418. AD EUNDEM
Unde tibi, ut, nuper quod erat pice nigrius atra,
Tam subito rutilum sit, Galeotte, caput?
Non magis intonsi, radiat coma torta, Sicambri,
Nec si quam Crathis perluit aut Sybaris.
Quae, precor, ars istud, vel quae fortuna peregit?
An potius Divum nobile munus habes?
Hoc mirum, posset mutatis addere formis,
In nova discrevit qui rude membra chaos.
Ipse ego te primo dubitavi agnoscere visu,
Mox fictum dixi ferre capillitium.
Iam tango, vix credo tamen; cura irrita multis,
Canitiem tincto dissimulare pilo.
Hic nihil est fuci, sed de radicibus imis
Pullulat, et penitus nascitur iste color.
Ergo ut vera tibi est, ita sit longaeva iuventus,
Nec decus hoc senio laeserit ulla dies.
Quae fieri e pulla potuit sic flava, meretur
Ut fiat nunquam candida caesaries.