Si quae, ut censent, Fuggere generosissime, ex conquisitione, vel publicatione reconditorum scriptorum, speranda laus est: non postrema iis meo iudicio debetur, qui monumenta, quibus regum magnorumque ducum pręclarae actiones, cum in caeteris vitae partibus, tum rebus ac artibus utilibus conservandis, memoriae posteritatis consecratae fuere, e tenebris in lucem eruere, et ad publicam utilitatem proferre nituntur. Etenim dum in hoc diligente opera ac cura versantur, et iusta honorificentissima defunctis soluunt, eorum memoriam

ab oblivionis iniuria vindicantes, et commemoratione laudis ipsorum, quasi trophaeis Miltiadaeis viventium animos ad similium rerum studium exuscitant atque inflammant. Quod etenim praeclare de hominum genere meritis maius praeconium perenni ac immortali virtutis ipsorum praeconio reddi, vel quod efficacius persuadendi argumentum viventium animis, quam mortuorum virtutis commemoratio adhiberi posset? Ac utinam, ut quam hic de defunctis et vivis bene merendi campus latissimus esse videtur, tam quoque eius ingrediendi facultas cuilibet pateret: nihil quod ad praeclara mortuorum facinora ornanda, vel superstitum mentes ad virtutum decora impellendas pertinere posset, nobis hoc tempore defuturum existimarem. Verum ea iam temporum ac rerum conditio est, ut saepius, qui velint, vel maiorum negligentia, vel praesentium invidia ab aditu pulcherrimae laudis

arceantur: ac aditu concesso, ni quis utatur, in publica commoda, ac defunctorum manes graviter deliquisse, merito censeatur. Quamobrem cum mihi praeterita hyeme, Italiam lustrandi gratia obeunti, singulari cuiusdam eximii viri humanitate (nomini etenim certis de causis parco) Aristeae libellus ostensus esset, quo, quae a celebratissimo Aegypti rege Ptolemaeo, cognomine Philadelpho, in cura legis divinae transferendae suscepta gestaque fuere, quam elegantissime describerentur, eius obtinendi facultate data, quae ad eius descriptionem pertinerent, perquam lubenter suscepi: maxime cum res verae religionis cultui vicinior, vel liberali benignitate augustior, vel variis vitae civilis ac gubernationis utilissimis praeceptis refertior, a nullo huius generis historico, meo iudicio, literarum monumentis prodita reperiatur.