29.
Interea Virgo, praesto quam ex aethere lapsus
Visu hominum procul atque intra sua tecta morantem
Scire dedit genius quae sors, quae regia stirpis
Nobilitas pietasque viri, quem caelica lectum
Signa palam, vitae comitem dixere maritum,
Divinis, hac mente frequens, parere vovebat
Imperiis, haesura viro, quicumque pudoris
Virginei custos, signum sortitus adesset.
Ut primum monita accepit, pro foedere dictam
Advenisse diem mystasque indicere sacri
Accessum templi, non segnis paruit, altâ
Pectoris orsa humiles taedas accendere flammâ.
Illa ut semper erat contecta decentibus artus
Induviis, quas externi studiosa decoris
Non confecit acus, filum sed candida duxit
Simplicitas. Non quas Tyrio versavit aheno
Docta manus, vel nere Phrygum suevere puellae,
Sed rudibus contenta stolis, quas ipsa probaret
Et cuperet, si membra darent mortalia, virtus.
Egreditur tectis Virgo decorata modesto
Tegmine, quod pecudes et quod Solymaea dedere
Vellera, quëis pretium Virgo dabat, omnibus essent
Ut Serum et regum non inferiora potentum
Velleribus, quae Sidonio saturata veneno
Sanguineas altis acuunt in regibus iras.
Mitior haec agnis Virgo, quam veste gerebat
Effingebat ovem; mitisque lacinia fili
Apta fuit, miseris pronae quae viscera nymphae,
Stamine mansuetae pecudis contexta, notaret.