23.
Tum pater omnipotens, quo nubila pellere vultu,
Aetheris ingratas tempestatumque sonantes
Praecipitare solet laetus qua fronte procellas,
Affulsit. Qualis Borean Eurumque nivalem
In vernos aethrae risus et tenuia mutat
Murmura, quo miram placidus cum pandere rerum
Fatorumque parat seriem, vult ore videri
Aligeris. Pleno radiorum lucis et auri
Vertice mirandum eluxit; quem cernere laeti
Caelicolae iucundi haerent novitate sereni.
Splendidiore tamen et qualem natura parenti
Texuit, absimili reliquis ornatus amictu,
Consedit: chlamidis niveus, purissima qualis
Argenti est facies, fuerat color: aequore lotae
Materiam Lunae radii partimque quieta
Vibrati de nocte dabant; et licia doctae,
Pulchro operi formare labor studiumque magistrae
Naturae. Subtegmen erat de vertice solis,
Maturo quo vere solet se cingere, grato
Mane micans radiorum auro; argentoque Dianae
Immixtum, specie mira complebat Olympum.
Insertae chlamidi gemmae fulgore pyropos
Vincebant, vel stellae illae fortasse fuere
(Nam bene nec meminit, neque scivit dicere velox
Fama polo veniens). Umbras addebat Eoae
Lux dubia Aurorae, primo cum lutea vultu
Memnonias aperit thalamis egressa fenestras.
Hoc potuit Natura, sed ut venientia formis
Signaret fata et docta describeret arte
Venturam mundi faciem, sese impare natam
Ingenio dixisse ferunt. Sed Gratia tantum
Fingendum suscepit opus, quae sola futuros
Calebat rerum eventus quaeque una referre
Divinam in cycladem rerum simulacra novarum[ERROR: no reftable :]695 novarum : novorum
Sciret, venturique urnam comprenderet aevi.