Epilogus
Haud equidem reor, viri clarissimi,
Naris tam obesae adesse vestrum hic quempiam,
Qui Marte non intelligat vel proprio,
Catharina nostra quid velit, quid clamitet,
Quid fugere quemque doceat et quid persequi.
Vidistis etenim dimicantem strenue
Mollem, tenellam et regiam virgunculam
Victoriamque deferentem nobilem
De barbaris, immanibus, ferocibus,
Nostrae tribus salutis adversariis,
Ex qua trophaea rettulit illustrissima
Et trina gemmis lucidis splendentia
Auroque puro serta fulgurantia,
Quibus triumphans vecta est super sidera. 1802sq. canina ... rabie] Vell. 2,64,3. 1804–21] H 1545–62. 1805–08] B 1972–74, 1976. 1810] B 1978. 1815–19] B 1979–83. 1821] B 1984. 1823 Naris ... obesae] Hor. epod. 12,2. 1824] Ov. Pont. 4,7,13sq. atque utinam pars haec tantum spectata fuisset, / non etiam proprio cognita Marte tibi. 1826] Ov. Pont. 1,4,37sq. nec mihi Tiphys erat rector, nec Agenore natus / quas fugerem docuit quas sequererque vias.
Nam virgo castitatis palmam obtinet,
Quam ne impudico proderet Maxentio,

Sese omnibus ut ahena terris machinis
Opposuit omnem impuritatem respuens,
Quin immo peius execrans angue et cane.
Doctoris hinc sibi lauream quoque vendicat,
Totius ut Phari sophos celeberrimos
Quae disputando insigniter prostraverit
Victosque Christi sub iugum redegerit.
Denique tyrannum proterens saevissimum,
Dum pro data Christo fide caput obtulit,
Illum deum solum et suum sponsum asserens
Suo coronam iure martyris gerit.
Sic virginis, doctoris atque martyris
Triplici caput redimita nunc diademate
Thalamo recepta Christi Olympum possidet.
Iam quisquis vestrum gloriam huius virginis
Affectat, aulam et vult Tonantis scandere,
Christi fide munitus et spe gloriae
Accensus atque caritate fervida,

Vera suum cor imbuat sapientia,
Fibras voluptatum malarum comprimat,
Caduca spernens ambiat caelestia,
Ut mollibus sic asperis immobilem
Sese exhibens, Christi premat vestigia!
Non ambitio levis, voluptas aut dolor,
Non aura vulgi, non potentum offensio
A calle recto abducat illum in devia,
Sed regiam Christi crucis stabili pede
Aditu licet primo arduam teneat viam!
Pro veritate murus ut stet aeneus,
Sit pro fide paratus atque aris sacris,
Si sit necesse, sanguinem profundere!
Sic sic subactis carne, mundo, daemone,
Nostrum in necem confoederatis hostibus,
Instar Lagidae virginis post funera
Ab angelis celso inseretur aetheri.
Quod restat unum, gratias ago maximas,

Primum, archidux Fernande, tibi, serenissime,
Vobis, viri, deinde, spectatissimi,
Quod mole curarum gravi pressi, tamen 1838 terris] Fortasse taetris. 1852] huius gloriae A. 1866] Hor. carm. 3,3,65; epist. 1,1,60sq. hic murus aeneus esto, / nil conscire sibi, nulla pallescere culpa.
Decorare ludos haud gravati scenicos
Vestra fuistis hos grata praesentia,
Studiaque nostra promovere satagitis.
Pro quo favore et ceteris beneficiis,
Quia non datur pares referre gratias,
Rependat auctor, fons et ipse omnis boni
Christus deus, per quem valete et plaudite! 1883 valete et plaudite] Ter. Eun. 1094; Haut. 1067; Phorm. 1055.