ODE IX. AD MICHAELEM BONNUM. R. P. R. Rectorem.
Iam senis coniux Phrygii cubile
Aureum linquit, revehitque lucem.

-- 201 --

Cynthius terris veniens Eois
Lotus ab undis.
Iam graves menti subeunt labores.
Iam premunt somno fugiente cura.
Omnis (heu) vitae dolor in renata
Luce resurgit.
Nemini faelix sua sors videtur.
Nec satis constat sibi quisque, versat
Cura sic omnes bene nuncupandi
Nescia voti.
Hic ferox bello, studiosus ille
Pacis, hic Gangem, petit ille Nilum.
Insidet vitae senis hic avari
Filius haeres.
Tu tamen faelix, merito vocandus
Bonne sermones Latiae Minervae
Docte, qui sacris tua dedicasti
Ocia Musis.
Quique divino prope raptus oestro.
Quidpiam semper meditare tecum,
Quod sub umbrosis Heliconis oris
Adsonet Echo.
Rector, et Princeps patrii senatus
Conde, quod saeculum mereatur omne.
Sic humo penna meliore raptus,
Ibis in astra.