Philologic Results

Scena I. Maxentius
Prolixa tantis fit mihi sacris mora.
Peragant remoto me! Alius urget hic labor.
Commovit illa turbidum virgo caput,
Quae nec sacris me praesto nec fecit mihi,
Epulisque crevit pectoris cura et mero,
Rapuitque mentem dispari affectu meam:
Saevire bilis suadet et deûm ultio
Palamque nostra despicata dignitas,
Impune divis ne procax illuserit.
Amor sed intus me mihi aversum trahit.
Irrepsit istuc ex diserto gutture,
Forma venusta, iunceove pectore.
Fatebor, ipso est digna virgo Caesare.
Ut illa roseis verba manabant genis!

-- --

Ut lumen acre frontis ornabat decus!
Ipsa est venustas, quam dii ornant caelites –
Hinc maior illam fastus in deos tenet.
Si quarta, credo, cum tribus quondam foret,
Electa formae quum Venus munus tulit,
Ipso tulisset arbitro munus Pari.
Quid, si videri tam decora mihi ambiens
Occurrit aculeos amoris imprimens?
Placet profecto, nec fefellit fascinum:
Si me amat, amare diis vel invitis velim!
Sed en, peractis pontifex prodit sacris.
Scitandus, extis quid mihi dii praedicent.