LXXVIII. TOLI, MAURICAE URBIS, INCOLAS XAVERIUS PRODIGIALI INCENDIO PLECTIT. ODE
Actum est: in ortum iam refugit dies,
Et caeca solis constitit orbita,
Per ima terrarum repente
Praecipiti salit ardor ira.
Eructat orbis viscera, et editus
Stygem tremendam conglomerat vapor,
Dum mugit expirata passim
Multisonum per inane flamma.
Actum est: rebellis progenies Toli,
Dovota Diti victima, turbidos
Demitte iam sensus et atrum
Xaverio superante collum. 192
Cerne, ut volutus per tua flammeis
Delubra spiris Orcus et ultio
Bacchatur immanis, tuisque
Exuviis Libitina vindex
Inter frementes Eumenidum minas
Insultat atris vecta curulibus,
Nec sceptra Francisci nec ingens
Imperium Nemesis recusat.
Fertur, superbae littora Mauricae
Dum lustrat udo lumine, Nereus
Flexisse visus atque ab alto
Fumiferos timuisse montes,
Mox voce, quantam non gravis Eolus,
Non turbo fractis nubibus evomit,
Clamasse: »Venturo remotae
Xaverio trepidate gentes.
Est orbe maior, numen inest ei,
Vel numen ipse est, credite, credite,
Scit crimen ulcisci, scit altis
Muneribus cumulare mundum.«