Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
IESSEIDOS LIBER VI.
1.
Ut Solymi statuere patres ventura docentem Fata super Maria quam nubilis attigit aetas Implorare Deum, caeli responsa rogantem Supremum faciunt placitis concurrere Mystam. Mysta Theophilides fuerat novus iste, repulso Quem socero saevus primae splendore tiarae Extulit Herodes. Simonis filia, coniux Regia, tentatae caedis suspecta, marito Reiicitur thalamo. Sternit crudelis eodem Et socerum telo, sacram cui vertice lunam Excutit; immitis celsas ita flebile mentes Fulminat Herodes vanasque ulciscitur umbras Veris funeribus, praeceps ad acerba tyrannus.
2.
Ipse Theophilides, postquam sibi mira puellae Gratia, donorum cumulus morumque venustas Indole terrena maior rumore patebat, “Numinis hoc,” ait, “est donum” magnumque parari Hebraeis hac luce decus cognoscere felix Terrenum hunc solem, de quo decernere caeco Consilio “frustra est, inquit: qui protulit orbi, Et templo inclusit, faciet comprendere quales Hoc Charitum caeleste penu disponat ad usus. Est generis fatum nostri, spem saepe fugacem Feminea rediisse manu, virtute stetisse Fortunam: aeternùm nostris ita Iuditha vivit In fastis celebratque memor Iudaeus Edissam: Audit adhuc animosa suos Debbora triumphos. Vivit adhuc clavo non exanimata vetustae Gloria Rachelis[ERROR: no reftable :]29 Rachelis : Iachelis, dulci quae lacte vigentem Nutrit adhuc famam servatque audacia laudem. Quis novit qua sorte recens nos nympha levabit, Quanta potest nostris spes inde venire ruinis? Hic arcana ergo mens est nutusque Tonantis Expectandus”, ait. “Sortis vocale futurae Consultum, quid pandat ephod, quid lumine clari Ostendant onyches, veri responsa probemus!”
3.
Accessere patres dictis operique propinquam Constituunt, memori incertae quam sedis Apellae Festivam faciunt frondosa mapalia lunam. Septimus hic anni mensis, cum legis avitae More sub umbrosis properatis arbore tectis, Gestantes manibus citreos per compita fructus, Palmarumque elates thyrsumque insigne virentem, Ornatum pomo, cui dat sua nomina pinguis Media vel Persis. Laeto festa annua coetu Isacidae repetunt, mugit cum plurima templo Victima odorataeque replent sacra atria nubes. Bis quater exortum numerant ea gaudia solem.
4.
Horum uno, Mariae causa, delubra supremus Ingressus praesul, nudos ablutus in illo Fonte pedes, cui portando bissena iuvenci Colla dabant, Cyprio Temescia colla metallo. Lotus abit sumitque sacras pro tegmine bissos, Legales tunicas: feminum velamina primùm Induitur, plenos Veneris celantia lumbos. His super adiicitur duplicis toga stamine lini Texta, petens humiles demissa sindone talos, Quam picturatae castigat purpura zonae. Alterius tunicae, summi quae propria mystae, Accedit labor, aërii cui lana coloris Materies Phrygiaque errabant cuspide sparsae Per gyrum formae, quas excipiebat onustus Fructibus, emittit malus quos Punica, limbus. Textilis haec pomi facies, hyacinthon et ostrum Ardentemque tulit coccum et vocalibus auri Intermixta globis, media qua tibia findit Parte pedem, extremum tunicae compleverat orbem. Additur huic humero thorax, insigne supremae Maiestatis ephod: hyacinthus, purpura, coccus Et mixtum filis stamen variantibus aurum, Pro sacrae istius venit sub tegmine telae. Stamen erat byssus digitis glomerata secundis Posterior, cordisque prior connexa duabus Pars fuerat gemmis colli in radice, viriles Qua surgunt humeri. Fuit illis fibula, duplex Auro insertus onyx; utroque incisa micabant Nomina (lex uno) veterum bissena parentum, Caelatoris opus: fulgebat pectore mirae Virtutis logion bissenis nobile gemmis, Nominibus tribuum sculptis, quas singula patrum Seminis unius fraterna vocabula signant. Pectoris hoc tegimen, sed pectore longius: imae Exibant vinclis lumbos stringentibus orae.
5.
Hunc autem thorax gemmis decoratus ad usum Pontificalis erat. Dubias cum discere rerum Urgeret fortuna vices peterentque precantes Re super ancipiti divina oracula mystae, Sacro indutus ephod capiebat verba minister Vel monitu interno, vel voce loquentis ad aures Numinis, eventus non infitiante futuros. Tale super Maria, quid responsura docerent Pallia, proni orant mystae, primusque sacerdos Insuper apposita capiti, quae candida solum Bissus erat, cidari, nisi fronte quod aurea fulsit Lamina et in medio scriptum Tetragrammaton auro. Consurgit cum veste orbem referente solumque Incessu graviore premit sumitque Sabaeas Thuris opes, fumante Deum culturus acerra. Arsit ut incensum, puros ascendere fumos Certantes cum luce videt nubisque serenae In morem vacuâ sese vapor extulit aurâ. Creditur hinc suaves placatum Numen odores Excipere et placido vultu data dona tueri. Atria ter circum, ter circum altare, ter imi Circa adyti velum laxavit aromata mystes, Cum solitum superaret ephod onychesque nitorem, Fausta locuturi signum fecere Tonantis. Cumque caput proni cuperent sermone doceri Numinis, effatis aperit se talibus aether: “Conveniat Iudae soboles, innupta iuventus Amplaque odorato stans occupet atria templo; Unicuique suus sicco sit cortice stipes. Inclita cum Iudae fuerit collecta propago, Altius exactum cunctis sit vertice lignum: Cui humore carens baculus mox flore virescet, Atque Semiramius cui fronte quieverit ales, Hunc ego dilectae nymphae designo maritum.”
6.
Responso attonitus praesul laetusque loquentem Audivisse Deum et mystae sine more stupentes Virginei data signa viri, magis inde puellam Suspiciunt, cuius felix hymenaeus Olympum Cogeret e siccis producere lilia virgis Et sponsum Assyria[ERROR: no reftable :]123 Assyria : Assyriae vellet signare volucre.
7.
Lux festiva fuit, nono quam mense [ERROR: no reftable :]125 mense : mentecolebant Isacidae, memores ignis, cum compede rupta Chaldaea, Medo ferrum solvente triumpho, Oblatos aris pecudes crassoque madentes Fonte, priùs nebulis Phoebo splendente solutis, Viderunt flamma caelo veniente cremari. Laeta dies populo, lapsae pro munere flammae Vota reponenti, pariter fuit apta remotos Dispersosque procul Iudae sociare nepotes Ex quibus electum Mariae spectata docerent Signa virum, mirum dictu! Venerisque decorus Pronubus adverso Veneris foret ales amori, Et florente suas accendi stipite taedas Miraretur Hymen. Omnes it iussus in urbes Rumor Idumaeas, Iudae qui illustre vocaret Stemma, thori cupidam pubem: manibusque revulsas A radice diu virgas afferre monebat Sacra Palaestinae patrum templique potestas.
8.
Iam signata dies iunctos cogebat adesse Et Solymaea procos accedere templa tribules. Parent laeti omnes; primumque ingressa iuventus Vestibulum, divina patrum mandata secuti, Expectant summae iussa ulteriora tiarae. Octoginta aderant iuvenes, quorum ultima septem Par lustris aetas, rudior quinquennia quatuor Attigerat pubes: regali sanguine Iudae Nati omnes, ipsa Davidis origine multi. Et quoniam antiquos capta Babylone reversae Non habuere tribus quibus excessere penates, Sed quo quisque loco potuit nova limina fixit, Iudaeae pars quaeque parem dare stipitis impos Unius sobolem, non certa sede diremptos Servabat mixtos omni regione tribules. Inde fuit tota Iudae quod sparsus Idume Spiraret sanguis, quavis ex parte profectos Spe thalami, reduces domus acceptura maritos, Transmisit Solyma iuvenes. Hic adfuit Amos, Carmeli flos pulcher Amos, quem Rutha Phalego Ediderat formosa viro; fuit alter Abellus Abramo genitus, tenerae cui mille per agros Errabant pecudes: David quoque venit ab alta Planitie Libani, Rachel post fata mariti Cui patrias servabat opes, gratamque vovebat Mater amata nurum. Misit Galilaea Manassen, Iephtemque Mosemque et pulchrum frontis Adamum, Et Noam, cui Lia parens; Hebronia proles Et gemmis digitosque gemmasque incluserat auro. Hic Samuel cum fratre Isaac, quos fuderat uno Anna puerperio, Iudae fecunda marito, Ephratea nurus, similes aspectibus ambo, Fronte pares ambo, comae par utrique, nisi uno Quod Samuel luscus, prout apparebat, ocello. Accessit Salomon Mambraea valle colonus Impiger, octoni cui iugeris amplus aratro Findebatur ager; multi huic per prata vagantes, Ad iuga compositi pingues palearia tauri. Beniamin, Issachar, Enoch, Hebronia pubes Prompta manu – fundaque ! – venit si quando cruento Ore lupus pecorique instat; cupidusque iugalis Advenit fidei Simeon, quem matre Rebecca Clarus avis dedit Elias, sed lege Philippi Defuncti Soboles; sterilis post fata iugalis Cognatum siquidem thalamo donante Rebecca Fraternum semen genito Simeone revixit. Adfuit et Samson cui Hermonea Salome, Orba viri genetrix, terra Hebronitide sponsam Reppererat, sed mox pactae connubia nymphae Fila scidit Lachesis praestoque ingressa puellae Mors thalamum fato sponsum delusit amantem. Misit Ioannem Bethel, cui mater Edissa Iuncta viro forti Sauli, qui castra secutus Herodis, post multa Arabum certamina felix Et dives spoliis, patrio consederat arvo. Et Gedeon non vile genus cui regis in aula, Mater nobilium non ultima matronarum Sara fuit: genitorque operum praefectus in aede Numinis, adiunctis altam quam surgere muris Iusserat Ascalides. Daniel dilecta parenti Labano soboles, donis instructa paternis, Nil prohibente patris flammas Esthere novercâ; A Iordane procul, Sephone ex urbe profectus Pervenit Solymam. Tobiam, Nathanaelem, Quosque referre mora est, patriâ migrare subegit Prodigiosus Hymen; cunctisque accessit Ioseph.
9.
Regia progenies, altae virtutis Ioseph Exemplum; cuius, sed avo propiore Mathane Progenitor Salomon, vera a Davide propago Inde parens Iacobus, uti soror Anna recenset Sanguinis eiusdem proavos. Dedit Anna Mariam, At soboles Iacobe tua est Iosippus; et istum Iosippum fratris prolem sicut Anna Nepotem, Sic habet et generum: Mariae est cognatus Iacob, Cui eadem nurus et neptis, pro duplice nexu Foederis et stirpis. Sed quae fortuna beatos Connubii accendit sponsis felicibus ignes, Expediam. Novies quatuor vel circiter annos Vixit Iosephus, thalamique experte iuventa, Dimidium tetigit caelebs et candidus aevi, Connubii procul affectu; cui sola calebat Flamma pudicitiae constans, quam nulla voluptas Pressit et adversa nullus face perdidit Hymen. Maior Iosepho Parii casto hospite Nili Lascivae fugiens lusit qui vota maritae, Est modo quem canimus, proles Davidis, Ioseph. Ille quidem turpis flammae, dans pallia, victor, Sed thalami superavit amor; cui nectere lauros Debet uterque pudor, soboles est regia Ioseph.
10.
Saepe istum genitor mittendae in saecula prolis Admonuit multaeque illo caluere puellae, Multae illum matres generum nymphaeque tribulem Optavere virum; sed nec flexere puellae, Nec movit pater indubium viridante pudoris Extremum vitae flatum signare smaragdo. Saepe pater dixit: “Vita cur caelibe nostrum Stemma premis? Viridem perdis quid inane iuventam, Connubii spernisque fidem prolemque daturam Reiicis aeterno laudes et vota Tonanti? Anne vides nostros sanctosque, vetusta secutos Legum scita patres, casto eduxisse cubili Progeniem, quorum celebris per publica Iudae Ora volat virtus? Fideique illustrior illa Numen adorabat pietas votisque faventem Implorare Deum parvos docuere nepotes. Quod probrum est homini, virtus nequit esse probatae Mater honestatis veraeque puerpera laudis. At nescis, veniet sterili quae poena marito? Vidi ego, sed dolui vidisse; ah! cetera sanctus Et multis virtute prior, non visa iugalis Incrementa thori, probro non simplice maerens Sustinuit Ioachim, templo quem mysta repulsum Ex ara cui dona dabat, vel solius ergo Improlis thalami, longum lugere subegit. Hoc tamen est citra culpam: qui cetera felix Coniuge, si thalamum demas: exinde beatus Et thalamo sobolisque datae laetissimus ortu, De qua mira canunt. An non maiore notandus Opprobrio, Iosippe, venis, dum prolis habendae Nec tibi vota calent, castos ubi spernis amores. Crede, nec est virtus, quae non imitabile cunctis Transit in exemplum; quae si transiret in omnes, Laus foret humano virtutem crescere damno. Finge alios animi eiusdem votique tenaces Eiusdem, quo virginitas communibus orbis Moribus accedat: modico post tempore splendor Humani generis nullo nascente peribit. Forte putas, Iosippe, Deo concepta placere Quae perdunt homines vota? At magis illa Tonanti Vota probanda reor, dominam quae totius auget Orbis naturam. Ingenito si lumine mentis Uteris humanae, ratione resistere nulla His poteris, quae connubii de lege ferebam. Adde, quod adversa domuique mihique tibique Virginitate noces, prolis quëis gaudia sanctae Subtrahis acceptamque nurum blandosque nepotes.”
11.
Ista Mathanides genitor, meliora reponit Iosippus: “Si nos mentis ratione velimus, Non vulgi rumore loqui, probiore movetur Consilio, cui vita thori socialis honestas Recta quidem, fundens sobolem, quae Numinis aequa Religione calens sacros prolatet honores. Pace tua tamen, o genitor, cumulantia prolem Connubia innupto fraus est praeferre pudori. Religio si grata Deo, gratamque fatebor, Suscepta quae prole venit meritumque parentes Natorum pro laude manet; tamen arbitror huius Vile voluntatis munus quod propria suasit Commoditas et segne Dei studiosa voluptas. Dent alii sobolem: si me pro prole dicabo Quod vitium est? Laus est patribus divisa iugali Foedere, per sobolem dare servitura Tonanti Viscera; forsan erit distracto in pignora patre Vilior integritas? Divisi in semina floris Nec pretium est, nec suavis odor: pecus integra sacras Ducitur ingratum numquam libamen ad aras. Nec sterilis thalamus, casti neque nescia lecti Virginitas probro esse potest: quod maxima vulgi Pars sequitur, rationis inops plerumque tuetur Credulitas. Superat probrum mortale pudoris Immortalis honos et recti gloria facti. Si mystam opponis, mystae mandantis ab ara Cognatum migrare tuum non arguo Zelum; Qui sacer est, nullus reus est me iudice mystes. Nec tamen ignoro, Nemesis quod Numinis aequa Non ferit hunc qui labe caret; sine crimine nulli Dedecus accedit; male quod morata voluntas Non regit et ratio quos vera redarguit actus, Probri materiam cumulant poenasque lacessunt. Nec moror, adversus vulgi quod praedicat error Virtuti satis est, unus si accesserit illi Laudator Deus: et renuens contenta vel uno Esse Deo, propria virtus se cuspide mactat. Sat mihi servati si corporis innuba virtus Numinis accedat placito, quod respicit unum Quaecumque esse animi nostri vult optima virtus. Dicitur Helciadae vati quod culta fuisset Virginitas, data signorum miranda potestas Et portentoso Memphim dare vota sepulchro. Thesbites etiam rutilis superare quadrigis Sidera, et ignivomos nivei candore pudoris Astra supergressos fertur meruisse iugales. Nonne etiam noster Iudae qui vota fatigat Promissus princeps, pariturae matris honore Virgineo, puros hausturus ab ubere rores Fertur et integris fixurus labra papillis? Matre illibati si de candoris amante Divinus nobis caelo promittitur Heros, Cui placet intacto nasci de ventre, pudorem Virgineum casto thalami non praeferet igni? Quis novit si forte meus placiturus eidem Candor, ab aeterno quod currere dicitur aevo, Acceleret festinus iter veniatque cupitus Spe citius, solvens vinctum Israëla Redemptor? Mi pater, humani nec virginitate timendus Defectus generis: nulla est, quae clauditur auro, Gemma gravis pretii, quae non, collata pudori Virgineo, levis est. Nostrae caeleste refulgens Naturae, par sideribus, sed vitrea honestas, Gaza ingens fragilisque simul, sine Numine nostris Corporibus servari impos. Quis posse putabit Tam rara genus humanum virtute perire? Addo, quod eventu tali, quia caelibe vita Praestaret thalamus, ne hominum natura ruinae Proxima supremo molem telluris agone Desereret, praeceptum esset, quod habebat Adamus, Connubii augendaeque novae per foedera prolis. Me vero donec talis iactura timeri Debeat, innuptum genitor dilecte relinque.”
12.
Talibus auditis placido pater ore silentem Alloquitur: “Flectat saltem te, nate, paternus Sanguis et antiquae proavis a regibus ortae Stemma domus, quam tu postremo haerede labentem Innixamque parum valida radice relinquis. Sanguinis ille leo nostri Iesseia proles, Si canitur nostra venturus origine Princeps, Quid Iosippe tuos fraudas hac luce futuros Seminis haeredes? Bona sit; rerum attamen isto Ordine virginitas non est bona.” Dicere contra Iosippus voluit, sed respondere paratum His interpellat genitor: “Spes sola beati Germinis illius nostro de stemmate, terris Promissi quantum decus est? Velle auspice tanto Aeternae pacis libertatisque carere Vix culpa, Iosippe, vocat.” Mox voce reponit Iosippus: “Magni nostra hinc censenda propago, Infitias nolo ire pater. Dabit aequus Olympi, Sed sine me promissa Deus; nec fata morari Me penes est: si me tanti voluisset habere Adiutorem operis, caelo submissa caleret Non mihi virginitas; nostrum concurrere tantis Si femur adscisset fatis, me nulla soluti Coniugio, genitor, superasset flamma pudoris. Est mihi germanus Cleophas aliique, capaces Quos facit immensi sanguis Iesseus honoris. Caelibe me restant multi hac pro laude tribules.”
13.
“Si tamen et vinclis te connubialibus esse Innexum Omnipotens vellet,” pater inquit Iacob, “Quid faceres?” Iosippus ait: “Divina voluntas Lex mihi suprema est: illi contraire repugnat Aequa boni ratio. Quod vellet Numen, id esset Regula virtutis! Vitii se mergit in umbra Quisquis ab hac summa morum deflectit amussi.” Cui pater: “Est Solymis Virgo (sanctamque sororem Esse genetricem laetor tantae indolis Annam) Consobrina tibi est. Plenis iam nubilis annis, Committenda viro. Nymphas bona sparsa per omnes Huic collecta nitent: species, pudor, unus avorum Nobiscum sanguis, probitas et gratia; demum Virtutis verae simulacrum: tanta stupentes Prodigia, eximios templi deposcere mystas De thalami eventu caeli responsa coëgit. Auditum: dandam esse viro, cui sanguine Iudae Sit genitor sacroque simul cui limine stanti, Allatus manibus siccus – mirabile! – stipes Exeat in florem et fronti Babylonius ales Insideat. Iosippe, puto dabis; ista iubentis Connubium signa esse Dei!” “Nihil ambigo,” profert Iosippus. Cui mox genitor: “Tibi templa petenti, Quo cupio Iosippe migres, si talibus aether Occurrat signis teque hoc sponsum omine dicet, Connubium tantae poteris non velle puellae?” Iosippus contra: “De me quod talia speres, O genitor, frustra est: ostendent astra maritum Nymphae illi virtute parem. Nil praeter avitum Stemma mihi videor non impar, caetera longe A tanta virtute absum. Dilecte quiesce Quaeso, pater, nec nostra ultra connubia tenta.”
14.
Huic iterum genitor: “Nec plus tua vota morari, Nec suadere thorum meum est. Hoc deprecor unum, Nate, aliis temet coniunge flagrantibus oris Virginei formam pueris. Spes irrita siccae Expectare mihi pro te suffragia virgae Omnis erit; nihil Assyriae tibi conferet albus Nutritor reginae ales, nisi signa iubente Numine premat avis, vel siccus pronuba stipes. Si fatum volet arentis te germine fustis, Aut ave Chaldaea sponsum, Iosippe, notari, Certabisne Deo, aut iusso pugnabis amori?” Rettulit haec natus: “Frustra dulcissime perdis Verba, pater. Mihi nec Solymam, nec visere templum Est animus, nec signa novi spectare mariti. Cerne, pater, capitis canos utcumque capillos, Durata qui fronte rigent et lacte madentes Inter stabo procos? Me dura laboris et artis Instrumenta meae, serrae pauperque dolabra Dant inopem flagrem ditemque praeire iuventam Decrescens et inops!” Pater excipit: “Ista fatebor, Sunt hominum quae vota movent, staremque libenter Iudicii pro parte tui, componeret istos Si mundi fortuna thoros talesque pararet Mortalis thalamos ubi calculus. Inspicit urnae Excessum terrena fides; humana sequuntur Lumina mortales oculi. Non subditur autem Hic placitis hominum, sed stat caelestibus Hymen, Alite Chaldaea et florenti stipite, signis. Arbiter hic Deus est, mentis qui cuncta gubernans Lege suae, humani nimis imbecille videntem Confundit pupillam oculi. Quae stirpis origo Regia sit nostrae, audisti: gregis anxius infans, Nec fratrum dignus numerum componere David, Incerta humani si norma sequenda fuisset Consilii, pastor vixisset. At impare longe Fratribus evectum fortuna, totius ostro Arbiter aeternus regum decoravit Idumae. Sic Deus istius pariter vult pronubus esse Connubii: talem, fili mihi crede, puellae Decernet, frons est hominum quo caeca, maritum.” Hic Iosippus ait: “Credo, pater, ista, nec ullus Adversae fidei locus est: seu Virginis iste Ex hominum placito, sive aethere profluat Hymen, Nostra nil refert.” “Tamen, o Iosippe, parentis Vox est: te sacro durum non exime templo, Ut mihi virginei thalami, post visa reversus Signa (viae lentum nam ne vetat ire senectus) Eventum referas, almum quo Numen adorem. Te neque nate decet cognatae prolis abesse Coniugio. Vires utinam sinerent, ego praesens Dilectae thalamis nymphae sponsoque faverem. Namque (dolens recolo) moriens soror Anna petivit, Depositae templo immemorem non esse puellae. Astra licet nymphae thalamos studiosa iugales Expediant; et nostra illam quoque cura decebit!” Vocibus his tandem cessit Iosippus et urbem Delubrumque seni facilis promittere patri.
15.
Cum reliquis igitur decimae prope tenvia lunae Cornua, quae soli fas est calcare tribuli Atria, Iosephus populis gentile profanis Interdicta subit, sacrae penetralibus Arcae Oppositus vultum, extrema qua parte remotus Religioso oculos poterat componere velo. Iamque aderant alii, quorum convenit eodem Vestibulo iuvenum numerus, qui stipite sicco Innixi, ambustus cuius se scipio verno Flore coronaret, tacito circum ore legebant. Interea accedunt mystae summusque sacerdos Non aberat, caesae pecudis legale daturus Obsequium; qua re proprio spectandus amictu Aptat ephod humeris cidarimque in vertice figit. Apposita femori bisso tunicaeque per oras Extremas vocali auro pendente sonorus Progreditur templique arae pro margine pronus Supplicat et iugulato explet sua sacra iuvenco.
16.
Ritibus exactis templi, regione propinqua Alterius portae quae presserat atria lectum Stemma, sacerdotum pendens a legibus agmen, Maximus ingreditur praesul laetusque tuetur Egregios iuvenes signum caeleste petentes. Tum quoque depressas manibus sustollere in altum Imperat humoris vacuas et floris inanes Virgarum frondes. Nec opus fuit ire per omnes, Ne fraus ulla foret, ramorum lumine recto Explorare fidem, siquidem sobolescere virgas, Proxima bis quinti mensis tum bruma vetabat. Suscipiunt mandata hilares: quem quisque gerebat Extulit, inferiore levans a pectore fustem. Tollendi Iosippum autem non repperit unum Stipitis ambitio, invisum quem dextra premebat. Clam tenuit fustem, spem templo inferre professus Connubii nullam, nec habendae vota maritae.
17.
Tum sacer antistes vultu conversus in altum Suspirat votis et verba precantia fundit Admonuitque Deum effati, spectabile gemmis Quod respondit ephod, virga florente daturum Atque Semiramia capiti incumbente volucri, Quaesitum Mariae taedarum in foedera sponsum. Vix pia supremus complebat verba sacerdos, Ecce arcana adyto valvis quo clauditur Arca Pictaque non visos obnubunt carbasa postes, Prodit Amyclaeis nive maior oloribus ales, Et Cyprias longe superans candore iugales: Lotus lacte ales, suetusque in margine pleni Gurgitis et liquido lactis considere rivo.
18.
Fausta fuit viridi Noëtica fronde columba Vim pelagi cessare docens; felicior ista Terrigenis, quos iam sceleris commune vorârat Eluvium, siccae frondi coniuncta renatis Ad fidei robur foliis, meliore volatus Augurio, certam, quae se non altius effert Humanae pupilla spei, signante salutem. Aeternae o mentis lusus! Quae naufraga regna Emersura freto, ramum mordente columbâ Praemonuit; sic damnatam non impare stirpem Indicio novisse dedit, quod labe paterna Naufraga posteritas, domitis iucunda procellis, Ad placidas vitae secura rediret arenas.
19.
Proxima iam niveis superaverat atria pennis Ales et inde avidos sua signa videre tribules Adveniens gestire facit totoque volantem Ore sequi: primum lentis illa atria circum Pervolitat pennis factoque ter orbe per amplum Vestibuli spatium, pennas immota propinquat Frontibus. Extremoque aulae pro limine stantem Spectat Iosephum: mox se reperisse mariti Virginei vultus, ala plaudente docebat. Hunc petit, atque caput pedibus premit: ille sedentem Vertice ter pulsam terque ad sua colla reversam Fuste fugat. Virgam sed qua fuit icta volucris (Quam non ante velut reliqui, prout mysta iubebat Sed tunc cum volucris fuerat pellenda, levârat) – Mirandum! – florere videt siccumque repente Humore et verno vestiri cortice ramum. Ignarus quid agat, pallet, timet atque trementi Corpore Iosippus curas consumit inanes. Consilium quo signa premat vitetque iugales Virginis agnatae taedas inquirit et omnem, Si qua parte locus latebrae, circumspicit aulam. Ut tamen occurrit menti, caelestibus ista Auspiciis peragi et divinum Numen apertis, Singula dum librat, cernit disponere signis. “O Deus,” affatur tacitus, “quocumque volentem Stringe iugo, quocumque lubet, duc tramite – pergam, Arbitrii lux fida mei. Quacumque iubentem Ire sequar placitique tui fulgore tuique Imperii me lege regam nutusque tuebor.”
20.
Iosippum interea, signo noto omnibus, ales Deserit et leve commotis petit abdita pennis Limina, quae sponsum designatura reliquit. Plaudebant hilares mystae totamque per aedem Sancitum caeli auspiciis hymenaea sonabant. Iosippum spectare omnes perque atria laeto Murmure felicem, tantis vulgare maritum Electum signis, cuius superantibus omnem Fortunam voluit Numen concurrere taedis. Excipiunt humilem vultu summumque minores Ante patrem statuunt mystae; cui praesul amico Ore favet caeloque dato gratatur honori. Ille ut erat faciem demissus, fronte serena Compositus, qua compressis in corde procellis Prodidit effigiem mentis, cui ore locutus Dicitur: “O alme antistes, mihi vota mariti Est numquam mens passa iugi. Vixi impare castis Pectore connubiis, nec[ERROR: no reftable :]574 nec : neq me, nisi fervidus isto Iussisset genitor, vidissent stare tribules Vestibulo, vitantem omnis nexusque facesque Foederis, octavo quamvis persaepe probatum, Dissimilem numquam servant me tempora lustro. Quid modo spectato iubeat Deus alite, quid me Flore repente, olim virga tellure recisa, Erumpente velit” (virgamque ostendit, ab ima Parte tui siccam, qua flos eruperat autem Veris erat facies) “quamvis prodentia sponsum Virginis esse ferant cognatae signa, minister Numinis o venerande, doce placitumque iubentis Pande, mihi fixum cui stat parere, Tonantis.” Huic praesul: “Qua gente venis, quo patre domoque, Quae regio tibi, quod nomen?” “Pater,” inquit, “Iacob Est mihi, Davidis soboles, mihi nomen Ioseph Urbe Sepphorea genito.” Cui mysta reponit: “Te, bone vir, notis Deus ad connubia signis Praeparat et sacra quae venit in aede, puellae Esse iubet sponsum; nec te qui flore virescit Ancipitem stipes, nec avis librata relinquit. Nec dubitare potes, vera haec a Numine missa Prodigia: infernae valet hic quae fraudis inesse Suspicio? Numquam niveae, tibi vertice qualis Consedit, furvo veniunt a Dite columbae, Sed coraces nigri et simili fuligine tincti Fetentes faciunt Erebi ludibria capri. Aridus enato quod flore repullulet, uno Temporis in puncto stipes, premit omne sagacis Ingenium Stygis. Ac veluti consurgere tantum Daedala naturae virtus nequit, exeat usta Actutum de fronde viror, minus ipsa reorum Spirituum labes: natura his omnia posse Concessit quod sola potest, rude caetera robur. Nec nostrum nos fallit ephod, quo scimus iisdem Fata maritales taedas decernere signis. Quare age, Iosippe, et postquam te crastina Phoebi Exolvet strato lampas, comitatus amicis In sacra templa redi, nexisque in foedera dextris Connubio iungam stabili precibusque piabo.” Haec effatus abit mystes, templumque relinquit.
21.
Te quoque delubro pariter, Iosippe, profectum Multa animo, quas signa notent caelestia taedas, Volventem; eximiam primae quod flore iuventae, Certantem aetheriis geniis virtute puellam, Aetatis tibi non modicae, cui totus egenis Par census, manuum labor; aeternique pudoris Constanti nuptam exhibeant; tandem omnia curae Divinae aptantem Cleophae domus hospita fratris Collegit, quem tunc cum prole et coniuge flammae Fonte haustae, Solymis pietas festiva tenebat. Ut consumpta dies, quid lux oritura laboris Latura est, plenus curarum lumina somno Oppressus positis stratis indormit Ioseph. Cui facile ut primum mentem vis alta soporis Invasit, variae venêre ad somnia formae.
22.
Prima fuit facies simulans spectare verendum In templo mystam. Quo mox accedere visus Ipse manumque sibi praesenti extendere Sponsae Iussus, humi fixo cunctatur lumine dextram. Cumque iterum palmas ad foedera posceret Hymen, Dat pavidam retrahitque manum fususque per omnem Humor abit frontem pariterque trementia molles Ora rigant lacrymae, taedas non velle fatentes. Nec tamen evigilat, sed semisopitus in auras Corpore sublatus medio, suspiria anhelo Ore trahit: vultus fletu et sudore madentes Sicut erat maestus tergit, dein corpore toto Prima tepentis adhuc implet vestigia spondae. Ut simulacra reses repulit fallacia somnus, Sopito veris accessit caelica formis Visio Iosepho: caelo descendere vidit Aligerum. Postquam fictis sibi corpus inani Aethere densâsset membris, spectabilis ille Ales erat vigilique etiam par luce teneri. Quiverit impressis animo licet ille figuris Sopito effigiem talem proponere, qualis Corporis est vultus, sed semisopita valeret Hunc etiam Sponsi legere ut pupilla, videri Non habilem clausit iuvenili in corpore mentem. Non erat hic Morpheus, pigri ingeniosa soporis Progenies, humani imitator strenuus oris, Apparere potens fallentis imagine vultus, Lucis inops, nimius fraudis; sed fallere prorsus Impos, ab ignavo nisi cui patre languida somno Frons cadit et lassa vigor a cervice recedit. Mentitur Morpheus, solida sed fronte Tonantis Aliger accessit: chlamidis florente colorum Vere licet tectus, faciem iuvenile venustam Praetulerit; simplex fuerat sed flamen et aura.
23.
Luce fuit circum, qua solem aequabat, amictus; Labra genasque rosae similis; cui eburnea cervix, Frons spatiosa nives gutta Sidonide mixtas Exhibuit. Iuveni, qui formosissimus heres Regius, aut si quis fortassis pulchrior illo, Par fuit Aligeri spectato in corpore vultus. Splendida caesaries lectoque in tenuia molles Fila pilos imitante auro; quibus addita lucis Sphaera potens, valuit Phoebeae prodere partem Esse comae raptosque suo de vertice crines. Vestis erat nivea pendens cervice, sub imum Fusa genu scapulasque super collecta, decoris In cubitos fluxit manicis laxasque paratis Numinis imperio dextris non strinxerat oras. Pectora munierat Tyrio quae prodit aheno Purpura, subtextum filis mordentibus aurum, Renibus adstrinxit gemino quam balteus orbe. Hinc sinuosa chlamis, nec parti longior uni, Crura valens picto referire rubentia limbo, Permutare situm facilis reflantibus auris, Ut levia adverso variantur suppara vento. Totius unus erat tunicae color, ignea qualis Sole repercussi facies solet esse pyropi. Vincla fuere pedum, veluti Cyllenia, Serum Stamine turgentes circum stringentia suras; Inque modum socci medio sistentia crure Aurea velabant celeres talaria plantas. Ala duplex humeros ornabat, concolor auro Intermixto aliis formis: pars qualis echini Sidonii sanguis, pars qualis lilia tingit, Quique rosas violasque color, qualisque smaragdis Est facies, qualisque Afris est fructibus ardor.
24.
Taliter efficto sibi puro ex aethere vultu Missus Iosepho se nuntius exhibet ales. Qualia sopitae menti ludibria clausae Pupillae languore patent, caelestis amavit Spectari genius talique est voce locutus: “Ostensum signis noli, Iosippe, morari Coniugium, cui te Numen, cui culta probavit Integritas: nulla hic aderit iactura pudoris, Nec thalamus communis erit prolisque cupido. Virginitate tua maius servare pudoris Prodigium dabitur: Virgo magis illa maritum Vitaret quam tu Sponsam, nisi Numinis uno Imperio, Sponso tibi custodique futuro Cederet. Amborum de virginitate iugali Exurget nexus, cuius contingere vota Nonnulli poterunt, sed fructum apprendere nulli.” Dixerat haec visus dictisque evanuit Ales. Hausta viro facies auditaque verba loquentis Aligeri somnoque gravis sua somnia clare Vidit Iosephus. Tanta qui luce potitus Librat an haec vigili, seu nocte appareat atra Sopito rerum species; dubioque sopore Depresso didicit, non has potuisse figuras Insomni monitusque animo non sensibus haustos. Ille fidem nocti praestat verumque Tonantis Aligerum credit data verba tulisse ministrum.
25.
Nox erat et necdum niveos ostenderat orbi Nectaris aetherei saturos Aurora iugales, Haec animo tacitus secum dum fatur Ioseph: “Omnibus adversus thalamis custode severo Ostia servabam mentis, chalybemque serasque Apposui, ne quis fibris irreperet ardor. Nescivi tamen et thalamis procul esse maritas Posse faces animumque unum illaesumque pudorem. Si quoque novissem, tantae quo fine puellae Connubium peterem, merito mihi cedere tantae Quo possent virtutis opes, sperare nequivi. Numinis imperio cogor signisque: quid ultra Consilii mentisque tuae, Iosippe, requiris? Naufragium tutae numquam passura pavesce Vela pudicitiae. Siquidem te caelica mergi Immunem promissa dabunt, Iosippe, iugales Virginis electae laquei curaeque quid obstant? Imperat hoc Numen, satis est: sit pectore fixus Immotusque calor, quaecumque pericula tandem Obveniant mandante Deo iuga casta subire. Sufficient [ERROR: no reftable :]742 Sufficient : Sufficiet vires oneri quod praecipit aether. Haec mea iam Virgo est: erit haec mihi nobile summae Depositum veluti gemmae, quam credit egeno Numen Iosepho. Placet huic custode teneri Iosippo Mariam: poterit mihi stringere maior Nulla animum, posthac quam Virgo coniuga, cura. Si pupilla Dei Virgo est, ego deside numquam Obsequio caelestem oculum servare paratus, Fidus ero custos. Felix si lumine nupta Respiciat me Virgo suo, si cura Tonantis Est Virgo, mecum curam si dividat author Omnipotens, laus quanta mihi est? Pulcherrima caeli Portio si Virgo est, terrae si gloria, Iudae Splendor et Isacii melior si sanguinis[ERROR: no reftable :]755 sanguinis : sanguis heres, Caelicus indutus carnem si dicitur Ales, Si non effigies, sed virtus ipsa, stuporis Materies, et forma Dei (de Virgine dici Haec etenim saepe aure tuli) quo munere Numen Te decoret, Iosippe, vide! Caeli aliger esse Quisque cupit nymphae famulus, pro coniuge cedit Quae Iosippe tibi. Dicar quidcumque: maritus, Vir, custos, sponsus, servum tamen esse fidelem Me sibi comperiet Virgo, dominaeque probari Verna meae aut gazae tutor caelestis amabo.”
26.
Iam nova Virginei Iosippo flamma calebat Addita connubii, pigros ut ferret Eoi Solis equos tardare diem tempusque cupiti Foederis, astrorum lux importuna teneret. “Memnonias,” inquit, “cur tandem, Aurora, fenestras Non aperis, cur non, Titan oriture, relinquis Eoum superasque salem, cur sidera lentis Volvuntur casura globis? Necdum aethere signa Atlantea cadunt et necdum Taurus ab alto Praecipitat meliusque sui vi ponderis astrum Sublevat adversa pandens nova lumina sphaera?” Talia, ubi necdum desissent noctis opacae Scintillare faces, animo volvebat Ioseph. Mitior illorum calor est leviorque cupido, Virginitas quorum moritura iugalibus ardet Ad prolem thalamis; multo minus aestuat ille Pacta iuventa tuis accensus amoribus, Hymen, Iosippo aeterni numquam violanda pudoris Quam caleat concepta fides. Quas pronuba caeli Gratia vult taedas ardere, potentius urunt, Quam terrena quibus dat parca alimenta voluptas.
27.
Iamque Aurora novis Phoebi surgentis Eoo Aequore fulgebat radiis Taurusque feroci Stabat horizontem supra non integer ore, Uno oculi splendore minor. Nec Pleias ulla Visa polo, cum germanum Iosippus amice Affatus Cleopham cunctas ex ordine promit Connubii curas nocturnaque visa recenset. Cui frater: “Quanta, dulcis germane, videtur Sorte favere Deus! Mariam (quàm grandia spargit Rumor et eximiae quas urbs Solymaea puellae, Quas laudes Iudaea canit!) tibi praeparat aether, Tot Charitum nimiam donis, Iosippe, maritam. Connubii praecide moras, caelestibus esto Aequus prodigiis! Signata amplectere taedis Tempora, divinis frater cave nutibus obsta; Immo, Dei vultum te respicientis adora. Horum ego qui suasor tibi sum, nec inutile iungam Obsequium: cum causa volet, tibi copia semper Fratris erit rebusque tuis, mihi si qua facultas, Opportunus ero. Tantum te Virgine dignum Ne prohibe, ventura Deo germane relinque. Et quoniam sacro, prout te supremus ibidem Praemonuit mystes, hodie te stare decebit Vestibulo dextrâque fidem gemmaque pacisci; Aureus in nullos qui transiit hactenus orbis Articulos emptoque rubens amethystus in auro, Iam tuus est, Iosippe. Thori quod iussa iugalis Non invita dabit, deero nec fidus ituro In templum comes. Agnati quoque sanguinis idem Est animus: venient, festi quos annuus ignis Excivit Solymam propriis e sedibus ardor. Hic venerandus adest grata cum coniuge mystes Melchi Hebronites, qui sanguine tangit Elisam, Cui eadem nobis, eadem sponsaeque propago! Quam doleo Solymam non accessisse, mariti Zachariae amissae luctu prostrata loquelae. Bis Phaëtonteo sese iam lumine Phoebe Exuit, in tacitis quod maesta penatibus haerens Elisabeth, prodire palam quo nescio fato Saucia non audet. Vel quo discrimine vocis In templo cum thura daret, verbi impote lingua Zacharias fari vetitus, dat noscere nemo. Fert tamen hoc rumor: steriles quae vixerat annos Hactenus Elisabeth, seram et sine prole senectam Attigit. Ex muto (factum mirabile!) mysta Nunc utero fecunda tumet; partusque senilis Forte maritali tecto prodire modestam Non patitur matrem. Reliquas tamen urbe frequentes Cognatasque nurus cognatorumque virorum Pectora spectabis: nemo horum negliget absens Optatis, germane, tuis data tempora taedis.” Dixerat haec Cleophas germanique apta loquentis Iosippo vox visa fuit placitumque supremi Numinis apposite rem disponentis adorat.
28.
Lampas Idumaeos iam se Phoebeia supra Extulerat montes, cum procurante videret Germano fraterna peti non simplice coetu Limina, cognatas matres aliquosque probata Aronis de stirpe viros, quëis praebita solis Libertas, thalamos Iudae cum prole pacisci. Hic agnatae aderant, Solymae quas miserat urbi Nazara, sive Hebron nuptas: hic Melchias aevi Iam matura parens, hic Ephrataea Rebeccae Progenies, geminae, tempus queis nubile, natae. Hic Galilaea Esther cum Bethlemitide socru, Iosippo cognatae omnes, ad proxima cuius Foedera, sidereis sed praecurrentibus ibant Aligeris, carmen Sponsis plausumque daturis. Ingressi templum concessa tribulibus intrant Atria venturumque ad pacta iugalia mystam Supremum expectat optantque ardentius omnes Cognatae augustos vultus cognoscere nymphae.
29.
Interea Virgo, praesto quam ex aethere lapsus Visu hominum procul atque intra sua tecta morantem Scire dedit genius quae sors, quae regia stirpis Nobilitas pietasque viri, quem caelica lectum Signa palam, vitae comitem dixere maritum, Divinis, hac mente frequens, parere vovebat Imperiis, haesura viro, quicumque pudoris Virginei custos, signum sortitus adesset. Ut primum monita accepit, pro foedere dictam Advenisse diem mystasque indicere sacri Accessum templi, non segnis paruit, altâ Pectoris orsa humiles taedas accendere flammâ. Illa ut semper erat contecta decentibus artus Induviis, quas externi studiosa decoris Non confecit acus, filum sed candida duxit Simplicitas. Non quas Tyrio versavit aheno Docta manus, vel nere Phrygum suevere puellae, Sed rudibus contenta stolis, quas ipsa probaret Et cuperet, si membra darent mortalia, virtus. Egreditur tectis Virgo decorata modesto Tegmine, quod pecudes et quod Solymaea dedere Vellera, quëis pretium Virgo dabat, omnibus essent Ut Serum et regum non inferiora potentum Velleribus, quae Sidonio saturata veneno Sanguineas altis acuunt in regibus iras. Mitior haec agnis Virgo, quam veste gerebat Effingebat ovem; mitisque lacinia fili Apta fuit, miseris pronae quae viscera nymphae, Stamine mansuetae pecudis contexta, notaret.
30.
Huic animi virtus chlamidi par: illa pudico Non festina ibat, sed vera modestia passu Quo graderetur, adit templi sponso ante petitum Vestibulum, comitata sacris, quas illius ingens Gratia pellexit, decoranda ad foedera nymphis. Florentes inter iucundior Anna puellas Ibat anus, cuius meritis viduoque pudori Scire datum (rapto thalami consorte, bis octo Lustra enim templo precibus lacrymisque dicarat) Per praesentia pacta, per hos ipsos Hymenaeos, Promissus Iudae pacis quod surgeret author. Ibant una omnes, sed mox ex omnibus unam Iosippi Sponsam, quamvis nullo hactenus haustam Lumine, novisses Mariam: quam frontis et oris Gratia, simplicitas, maiestas, forma beatis Proxima spiritibus, ne non discernere posses, Non fecere parem reliquis, quas protulit orbi Formosus Iudae sanguis speciesque Sionis. Gratia sidereo vultu decorata pudicis Moribus accessit, veluti si dentibus Indis Purpura, Sidonio vel gemmeus incubet ostro Fulgor et Eoum pictis laquearibus aurum. Hanc spectare omnes cupidi, spectare sed illa Quemquam oculis demissa pavet. Processit Ioseph Obvius; illa pii vultum venerata iugalis Custodisque sui, de quo sibi pluribus aether Prospexit signis, famulae se voce suumque Hunc dominum appellat, consobrinumque salutat. Iosippus contra, aethereae certare puellae Officiis propensus ait: “Lectissima Virgo, Non me praesentes audacia poscere nexus, Nulla maritales accendere pronuba taedas Flamma fuit peregrina mihi. Quin si qua fuisset Fax animi, desiderium fortasse tuarum Caepisset Charitum, at tantae virtutis habendae Nulla mihi ratio spem, nec fortuna dedisset. Post tamen, ut nosti Virgo, lex unica nostri Connubii Deus est. En me tibi, nympha, fidelem Iosippum, nec dico virum tantaeque maritum Coniugis, aeterni sed quo mansura voluntas Obsequii nunc incipiat, volo dicere servum. Cognatam dominamque colam teque aetheris astrum Suspiciam, te depositum caeleste tuebor.”
31.
Fixit humi Virgo maestum testantia pectus Lumina, non gratos quando castissima Sponsi Flamma reponebat titulos, tinxitque pudicus Virginis ora rubor, faciesque, ut purpura lacti Si puro adveniat, Tyrii si sanguis echini Influat Arctois nivibus, si candida tingat Vellera Sidonium primo cum bullit ahenum, Muricis utque ebori sanies infusa rubebat. Nec lacrymis tenuit Virgo, lacrymisque decorem Auxerat, Eois veluti quae crescit in hortis Pulchrior a guttis rosa roscida matutinis. Attoniti stabant cognati, utriusque stupentes Ad laudem Sponsi; quëis tunc non plura locutis Pacta probaturum suadent accedere mystam.
32.
Iste Theophilides fuerat, qui lumine sponsos Adverso sed amicè tuens, divina mariti Ostensi per signa ingens librabat honoris Pondus, adorandae nacti connubia nymphae. Tum Mariae perpendit opes, cui caelica dotis Contigit ubertas, divinae lucis in unam Collatis gemmis; quas promicuisse serenis Virtutum radiis Solymae sacraria narrant. Haesit ut in vultu iuvenum, penetrare futurum Connubii eventum tentat fructumque daturos Communem thalamos ignaro in pectore versat. Tandem ait: “O Sponsi, vobis immota voluntas Coniugii si lege calet, componite dextras.” Admoniti parent animumque fatentibus adsunt Ad commune iugum dextris; nexisque pudicè Articulis, purae fidei consortia firmant. Iosippus Mariae, dederat quam fratria gemmam, Porrigit ad fidei signum sponsamque relato Gemmato in digitos pro more paciscitur auro. Pronubus Ausoniis hic Virginis annulus oris Splendet adhuc urbisque umbras, Perusina, penates Condecorat fortuna tuos; quo munere quondam Connubii signata fides, modò Virginis isto, Perpetua ipsius vobis devincta metallo Est pietas. Istâ nescit nisi fausta pacisci Virgo, suae fidei falsae non iudice gemmâ.
33.
Antistes vero, tactis communia palmis Vota videns, iubet esse ratum quod mutuus ardor Composuit foedus, vitae cui prospera poscit Talibus auspiciis: “Vestro, precor, este beati Coniugio semperque animis concordibus ite Quo virtus probitasque vocat. Sis nupta fideli Grata viro, fecunda utero partusque benigna Expediat Lucina tuos serosque nepotes Aspicias longaeva parens, quos sanguinis ordo Quartus et ulterior proprio de stipite natis Ob sobolem laetis numeret descendere ramis. Sis pia, sis prudens felixque attingere primas Isacias virtute nurus: sollerte Rebeccam Vince animo, placidis Abigail moribus esto, Fecundis Liae thalamis, Rachelis amore, Et constante oris forma vultuque placeto! Prole, pudore, fide, pietate, propagine cunctas Una Palaestinas praeeas, rogo, nupta maritas!”
34.
Ritibus expletis templi, pro more paternos Virgo alias desponsa lares subitura fuisset; Nec foret eiusdem sponso data copia tecti, Limine festivus donec sollemne puellam Exciperet proprio sponsus. Sed utroque parente Orba petit Virgo, sacris penetralibus istum Expectare diem, donec sollemnior aequo Tempore componat solitos Hymenaeus honores, Utque foris liceat sponso custode morari. His precibus mystas, istis quoque Virgo fatigat Et sponsum votis, talem sed utrisque paratis Indulgere moram, non se prius intulit aedis Sacrae adytis, Iosippum ista quam voce teneret: “Te Dominum, Iosippe, meum rerumque mearum Quem statuit Deus, ingratum nequit esse tuenti Divini iustum placiti[ERROR: no reftable :]1004 placiti : aplciti, si nupta iugalem Observo demissa meum. Iosippe, rogandus Es mihi, cum fatis cedant mihi tecta paternis Debita, ubi muris sublimibus eminet alta Nazareth: haec hortus iungit sibi laetus opaca Arbore, quas inter (memini bene) sueverat umbras Anna parens multis tempus consumere votis Prona caput, lunata genu rectisque potentem Implorare Deum palmis. Iosippe, quid obstat Nos colere externo vacuos herede penates? O quantum ista mihi domus appositura caloris Aetherei, quantos divini luminis haustus, Quantum virtutis, spectanti utriusque parentis Praeclaros pietate lares? Memorata docebunt Me loca divino instructas iterare frequentes Igne preces, ubi lucis inops pupilla paternae Maternaeque legam pariter vestigia flammae. Insuper et veteris praeconia dicere famae Accepi sanctum Domini similemque Tonanti Heroëm venturum illuc urbisque futurum Municipem nostrae. Fieret quae copia tanti Regis adorandi, quales contingeret isto Divinae ambrosiae latices haurire profundo! Nec procul esse aiunt tempus quo Nazareth almum Excipiet fecunda Ducem frontemque coronet Illa suam tanto mittent quem sidera flore. Hoc mihi stat votum: cum me deducere templo Mens fuerit, domui potius, Iosippe, paternae Restituas sedesque illas dominusque paterque Ipse colas, proprioque probes ea limina voto.”
35.
Haec ubi dicebat Virgo, Iosippus amica Aure tulit, quae sidereo stillantia melle Verba dabat castosque loquens afflabat amores. Ut dixisse satis visa est, hoc ille resolvit Ora sono: “Dominum non es tibi nacta iubentem Virgo, sed acceptis, mea quo connubia tendunt, Adictum obsequiis comitem; placitique vigebit Me penes aequa tui ratio semperque tuorum Fixa meis inerit verborum flamma medullis. Quod cupis, et ratio tuaque explorata voluntas Efficit esse ratum: nobis generosa petetur Nazareth et patrii dabitur tibi copia tecti. Calcatos repetes utroque parente penates, Amborum pressura piae vestigia flammae. Horum audita sacros probitas compellet ad aestus Iosippum quoque: quantumvis ubicumque morari Sors tecum mihi laeta dabit, scio, nulla sequendae Aequior occurret, quam tu probitatis imago.” Hac voce erubuit Virgo dictâque vicissim, Quam purus dictabat amor, cessere salute.
Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.