Frankapan, Franjo (m. 1543) [1533, Budim]: Franciscus de Frangepanibus Clementi papae VII, versio electronica, Verborum 805, ed. Bessenyei Jozsef [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [frankapan-f-epist-1533-07-05.xml].
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
Si non me et observancia in Sanctam Sedem Apostolicam et obsequium perpetuum in
Vestram Sanctitatem movissent, tacuissem utique nec tam temerarium opus
agrederer. Ceterum ea que dixi me nedum moverunt verum et impulerunt, ut Vestre
Sanctitati aliqua de hiis, que hic aguntur, scriberem, cui supplico velit in eam
partem accipere ea que a me Vestre Sanctitati scribuntur et scribentur in
posterum in quam a me scribuntur et scribentur. Quali iniuria superioribus annis
affectus sit serenissimus dominus meus, dominus Ioannes Ungarie rex a Vestra
Sanctitate et sede apostolica omnibus notum est, quod factum licet illi, qui
fuerunt dediti Sanctitatis Vestre ad latus sue maiestatis suaserunt procesisse
magis ex adversariorum impulsu et temporum statu, quam ex Vestre Sanctitatis
animo deliberato tamen non in totum ita persuadere potuerunt, quin Sua Maiestas
non gravi et molesto animo ferret regem et regnum optime de Christiana republica
meritum Sancte Sedis Apostolice amicissimum et observantissimum, nam et tunc
multo maiorem partem regni possedit et in praesentia possidet, inimicorum furori
Vestra Sanctitas [58] subiecisset, et nunquam neque litteris neque
nunctiis suis se vel excusasset vel aliquo modo Suae Maiestati satisfecisset.
Cum tamen nunc instet tempus pacis et concordie in dies enim expectantur ex
Constantinopoli a cesare Turcharum, ad quem Serenissimus Romanorum rex totum
negotium regni Hungarie tanquam ad arbitrum reiecit, littere que omnes articulos
pacis continebunt. Monerem humiliter Sanctitatem Vestram vellet antequam saltem
Vestra Sanctitas haberet nova certa de pace mittere huc ad hunc regem virum
gravem, alicuius [59] conditionis nunctium suum, ne sua maiestas
crederet in totum pendere Vestram Sanctitatem ex suis adversariis, qui bonis et
paternis verbis demulceret animum sue maiestatis induceret ad filialem amorem et
observanciam. Nec in hoc Sanctitas Vestra faceret cuiquam iniuriam, quia
Sanctitas Vestra non est pater unius regis vel duorum, sed omnium [ERROR: no reftable :]58 In originali: Vestram Sanctitatem.
[ERROR: no reftable :]59 Hic verbum unum (exempli gratia maioris, gravioris,
uberioris) desideratur.
page equaliter et maxime in licitis et honestis et presertim
cum per adventum nuncii Sanctitatis Vestre neque accedet neque decedet sue
maiestati de regno transierunt enim tempora illa. Accedet tamen multum et Vestre
Sanctitati et sedi apostolice, quia autoritas Vestre Sanctitatis, que nunc pene
nulla est hec reminiscet, habet enim hic Sanctitas Vestra servitores sinceros,
paucos tamen, qui hanc rem sincere promovebunt, cum enim viderit rex meus et
Hungari partem suam sequentes, qui multo plures sunt adversariis, Sanctitatem
Vestram curam de eorum salute gerere et se paterno amore a Vestra Sanctitate
prosequi, sicut a predecessoribus Vestre Sanctitatis olim prosequebantur et ipsi
viceversa erga Vestram Sanctitatem et sedem apostolicam hii essent, qui fuerunt.
Nunc hic per donacionem maiestatis regie domini mei libere possidetur
archiepiscopatus Colocensis, in ea parte in qua non est destructus per Turchas,
episcopatus Transilvanus, Waradiensis, Quinque Ecclesiensis, Waciensis,
Chanadiensis, Boznensis et omnia ista sacerdocia vacant per mortem et tum nullus
petit a sede apostolica confirmari non aliam ob causam, nisi quia vident
Sanctitatem Vestram e memoria sustulisse et regem nostrum et nos. Quale autem
incommodum sit tot ecclesias legittimis vacare pastoribus Vestre Sanctitatis
prudentissimo iudicio committo. Reges, Beatissime Pater, nolunt nunc regi, ut
olim Theodosius et quando vident se contemni irritantur pocius quam emendantur
et ex hiis nihil sequitur nisi apostolice sedis diminucio et contemptus, qui
presertim in hoc regno et hoc tempore non deberet admitti, immo pocius cum ex
una parte habeamus Turchas ex altera Lutheranos, deberent Hungari qui dure
cervicis sunt omnibus blandimentis unacum principe eorum in officio contineri,
facilius est enim hominem preservare, ne incidat in morbum, quam cum inciderit
relevare, hec ut supplicavi iterum supplico, ut eo animo legantur, quo scripta
sunt. Preterea ego hucusque hic fui in serviciis Christi et huius regni, quibus
periculis me obiectaverim, quidve serviverim, taceo. Cum pax Dei optimi et
Turcharum cesaris voluntate iam in procinctu est, supplico Sanctitati Vestre,
velit et ad serenissimum meum regem litteras dare et ad me, in quibus et
maiestatem suam Sanctitas Vestra rogatam haberet, ut me dimitteret et mihi
preciperet, ut illico Dei benignitate confecta pace redire deberem ad prioris
vite institutum. Nam multe sunt cause ob quas vix diutius hic manere potero, et
in hoc prostratus supplico Vestre Sanctitati offerens me paratum orare, quoad
vivam pro Vestra Sanctitate et Sancta Sede Apostolica, in cuius gremio et vivere
et mori cupio et volo, et cum hiis me Sanctitati Vestre humillime commendo, quam
Deus Optimus Maximus sanam et felicissimam conservet ad multa tempora.
Frankapan, Franjo (m. 1543) [1533, Budim]: Franciscus de Frangepanibus Clementi papae VII, versio electronica, Verborum 805, ed. Bessenyei Jozsef [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [frankapan-f-epist-1533-07-05.xml].
|