XXXVI. AETERNA CHRISTI DOMINI ORIGO HYMNUS ANNO 1703 LAURETI DICTUS
Magna canam et potero: stat nostrae proxima Musae
Nazareae cortina domus, ubi penniger Auspex
Obtulit Isaciae connubia diva puellae,
Fetaque adorato tremuit sub pondere Mater,
Et terrae vicere Deos. Libavimus almo
Oscula prona solo, quo labra attacta repente
Traxere insolitum Phoebo mirante vigorem,
Et mea lingua, avide sacra dum penetralia lambit,
Dedidicit mortale loqui iamque altior ardet
Bethlemii aeternum populis genus edere Nati.
Cum nondum e medio crassum pepulisset Inane
Mens summi faecunda Dei, cum cognita nullo
Nomine, se dives, fragilis non indiga mundi
Despiceret miserum, quem nondum fecerat, orbem,
Par fuit, ut sese nosset penitusque reducto
In semet proprios hauriret lumine vultus
Perstaretque tuens, ut se miretur in illis,
Seque fruens laudet seseque fruatur amando,
Non aliter felix. Numen facit esse beatum
Sors sua, sed propriam sors est cognoscere sortem.
Vidi ego, queis toties Gangetica massa sub ipsa
Staret clausa manu multusque arderet Hydaspes,
Pauperie pressos, et durae sortis origo
Fortunam non nosse fuit. Sibi noscitur auctor
Naturae obtutuque alte defixus in uno
Sese ipsum in sese condit penitusque resorbet
Immensas sic cordis opes et singula lustrans
Volvit adoratos per tot miracula visus
Et totum se mente capit. Tum corde sub imo
Integra, casta, potens oculisque ignota profanis
Consurgit vivax summi Genitoris imago.
Hanc sine matre pater primi de semine Veri
Aeternum pariture paris sobolique potenti
Maiorem haud praestas semper pariendo vigorem;
Semper idem semperque suus referensque verendum 138
Aequali ditione patrem supereminet ingens,
Unigena aequevo proles miranda Parenti,
Vivax vena boni rerumque illustris origo,
Recti purus amor discretus origine sola
A summo genitore puer summique potestas
Numinis et patrii speculum geniale sereni.
Dum superum terraeque vices et tempora nescit,
Lassat inoccidua mirantia saccla iuventa.
Cum productus erat, nondum septemplice Nilo
Gaudebat monstrosa Pharos, nondum Adria vastum
Eridanum, et modicis natum de fontibus Istrum
Obvia inexhausto susceperat ore Propontis.
Nec dum mole gravi campos pressere iacentes
Culmina, non Alpes, non saeva Ceraunia nautis
Aerio obiectas fregerunt vertice nubes.
Hunc tamen (o superum vires, o munera nondum
Intellecta Dei!) subeuntem exordia vitae
Iussit amor viles inter iacuisse iuvencos.