23.
Ex reliquis tela una fuit, bis duplice circum
Margine, sed pariter longo, quam fine quaterno
Undique linea par Phrygiae distendit in usum
Artis. Erat pictus variis cum floribus hortus:
Hortus, Adame, tuam qui si nescisset orexim,
Staret adhuc et adhuc insontibus illa colonis
Gauderet tellus, vitali germine praestans,
Spinarum vepriumque expers, ignara sepulchri.
Coeperat hoc scitis linum variare figuris
Virgo; suus iam floris honor foliisque comisque
Frondibus arboribusque suus fuit impare filo
Distinctus color; in medio producta petebant
Fatalem cor telae habituram licia plantam.
Iamque fuit ramis distincta virentibus arbor
Et sua protensae poscebant germina frondes,
Quëis filo innexum iam Virgo paraverat aurum.
Fructibus illa aequum dum pollice circinat orbem
Et telam vestigat acu, cum pollice fixa
Coepit acus tremere et fatales ducere fructus,
Unde scelus morsque erupit, formidine pomi
Horret iners Virgo; et qualem reiecerat una
Ore animoque cibum, quamvis mendacia telae,
Inconstante timet producere toxica dextrâ.
Despexitque artem tristis secumque locuta
Sic fertur: “Vetita et primaevae conscia culpae
Germina damnatasque dapes componere filo
Aggrediar? Damnetur opus, tellure furentis
Initium sceleris: quid ego paro reddere vitam
Funeris authori, danti rea pabula, ramo?
Mens horret, nec dextra audet versare nocentis
Germinis effigiem: gaudet quo Tartara pomo,
Caligant oculi, languescit dextera, pectus
Ingeniumque labat, cervix onerosa fatiscit,
Stamen et ars titubat, digiti torpore stupescunt.
At scio quid faciam, quo nostrae hoc utile telae
Perficiatur opus: meliorem stipite fructum
Fatali appendam!” Dixit bene gnara futuri;
Germine funereo dextra trepidante repostam
Sumit acum pomique loco pendentis ab alto
Efformat vultum pueri, cui lactea frontis
Area, liliolis par candor, eburnea cervix,
Aurea caesaries, oculi pupilla, serenus
Stellarum fulgor, roseas imitantia malas
Labra color Tyrio qualis fervescit aheno
Tinxerat, ut veri speciem formaret Amoris.
Bracchia vicinis suspenderat utraque ramis
Mollibus affigens clavis plantasque manusque
Et tenui frontem niveam velamine texit.
Armaque suspendit de stipite, qualia ferre
Suevit Amor, tela et pharetram nervoque remissum
Pendentis pueri pedibus subiecerat arcum.
Novit enim quod caelestis sua tela, peritus
Corda ferire, vibret; veletque obscura Cupido
Lumina, ne sponsae naevos observet amantis.