258. IN PINDOLAM
O scelus! o facinus! quare mihi saepe solebas
Pindola, blandiri, iam scio, iam video.
Quippe meum, pudet heu! paedicas ecce sodalem,
Nam sic praeceptor nominat illud opus,
Quando incurvati pueri fodit inguine culum
Major, et obscenis turpe tremit natibus.
Istud idem tu nempe mihi patrare volebas,
Hinc illae illecebrae, dona et amicitiae!
Nil tibi nobiscum, nil nobis, pessime, tecum
Iam tua sunt etiam munera amara mihi.
Reddo datos calamos, malesvadas reddo papyros,
Quin et, si possim, poma comesa vomam.
Vana loquor, nihil ille rubet, nihil improbus horret,
Mulcet adhuc blanda sed mea colla manu.
Desinis? an clamo: succurrite! Pindola nunquam
Dat requiem! vel sic, o scelerate, fugis.