CXII. REGUM INFELICITAS. AD FLACCUM ODE
Si fabulosae littora Mediae
Extremo Atlanti iungat et impii
Fortuna regnantis minando
Sceptra ferat per utrumque solem, 225
Ne, Flacce, taotis invideas neque
Maiore voto te super emica,
Nam posse, quod velis, superbum est,
Saepe tamen nocuit volenti.
Uruntur auro tempora Principum,
Pectus cathenis, sint licet aureae,
Tamen ligatur. Num quid inde,
Deterior meliorne massa
Liget nocentem? Maior ab ardua
Est mole casus, magnaque possidens
Maiora poscit, ceu per Afras
Ignis edax equitans novales.
Regum potestas, proh pudor! hos timet,
Quibus timetur: terrificus sopor
Horrescit armis et iacenti
Tela quatit super ora lictor.
Impune peccant, inde licentia
Grassatur exlex. O bone Iuppiter,
Ne plecte sontem, nam fit ipse
Supplicium sibi, cumque grandi
Interminatae mole potentiae
Crescit libido: tum male conscium
Dirae flagellant, tum furentem
Se dominus patitur tyrannum.
Quis te beatum dixerit, Arsace
Pontive rector, cui furor impotens,
Cui per quaterdenos Decembres
Consenuit violenta virtus
Diu Latinis matribus horrida,
Cum membra vestra atque animam trucem
Partitus in mortem cruento
Hinc gladio cadis, hinc veneno? 226
Nulli bonorum quam tibi, Monime,
Turpis maritus flebilis occidit:
O pectus ingens, o puellae
Digna fides meliore taeda!
Non illa Nymphis mitius exilit,
Quas Dindimene concutit enthea
Phoebive cortina aut choraeis
Atraciis ululatus Euan.
Multa fluentem luxuria Tyrum
Scissa corona vertice decutit
Dextraque regales superba
Excutiens laceransque vittas:
»O vittae, amori reddite me meo,
Per quem meae estis. Te sequor, o comes
Lectique supremaeque sortis,
Dum superi voluere«, dixit.
»Terrere forsan Thysiphones face
Et iudicantis nube supercili:
Parce immerenti, parce, custos
Tergemino metuende rictu.
Latura gratam iam propero vicem
Sponso timenti, iam caput in meum
Versura ab illo saeva noctis,
Saeva lacus mala, saeva flammae.
Inter frementes hostis adest tubas,
Regina, mortem libera praeripe.«
Sic inquit obduxitque molli
Funereum diadema collo. 227