XVI. CUM LAUREA CIVILI ORNARETUR DOMINUS N. N. ODE ANNO 1702
Qualis, refracta nube Diespiter
Cum fulminantem concutit aegyda
Tubaque ventorum in sonora
Praecipites monet arma nimbos,
Ales minister fulminis emicat
Trans et procellas et madidum Iovem
Ridetque flammas et sonoro
Tela Dei glomerata gyro:
Impune pennis illa micantibus
Immugientes verberat Africos,
Donec superlabens serenum
Magnanimo bibat ore solem,
Te sic in alis versicoloribus
Virtus renidens et vigor aliger
Mortalis ultra sortis arcem
Ingenuo raipuere nisu,
Philippe, quo te dulcibus excipit
Astrea tectis et Themis advenam
Novumque complexura civem
Fatiferos dea condit enses.
Sinuque surgens Egeriae Numa
Iam te verendis coetibus inserit
Stringitque gaudentem Licurgus
Et rigidi properant Solones
Dempta severi nube supercili
Optata tandem pergere in oscula;
Senesque dum gaudent plus aequo,
Pene suas meruere virgas.
Hic te micantis lumine purpurae
Obvelat ingens Gloria, fulgido
De crine Phoebi iam recusus
Annulus emeritam revincit
Manum, futuris annulus arbiter 110
Reis timendus, sanctaque laurea
Voluta ter circum superbit
Fronte tua meliorque surgit.
Dixitque tandem, dum Nemesis tibi
Examen aequae lancis et aureum
Porrexit ensem: »Macte longum,
Macte animis, generosa proles,
Cresces in aevum, famaque centiceps
Te late utrumque distrahet in diem,
Tuumque nomen usque ad Indos
Sol nitida referet quadriga.«