(6) Post hos anno incarnati Urbi millesimo trecentesimo quadragesimo secundo Principatum Tirolensem omnium Provincialium petitione et consensu regendum suscepit Potentissimus Princeps Hludovicus Comes Palatinus Rheni, Dux Bavariae et Carinthiae Marchio Brandenburgensis et Lusatiae, Princeps Elector et Sacri Romani Imperii Archicamerarius Comesque Goriciae. Sub eius gubernatione Nicolaus Bruna Moravus Pontifex Tridentinus in ordine

octuagesimus quartus Tridentinae civitatis civilem administrationem sibi suisque successoribus episcopis Tridentinis arroganter vendicare voluit, (adeò tetra dominandi libido mortalium animos excaecat ad imaque demergit) civesque Tridentinos invitos sibi sacramenta dicere, oboedientiaeque iuramentum prostare ilicò praecoepit. Hludovicus autem Marchio, Princepsque Tirolensis et legitimus civitatis Tridentinae Dominus, hoc cognito, talique Episcopi lacessitus Injuria, bilem collegit, iustaque ira accensus infesto exercitu Rempublicam Tridentinam invasit inique et armis repentè superavit pervastatisque agris oppida atque arces hostiliter dejecit, iura et causas, sicuti et ante factum erat, ad se suosque tanquam legitimos magistratus referri voluit, et per eos expedire; sciebat enim Reipublicae curam a Sacerdotio alienam esse debere, non decere, ajebat Presbyterum (eo enim nomine ipse utebatur) rerum et armorum imperitum cruento praelio interesse, quem uni Dei intentum esse convenit; indecorum et ridiculum esse vulgo exclamabat, abrasum caput hostili gladio feriendum abjici: ea ageret Praesul Tridentinus, quae divini cultus sunt, quod reliquum est, et domi et foris gerant magni Principes, quorum est urbes ac provincias administrare et pro majestate imperare, cives tueri, copias educere, et si opus sit, confligere; quam ob rem ea commotus sententia suoque iure fretus, quam armis subegerat Tridentinorum civitatem decem et septem annos plenè obtinuit.