26.
Iam nova Virginei Iosippo flamma calebat
Addita connubii, pigros ut ferret Eoi
Solis equos tardare diem tempusque cupiti
Foederis, astrorum lux importuna teneret.
“Memnonias,” inquit, “cur tandem, Aurora, fenestras
Non aperis, cur non, Titan oriture, relinquis
Eoum superasque salem, cur sidera lentis
Volvuntur casura globis? Necdum aethere signa
Atlantea cadunt et necdum Taurus ab alto
Praecipitat meliusque sui vi ponderis astrum
Sublevat adversa pandens nova lumina sphaera?”
Talia, ubi necdum desissent noctis opacae
Scintillare faces, animo volvebat Ioseph.
Mitior illorum calor est leviorque cupido,
Virginitas quorum moritura iugalibus ardet
Ad prolem thalamis; multo minus aestuat ille
Pacta iuventa tuis accensus amoribus, Hymen,
Iosippo aeterni numquam violanda pudoris
Quam caleat concepta fides. Quas pronuba caeli
Gratia vult taedas ardere, potentius urunt,
Quam terrena quibus dat parca alimenta voluptas.