XXIV. CHRISTUS NATUS INFERORUM TERROR HYMNUS
Uror, io, Deus ecce Deus! proiectus in antro
Barbita nostra puer totumque Helicona reposcit
Et divina meos rapiunt cunabula cantus
Taenariis ululata Deis. Procul este, profani,
Dum genitus vasti canitur mihi victor Averni,
Quem Phlegetonteae torvus tremit arbiter aulae
Cocitusque rubens et nox Acherontis operti.
Edita Idumeas complerat numine rupes
Progenies superum, natoque Tonante supernus
Signifer in meritos genuit nova sydera plausus.
Fama Hyperioniis evecta iugalibus ortum
Protulerat numen trans Dyndima transque calentes
Gangaridum populos et trans cunabula Solis
Excierat famulos Bethlaea ad littora reges.
Mox Stygis obscenae latebras subit: horruit Orcus
Auditum et Stygiae metuendus ianitor aulae
Ter crepuit de rupe canis, ter flumina Lethes
Praecipiti glomerata vado, ter tristia foedis
Manibus unanimes cecinerunt omina Parcae.
Quin etiam, ut fama est, titubans terrore sub undas
Evertit sua transtra Charon, et torva sub Orcum
Occuluit trepidos cum fronte Megera cerastas.
Crinitus flamma nixusque horrentibus hydris
Ingemuit princeps Erebi et sublimis aёno
Percussit sceptro factum ex adamante tribunal.
Mox ait: »O nostrae gentis pudor! Occidit omnis
Gloria Taenaridum, praesepibus abditus infans
O quantos laxat per Tartara nostra timores!
At sacrae vada caeca Stygis, stagna horrida iuro
Arcanumque Chaos atque hospita regna dolori,
Non impune feret, veteris placet alea belli,
Arma placent, totum torquere in fulmina Ditem 118
Claustraque monstrorum tremefacto impingere caelo
Et Phaetonteis mundum incestare favillis.
Sic cecidisse iuvat, sic et monstrare cadendo,
Quantus eram, et nostros testari viribus ortus.
At quid ago? Quoties pueri veneranda revolvo
Lumina Bethlemio nimium male credita saxo,
Quam vires abeunt magnique superbia voti!
Quam refero fessam per tot miracula mentem!
Cedimus heu fatis fatumque amplectimur ultro.
Vincula si nequeo collo defendere, malo
Sub domino maiore premi. Non lecta iuventus
Pennata de plebe Deum cognataque pubes
Et, formidatam qui se metitur in hastam,
Fulmineus Mihael nostrum consurgit in orbem,
Sed superum soboles immenso aequeva Parenti.
Sic Erebo cessisse placet, sic gloria vinci est,
Vindice sub tanto pars est cecidisse triunphi.«