CALIDORUS, ET ARGANTUS PASTORES. IN MORTE LUDOVICI PONTANI.
Aspicis, ut saturae ludant per prata capellae,
Nec dulcem Cythisum, aut Salices pascantur amaras,
Arrectisque canes stent auribus omnia circum
Tuta vides: tu nescio quid miserabile tristi
Fronte foves, ducisque alto suspiria corde.
Quin age, dum laetas haec populus efficit umbras,
Et Zephyri movet aura nemus, tenuique susurro
Praeteriens vitreis Bithynnius obstrepit undis;
Cantando aestivi fugiamus taedia Solis.
Sentiat Illiricus post saecula multa Leontes,
Vermanusque pater, quod Menalus ante solebat
Partheniusque audire sui Corydonis ab ore.
Mirenturque suos, si qua est ea fama, nepotes,
Hadriacum nemus Arcadicis obtendere Sylvis.
Ar. Ergo ego flumineae florenti in margine ripae
Sylvestri laetum carmen modulatur avena.
At tu noster amor, tu nostrae gloria gentis,
Immiti absumptus fato Pontane iacebis?
Munera nec gelido dabimus suprema sepulchro?
Non sum adeo veteris Calydore oblitus amici,
Nec me adeo immemorem fecerunt gramina Lethis,
Ut non spiret adhuc cineris mihi semper amati
Gratus odor, teneatque meae claustra intima mentis,
Quin potius Pontane tuos repetamus honores:
Tertia namque subest, postquam te amisimus, aestas:
Ter sine te pingues lacubus calcavimus uvas,
Occidis ante diem, medioque abreptus in aevo
Occidis heu nimium coelo confise maligno:
Nam te, dum chari trans aequora vasta vocaret
Fratris amor, propriae nulla est tibi cura salutis:
Sed ruis ignotae in manifesta pericula terrae:
Nescio quam Veneris Paphom, et vix cognita fama
Cypria regna petis: non illic commoda terrae
Temperies, non delitiae, celebrataque priscis
Ocia carminibus, sed noxia sydera coeli,
Et quae perpetuis male sint toleranda colonis:
Tu tamen incautus dilecti fratris amore
Raptus abis, fratremque tuis complexus in ulnis
Et fratrem pariter, et dulces deseris auras:
Exin nec laeti soles nec candida nobis
Ulla dies fulsit, nec densas porrigit umbras,
Nuda sed ammissis rarescit sylva capillis.
Iam neque floret ager, neque iam redolentibus herbis
Vernat humus, nec, ut ante, colunt haec prata Napeae:
Quinetiam solitas tellus negat arida fruges
Horrentesque rubos, et spiniferum Paliurum
Pro molli viola, pro suavi nutrit acantho.
Interitu Pontane tuo ingemuere Leones,
Hircanasque ferunt flevisse in funere Tigres:
Quin et lanigerum nullas pecus attigit herbas,
Nec quadrupes turbavit aquas, et gramine sueto
Abstinuere boves:tecum Pontane tulisti
Gaudia, delitiasque omnes, tua funera fontes
Et vitrei flevere lacus, his ipse notavi,
His oculis, his ipse oculis, quum volveret atras
Gurdus aquas, maiorque suo Bythinnius alveo
Obrueret latos ipsis cum frugibus agros,
Et secum nostros traheret sata laeta labores;
Quinetiam celsi nemorosa per antra Leontis
Vermanique alto fleverunt vertice nymphae.
Ca. Hoc erat aerea, q... nuper ab arbore Turtur,
Quae mediis pontane tibi consurgit in agris,
nescio quid querulum gemeret: namque una superstes
Una tuo nuper plausus enata sepulchro
Laeta fronde viret, rapido non pervia soli.
Turtur ad inferias, turtur nos ille vocabat,
Ar. Inferias Pontane tibi cape munera Musae
Parva meae, spargat violas, emittat acantos:
Fundat humus varios, quos habet novus annus odores,
Floret huic tumulo tellus, huic germinet arbos:
Dignus erat cui vernet humus, cui germinet arbos,
Pontanus, qui naturae nos abdita primum
Edocuit, quae signa imbres, quae sydera ventos,
Quidve ferat noctes hyeme aut aestate serenas,
Cur tumeant fluctus, rursus cur unda residat,
Qualis alat magnae vigor intus Tethyos undas,
Unde suas habeant ortus vaga flumina, quo sit
Avertenda modo praestigia, multaque nobis
Docta sui monumenta dedit, sed pauca tenemus
Ipse mihi memini quoties Calidore solebat
Dicere, nocturnas conversus ad astra per umbras,
Disce puer quid fata ferant, viden horida Martis
Sydera, ut ensiferi Sydus secat Orionis?
Falciferoque seni nymbosos copulet ignes
Hoedus, et Icarium Phoebo supereminet astrum?
Haec bellum, duramque famem morbosque minantur
Affore, et innumeras terrarum signa ruinas.
Foelices, qui nostra colent haec rura, nec ullos
Armorum strepitus, non classica rauca timebunt.
Vos inter sylvas, atque inter pascua nota
Pascite oves pueri, celsas furor impius urbes
Concutiat: vobis sint haec nemora avia curae.
Ca. Non sic Orpheos mirata est Thracia cantus,
Aut Aracyntheae cantantem Amphiona rupes,
Ut tua Dalmaticae mirantur carmina sylvae.
Cernis, ut omne nemus, motis sua gaudia ramis,
Testetur? non te moriens Argante canentem
Carmine vincat olor, sed iam nascentia rauci
Sydera somny!fero Grylli stridore salutant.
Surgamus, laetisque domum repetamus ab agris.