LXX. PARAPHRASIS IN ODEM 9. LIBRI 4. HORATII
Non sane moriar, Lolli, Parcisque licere
In nostrum nil crede decus: mea Musa perennis
Elisio quidquam refugit debere tyranno.
Carmina Romuleo vivent illesa theatro,
Quae quondam e Danao ceu sacram littore mercem
Deduxi in Latium, resono quae gurgite praeceps
Aufidus Adriaco properat narrare parenti.
Quamquam ego, quem Graio novus alite provehit ardor,
Non sperem Ausonios transcendere laude poetas,
Non ideo mea plectra iacent, non omne labori
Eripiet pretium vatique illudet Apollo.
Nam si Meoniae venerabilis aura Camenae
Dulichiamque manum turbantesque agmina Teucros
In nubes caelumque tulit, non lumine tanto
Perculsum Stygiae celabunt Pindaron umbrae.
Vivit adhuc Coae dulcis solertia Musae
Alceusque, potens regum pavor, integer aevi
Mirantum super ora volat. Nihil audet Homerus
Laude sua, duris nihil invida morsibus aetas
In Siculae monumenta lyrae divinaque magni
Carmina Stesichori. Thei chelis aurea vatis
Spirat adhuc Charites, spirat quoque Lesbia totum
Idalium fidibus totamque Amatunta virago.
Discite: Non tunicae multo de Gange rigentes,
Non solam pueri tetigit coma flexa Lacenam
Et niveum cervicis ebur, non sola coruscos
Mirata est comites classemque et transtra superbi
Pondere opum Priami largoque gementia luxu.
Quin etiam adducto non primus spicula Teucer
Direxit nervo et calidae conamine dextrae
Emissa Illiacas perterruit abiete turres.
Saepe fuit sceptrum Assaraci fortunaque Troiae 185
Barbarica tentata manu, fera bella Scamander
Non semel erubuit, forte et generosiar alter
Caedibus auxit aquas rapidi Simoentis Achilles.
Secum olim rapuit totam in certamina Creten
Lictius Idomeneus, multorum septus ab armis
Divisit laudem, nec Pergama subruit uno
Contentus Stenelo. Quae quondam nomina regum
Pro natis pugnasse reor! Qui sanguine terram
Pro patria tinxere duces! Quam plurimus ultor
Coniugis! Haud solum Mavortius Hector amavit
Astianacta suum, patriaeque sacrata saluti
Vulnera Deiphobi Phrygiae luxere maritae.
Ante et Priamidas fortemque Agamemnona multi
Armorum immodici, durae quoque fulmine dextrae
Aequales nituere deis, tamen omnis in illis
Laus perit et nullo decorantur funera luctu,
Quod spreti Musis nostroque favore carentes
Pallida Lethei isubiere silentia mundi.
Non multum a magnis obscena ignavia rebus,
Otia non multum pulchra a virtute recedunt,
Si virtus lateat mersique herois in aevum
Indeploratas velent oblivia lauros.
At mihi ne placidi pateant penetralia Pindi,
At Phoebus rapiat mihi laurea serta, meisque
Cantibus Aonie nolit praeire sub antro,
Si te noster amor, si te mea plectra silebunt,
Teque sub Elisia, Lolli, inarcescere sylva
Ingratus timidusve sinam. Iam carmen ab ore
Luctatur, subito livescit barbiton auro
Inque tuas laudes nullo tangente resultat.
O studiis animoque potens et firmior omni
Iudice, quem trepidi quondam sensere Quirites,
Non tua sors hilaris, non turbine corda maligno
Corrumpit fortuna furens, inque omnibus idem
Parque tibi censeris et irrevocabilis ulli
A recto puroque gradu; tu fraudis avarae
Censor et haud populis uno metuendus in anno
Dictator consulque tui, cui pulchra curulem
Gloria et ingenuos gestat sapientia fasces. 186
O quoties mota plausit tibi cernuus urna
Pompilius Curiusque senex, dum cernit uterque
Te formidato removentem munera vultu
Vallantemque sacrum stabili terrore tribunal.
Iure beatus erit, cui non manus impia largas
Per thalamos congessit opes. Felicior ille est
Censendus, quisquis multo spectabilis auro
Divitiisque fluens tantis in sumptibus uti
Lege potest, qui pauperiem casusque sinistros
Quique valet praedura pati, cui turpius ipsa est
Morte scelus, qui grande caput subeunte periclo
Devovet in dubiam patriae populique salutem.