EN humanissime Lector, Classis mea ante aliquot annos à portu soluta nunc tandem non Croesi Mydaeque opibus, sed literarijs onusta Gazis, non sinè tempestatibus, nec sinè diuturna maris jactatione, neque sinè ventis, neque sinè velis, salva praeter meam tuámque spem, sed non praeter opinionem ad littus appulit. Fortassè opus non fuisset tantô laboris impendiô, tantâ curâ, et sollicitudine, tantâ vigiliarum, ac insomniorum diuturnitate si post antiquos hoc mare literarium, ut sic dicam, tam vastum, ac penè inexhaustum pererrare contigisset. Quemadmodum enim cuilibet post Christophorum Columbum in Occidentalem Indiam, post Ferdinandum Magellanum in Moluccas, post Franciscum Pizzarzo, et Amagro in Provinciam Perüanam, post Hugonem Villobejum in Terram Arcticam remigare volupè est, et post detectum Thesaurum auream illam opulentiam haurire: ita profectò, et mihi longè svavissimum accidisisset, vel jam semel eruta in alium librum transumere; vel dispersa in

unam molem coaugmentare, vel inventis de meo quidpiam superaddere. Verùm cum nemo nostratum repertus sit, qui adeò solerter tranâsset, et pervestigâsset hoc Pelagus, ut omnes sinus ejus ac latebras habeat exploratas; nemo, qui nomenclaturam Latino-Illyricam eô ordine, eâ dictionum copiâ, varietate, et scribendi methodô in lucem edidisset, quò hoccè GAZOPHYLACIUM meum, seu AERARIUM votis expectancium correspondet: idcircò, quae hujus scriptionis classem altiùs, et altiûs à terra promovi, eò crebriores insuperabilioresve charybdes, et difficultates expertus fui. Quibus tamen omnibus, auxiliante illo, qui Alltitudo est divitiarum Sapientiae, et Scientiae, minimè fractus; quin potius contemptis Scyllarum oblatrantium, id est oblocutorum, importunis clamoribus, quicquid in feracibus Illyrij littoribus, Dalmatia, Croatia, Sclavonia, Istria, et vicinioribus inibi Insulis (quarum magnam partem, sicut Diodorus Siculus, ne in descriptione orbis erraret, multas Asiae, Europaeque Provincias, majoris experientiae in lingua gratiâ, non absque magno meo incommodo peragravi) quicquid, inquam, colligere potui, abundè in hoc GAZOPHYLAIUM congessi, congestum in hanc formam redegi, redactum tuos sub oculos posui. Alteram quidem ejusdem partem, Illyrico-Latinam, scilicet jam ante plures annos feliciter elucubravi, et expost partim ob decrepitam aetatem, partim ob continuam ferè variorum morborum conflictationem, ulteriori scriptioni longum Vale dixi, eâ praesertim intentione, ut in dictis sanctioris otij ferijs exemplô Patrum meorum (quorum unicum studium erat, ût Tertullianus ait, terram suspensô pede tenere) tantô commodius mihi vacarem, et Margaritam illam in agro super coelesti reconditam melior Negotiator totâ mentis aviditate indagarem. Sed enim erant, qui meum septuagenarium pectus expugnarent; Amici námque omnibus modis, et rationibus,

quibus poterant, svaserunt mihi, ut Illyricô-Latinae, et Latinô-Illyricam partem adnecterem, et tanquam majoris importantiae, sempiternô saeculorum carcere, quibus delitescebat, eximerem; atque in libertatem, lucémque vindicarem. Cumque probè animadverterem eorundem animum adeò in svadendo pertinacem, et obfirmatum, ut nullis mearum excusationum momentis à suo proposito moveretur, et ex altera parte spes vitae quantulacûnque affulgeret, Sanctas sanè otij ferias publico bono potiùs postponendas duxi, quàm avidissimos congentilium meorum animos pretiosori AERARII mei thesaurô, gratissimâque, quam ex eo hausturi sunt, utilitate privandos esse. Itaque ut, quam ipse contractis velis classem ad littus reducere destinaveram, rursùm Juventuti Illyricanae servituram praeberem, consilium caepi vela denuò explicandi; et ducta in altum Navi novâ sedulitate omni aurô, argentôque aestimabiliores merces conquirendi. Placuit autem consultô vitare peregrinam quorundam nominum propriorum copiam, et ea duntaxat consectari, quae Juventuti ad usum quotidiani sermonis, eruditionémque è re fore videbantur. Nec aliter fècisse constat Conradum Gesnerum Tigurinum, qui ab aliis nominibus Onomasticon propriorum nominum sequestratum ad calcem Dictionarij sui rejecit, vel ex eo, si mentem ejus assequar, quia Onomasticon magis Poëtis, Geographis, Historicis, altiorísque doctrinae Viris, quàm inferioribus literaturae Juvenibus profuturum existimavit. Existimavi et ego idipsum, atquè ideò ad succurrendum studiosae Juventuti, ac alijs quibusvis vernaculam nostram ediscere volentibus, propria illa nomina, utpoté quibus vix est invenire correspondens nomen Illyricum, ex serie appellativorum dispunxi, sola propè communia ad Alphabeticum ordinem redegi, verbis Illyricis interdum multiplicibus efferre studui, diversas significationes, quas numeri Arithmeticô

charactere notati, exprimunt, diligenter explicui; ità, ut tot sint futuri numeri, quot significationes, genus, declinationes, ac conjugationes adnexui, quarundam syllabarum quantitatem aliasque non spernendas observationes opportunè adnotavi.