Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
20.
Iosippum interea, signo noto omnibus, ales Deserit et leve commotis petit abdita pennis Limina, quae sponsum designatura reliquit. Plaudebant hilares mystae totamque per aedem Sancitum caeli auspiciis hymenaea sonabant. Iosippum spectare omnes perque atria laeto Murmure felicem, tantis vulgare maritum Electum signis, cuius superantibus omnem Fortunam voluit Numen concurrere taedis. Excipiunt humilem vultu summumque minores Ante patrem statuunt mystae; cui praesul amico Ore favet caeloque dato gratatur honori. Ille ut erat faciem demissus, fronte serena Compositus, qua compressis in corde procellis Prodidit effigiem mentis, cui ore locutus Dicitur: “O alme antistes, mihi vota mariti Est numquam mens passa iugi. Vixi impare castis Pectore connubiis, nec[ERROR: no reftable :]574 nec : neq me, nisi fervidus isto Iussisset genitor, vidissent stare tribules Vestibulo, vitantem omnis nexusque facesque Foederis, octavo quamvis persaepe probatum, Dissimilem numquam servant me tempora lustro. Quid modo spectato iubeat Deus alite, quid me Flore repente, olim virga tellure recisa, Erumpente velit” (virgamque ostendit, ab ima Parte tui siccam, qua flos eruperat autem Veris erat facies) “quamvis prodentia sponsum Virginis esse ferant cognatae signa, minister Numinis o venerande, doce placitumque iubentis Pande, mihi fixum cui stat parere, Tonantis.” Huic praesul: “Qua gente venis, quo patre domoque, Quae regio tibi, quod nomen?” “Pater,” inquit, “Iacob Est mihi, Davidis soboles, mihi nomen Ioseph Urbe Sepphorea genito.” Cui mysta reponit: “Te, bone vir, notis Deus ad connubia signis Praeparat et sacra quae venit in aede, puellae Esse iubet sponsum; nec te qui flore virescit Ancipitem stipes, nec avis librata relinquit. Nec dubitare potes, vera haec a Numine missa Prodigia: infernae valet hic quae fraudis inesse Suspicio? Numquam niveae, tibi vertice qualis Consedit, furvo veniunt a Dite columbae, Sed coraces nigri et simili fuligine tincti Fetentes faciunt Erebi ludibria capri. Aridus enato quod flore repullulet, uno Temporis in puncto stipes, premit omne sagacis Ingenium Stygis. Ac veluti consurgere tantum Daedala naturae virtus nequit, exeat usta Actutum de fronde viror, minus ipsa reorum Spirituum labes: natura his omnia posse Concessit quod sola potest, rude caetera robur. Nec nostrum nos fallit ephod, quo scimus iisdem Fata maritales taedas decernere signis. Quare age, Iosippe, et postquam te crastina Phoebi Exolvet strato lampas, comitatus amicis In sacra templa redi, nexisque in foedera dextris Connubio iungam stabili precibusque piabo.” Haec effatus abit mystes, templumque relinquit.
Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.