Croatiae auctores Latini: inventa |
domum | quaere alia! | qui sumus? | index auctorum | schola et auxilia | scribe nobis, si corrigenda inveneris! |
Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml]. Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
23.
Illa Sioneae forsan quoque praescia caenae, Divini praesens epuli spectavit inane Panis prodigium repletaque pectoris illo Igne, alium sensit Cereris, pro fruge saporem. Utque fuit supremi epuli graviore sedere Digna loco natique latus stipare, vel ipsis Discipulis mensae accubitum sortita priorem, Prima fuit, sacra pavit quam filius esca. “Accipe, mater, idem”, inquit natus, “quale dedisti Tu prius assumpsique tuo de sanguine corpus. Quique tui fueram ventris, modo pectoris hospes Esse peto aeternique novum do pignus amoris.” Tunc ea, luminibus tacitos referentibus ignes, Ad natum conversa oculos manibusque modesta Supplicibus, divina suae quam dextera prolis Frangebat, gratam est avidis affectibus escam. Panis ubi sumpta effigies, mirabile nati Inventum, quo se cordi commiscet amanti, Sola videt penetratque animo; decuitque videre Haec primam quae ventre tulit miracula. Vidit Plura tamen, quem ventre tulit: spectavit ibidem Triticeae siquidem totam sub imagine frugis Progeniem susceptam utero totamque videbat Sub tota Cereris forma, sed qualibet aequè Parte tenebatur totus – mirabile! – natus. Attonitae similis tacito sic pectore fatur: “Hactenus intacti, qualis mihi contigit uni Mirabar fortunam uteri, nec hypostasin ultra Plus posse aeternam iuncta sibi carne, putabam. Nunc ultra processit amor, mortalibus unus Qui datus est cunctis natusque est omnibus, idem Servator voluit cunctis quoque pectore nasci, Arida terrigenûm replens praecordia IEsus. Utque magis pateat donum, pars singula totum Possidet authorem doni, nulloque figurae Dissidio, panis successor dissidet Agnus. Mira situs ratio et panis sine pane figura Ingenium Sophiamque premet mentisque valebit Nulla, sui vacuum virtus comprendere panem. Sola fides istam continget amoris abyssum. Te vero quod, nate, tuae das cernere matri, Ingentique, isto mea tenvia munere pensas Obsequia, hoc matri tribuis, sed caetera segni Ancillae. Si materno te lacte rigavi, Tu meus es iam, nate, cibus; si corporis auram Vitalem, divinus homo me matre tulisti, Tu mea nunc vita es, tu pectoris intimus ardor, Tu cordis qua spiro aura es: qua vivo. Parentis Esca tuae meliorque tuae tu matris origo, Divina incipiam de te quod vivere vita, Cui mea, mortalis quod sis, adiecit egestas[ERROR: no reftable :]714 egestas : agestas .” Haec animo genetrix versabat, et omnia miris Impleri sensit cordis penetralia flammis.
Vicic, Kajetan (?-ante 1700) [1700]: Jesseidos libri XII, editio electronica, 13523 versus, verborum 84448, ed. Gorana Stepanic [genus: poesis - epica] [numerus verborum] [vicic-k-jess.xml]. |
Zbirka Croatiae auctores Latini, rezultat Znanstvenog projekta "Digitalizacija hrvatskih latinista", dostupna je pod licencom Creative Commons Imenovanje-Nekomercijalno-Dijeli pod istim uvjetima 3.0 Hrvatska.
Za uporabe koje prelaze okvire ove licence obratite se voditelju projekta.