DE MONILI DOMINAE
In quibus Indus aquis? quo te tulit amne Britannus,
Quod cingis Dominae colla monile meae?
Certe ego crediderim coeli in regionibus ortum
Inde per aereas huc cecidisse vias:
Nam, quae potus alit, quae tellus gignit, et Aer,
Illa ego non tanto munere digna putem;
Quam tua sors foelix, et sorte beatior omni
Dum toties nivea te tenet ipsa manu;
Aut, dum foecundo spatiaris Amoris in horto,
Et legis in mediis Aurea mala rosis;
Et modo formosis das oscula mille papillis,
Osculaque interdum mutua mille refers;
Oscula, quae tristis non possit carpere livor;
Oscula mortales apta beare viros.
O mihi si liceat varias assumere formas,
Et mea in innumeros vertere mebra modos;
Non ego raucus olor, non alta fronte iuvencus,
Sed fieri Domine posse, Monile, velim.