrat idumei thaboris hospitia, Eque tuis virgo succendere suevit ocellis, Et fieri adspectu clarior ipse tuo. At non ille miser; neque enim pote noscere damna: Nos miseri, nos hic perdidit interitus. 128 Qui bona quot rapuit nobis, tot munera laudum, Tot tibi nunc meritae gaudia laeta feret: Ut quae una heic fueras pulcherrima formosorum, Sis quoque in aetheria maxima honore domo. Debuit anne diu in terris haec forma morari, Aut laude haec virtus tanta carere diu? Hoc igitur quamquam sit continuis lamentis Deflendum nobis flebile dissidium, Jam non et doleo, laetor magis: ante parentis Aetheriae meritis laudibus invideam? Jampridem o caelo digna ac fulgentibus astris I, regina, domos ingredere o superas: Sat tellus tibi culta diu est: nunc regia caeli Te vocat effuso caelicolum thiaso Effulgens late; tibi plaudunt sidera, et una Aurea flammeolo [a][ERROR: no reftable 1:] serta parant capiti. Ecce altae patuere fores; viden omnia divum Agmina in occursum laeta volare tuum? Ardenti viden et taedas dum quassat olympo, Pulcra Amor ut pulcher fulgeat in chlamyde? Ille praeit nubem; qua tu levis astra subibis Flaventis rutilam lumine crysolithi, Ac variis mira arte coloribus intertextam, 129 Iris ceu suevit fulgere versicolor. Qui fremitus circa comitum, quae carmina, quantus Undique odor suavis funditur ambrosiae! I felix: verum ipsa inter tot culmina laudum, Tantaque caelestis gaudia concilii, Si bene quid de te merui, ne sperne jacentem, Neve sine immemori me effluere ex animo. Ah procul iste metus, non es, quam gloria mutet Hinc cedes, nostri sed memor usque [b][ERROR: no reftable 1:] feres Sidereo magni e solio regina tonantis Optatam in duris provida rebus opem. Usque aderis terrae; sua per te fulmina ponet Jam deus, et fontes pandet opum omnigenos, Orantem quoties blande conspexerit: isti An matri quidquam deneget omnipotens? Sed levis ex humili surgens tellure per altum Jam veheris, jam nos deseris aethereis Circumfusa choris, rutilasque evecta per auras Languidulis tete subtrahis ex oculis. Jamque lates: qualis [c][ERROR: no reftable 1:] quondam quum suave halans thus 130 Uritur, aut costi gramen Achemenii, Excitus ille solet multo vapor igne per aras; Qui late in campos diditus aerios Fragrantique hilarans minus atque minus loca odore Spectantum cupida diffugit ex acie. O ubi es? Ah liceat nutantibus aera pennis Findere, et aurati limen adire poli, Aligeros inter juvenes quum regna triumpho In tua regifico vecta pedem intuleris, Quumque tibi dulci [d][ERROR: no reftable 1:] occurrens cum conjuge proles, Ostendens et opes, quas habet illa domus, Imperii [e][ERROR: no reftable 1:] sociam bona diva acceperit. Ut te Coelicolae attonito lumine suspicient! Ut subito impleri laetum dulcedine pectus Quisque nova adventu sentiet alma tuo! Ipsa autem immenso divini in lumine vultus Absorpta ut penitis sensibus exilies! Cur tenet ah tellus? Utinam super aethera vecter; Aoniis valeat lympha petita jugis.
Zamanja, BernardKunic, Rajmund (1735-1820; 1719-1794) [1768]: Navis aeria et elegiarum monobiblos, versio electronica, 3251 versus, verborum 26001; carmen epicum, hendecasyllabum 1, elegiae 10, idyllia 4, ed. Neven Jovanovic [genus: poesis - epica; poesis - elegia; poesis - idyllium; poesis - epigramma] [numerus verborum] [zamagna-b-navis.xml]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.