27.
Est locus, ut fertur, diro confinis Averno,
Sanctorum domus: hoc olim confluxit ad antrum
Purior Isacidum sanguis, quos criminis expers
Integritas Stygiae potuit subducere poenae.
Hanc Abramigenae, quique aequis moribus ante
Thariaden obiere pii, coluere latentem
Invisa tellure specum. Dixere vetusti
Christicolae Limbum, communi voce notantes
Terrae postremam Cocyti in finibus oram.
Hic specus immanis coopertus fornice saxi,
Phoebeae radios impar admittere lucis,
Completus densa umbrarum caligine squalet
Horridus: externo numquam penetrata calore
Marmora primaevam duris sub cautibus auram,
Nullo umquam Zephyro motam perflante, recondunt.
Hoc antri squalore patrum praetriste ferebant
Exilium sanctorum animae famulataque caelo
Religio clausi damnum tolerabat Olympi.
His pia iustorum diuturnis debuit umbris,
Authorem promissae libertatis Iesum
Expectare fides; cuius nisi nacta cruorem
Non erat obstrictas sibi dimissura catervas
Infera telluris regio, sine lumine, noctis
Continuae caligo, atri vicinia Ditis.
Sed licet innocuae Limbi tenebrosa tulissent
Electorum animae, nullos dabat ille dolores,
Aut poenas carcer; quas nec tetigere reorum
Ultrices Erebi flammae, nec forma draconum,
Saeva aut spectrorum vis terruit infernorum.
Attamen una illis, sed non minor omnibus una
Poena fuit, summa caeli regione remotos
Empyrei tolerare sitim, vultusque bonique
Copia divini fuerit subtracta quod illo
Exilii damno, culpâ infelicis Adami.
Illis poenarum dulcis comes, aurea summi
In maerore mali, miseraque in sorte serenae
Laetitiae nutrix nisi praeconcepta fuisset
Spes tantum largita sui, quod flebile dulci
Exilium patria, tenebras quod luce perenni
Mutaret ventura salus, locus ille vocari
Debuerat carcer, noxque horrida damnatorum.
At quia poenarum hoc expers veniebat ad antrum
Illorum probitas, quos olim tristia Limbi
Vincula rupturi Herois spes viva tenebat
Atque spei mensura fides, venturus in orbem
Infera divinus minuebat damna Redemptor.
Quot vero solis gyros habitura dolentem
Spes foret haec Iudam, maestos torquebat Apellas –
Incertae vis saeva morae. Quem vero silenti
Lapsurum gutta rorem dixere Prophetae,
Isto tellurem Auroramque madescere rore
Clamabant vincti; verno hunc quod germine sacrae
Signarent voces, illud prodire benigna
Optabant tellure rei, quod nube soluta,
In pluviam veluti, caelo descenderet iste
Divinus Bellator. Aquae sitibundus hiabat
Istius ad pluviam Limbus nubesque liquatis
Imbribus hunc miseri laticem stillare rogabant –
Non aliter quam cum summas vomit aethere flammas
Sirius aestivoque ardent Hyperione durae
Arvorum glebae, sterilesque humore carentes
Titan urit agros, millena petentia nimbos
Ora aperit tellus supplex humore rigari,
Usa petit tali pluviae solacia suadâ.
Tunc etiam grato si quae densatur ab Austro,
Agricolae observant nubes, quae signa paratam
In rivos abituram aiunt protendere lympham.
Talis erat vinctus fidei Abramitidis heres,
Fervidus optatae pro Vindice libertatis
Sollicitare magis precibus caeleste Tonantis
Subsidium, quam fecundas telluris aperta
Ora petant nubes, gratosque ex nubibus imbres.