Iacobi Boni Racusaei Hierarchiae tertiae Chorus .IX. / Angeli Deo Spiritui Sancto dedicatus, / qui Pastor inscribitur.
Christus ut inde uiam, et caeptas molitur habenas,
Bethaniam uenit, et munitam scandit in arcem
Palladii montis, nec inhospita lumina Marthae.
Illa ministerio domuis execita Virgo
Intrantem excaepit laetanti pectore Christum
Comis, et hospitibus gratis alimenta parabat.
Dum Christus media sedet haud immunis in aula,
Pascit et haerentes diuino et lumine uultus,
Pone pedes residet, notoque incumit amori
Altera capta sacra ueri dulcedine Siris,
Aspectu fruitur, seseque oblectat amando.
Hinc animae mundum penetrali mente recondit.
Qualis ubi medio uitreus fons instrepit horto,
Irrigat et sulco riuis fata laeta reductis, page
Arborei foetus, et uitea sylua nitescit,
Floribus, et picto micat ubere gemmeus hortus.
Talis in hospitio Marthae fluit entheus amnis
Luminis, et geminas radianti fonte sorores
Imbuit, et sancto colucent atria cultu,
Quo surgunt uario florentes ordine foetus.
Dum Martha assiduos obit officiosa labores,
Paulisper stat fessa gradu, dhinc dehinc talia fatur.
Non te nostra mouent haec munia? sola relinquor
Lassa ministeriis, o, Rex, soror ipsa resedit,
Dic isti, et nostros una partire labores,
O, Siri huic inquit multae tua pectora curae
Sollicitant, et te nunc plurim turbat imago.
Porro opus est unum Mariae, nec plura necesse est,
Hoc elegit enim, quaeque optima maxima pars est,
Hanc haud tempus edax, et uis non auferet ulla.
Ah quid agis? quali tua tunditur hospita Iesu
Sedula responso? Marie turrita recumbit,
Te protecta, tui clypeique umbone tuetur.
O, amor, o, pietas solis comprensa beatis,
O, foelix et fausta tua quam protegis umbra.
Haec domus Israel, sunt haec connubia Iacob,
Haec suspensa polo scalas a uertice summo
Demittit gradibus, rursusque atollit euntes,
Vrbis opus sanctae domus haec, et uirginis aula.
Postquam autem Martham Christus, Iudamque reliquit,[ERROR: no reftable :]❦
Te Galilaea petens iterum, mediamque secabat
Samariam, quas illa pares interiacet oras,
Depopulata uenit raptae secus oppida Dinae,
Campus amoenus ubit positus sub monte garizi,
Principe emoraeo quondam quem pinguibus agnis
Emerat Israel centu, posuitque sacerdos
Hic altare Deo, sacrataque templa dicauit,
Effoditque alte puteum, quem fonte perennem
Post Iosephe tibi genitor dimisit habendum.
Huc igitur concussa Deus, labefactaque multo
Membra labore uiae procul haud a fonte locauit.
Sic et aquae sociis abeuntibus arce sedebat.
Moenia quo adproperent, uictumque ex urbe referent.
Sol medium interea conscenderat igneus orbem, page
Quum tulit ad puteum sese Samaritis aquatum
Vertice quae summo uacuam suspenderat urnam.
Huic ait, o mulier potum mihi porrige Iesus,[ERROR: no reftable :]Chr.
Illa refert, a me ne nefas Samaritide poscis?[ERROR: no reftable :]Mu. Sa.
Vit Iudaeus, ego mulier Samaritis aquari,
Gentibus his et enim uetus intercessit abusus.
Si tibi dona Dei, si gratia nota fuissent,[ERROR: no reftable :]Chr.
Si sitiens qui poscit aquas respondit Iesus
Forsan ab hoc peteres ipsa, et tibi uiua darentur
Flumina, tum mulier non est tibi copia uasis,[ERROR: no reftable :]Mu. Sa.
Quo tu haurire queas here, quum fons altus inundet.
Dic igitur sodes, ubi sunt tibi uiua fluenta?
An pater es maior nostro? qui fontis amoeni
Hos latices, prolesque uiri, et pecus omne biberunt,
Et dedit hos nobis, iterum hic insit Iesus.
Hoc quisquis de fonte ibit, sitis imminet illi[ERROR: no reftable :]Chr.
Altera adhuc, at quisquis aquam de flumine potat,
Seu de fonte meo, sitis altera nulla sequetur.
Sed meus ille latex sit fons, et uiuus abundat
Riuus in aeternam salienti flumine uitam.
Porge tuum laticem mihi quaeso, fluentaque uiua,[ERROR: no reftable :]Mu. Sa.
Ne sitiam, neu plus fontes haustura laborem.
Vade, tuumque accerse uirum, tum deinde uenito[ERROR: no reftable :]Chr.
Huc, ait argutum Christi penetrabile acumen.
Illa, uiro careo dudum, tunc inquit Iesus,[ERROR: no reftable :]Mu. Sa.
Nimirum recte hoc dixti, quia coniugis expers,[ERROR: no reftable :]Chr.
Quinque uiros et enim passa es, modo nulla maritum
Lex tibi iungit, habes quem tu non lege marita.
Ecce palam (hic ipse est) promissum lege prophetam.[ERROR: no reftable :]Mu. Sa.
Hoc in monte patres summi inuiolabile numen
Regis adorarunt, Solymis uos templa sub altis
Dicitis esse locum populis, ubi numen adorent.
Crede mihi mulier, non longe hic affore tempus,[ERROR: no reftable :]Chr.
Cum nec in arce patrem solyma, neque monte coletis.
Vos ingnota quidem colitis, nos ordine sacris
Vtimur, et cultus, causas, ritusque tenemus.
Iudaea de stirpe salus uenit, hora propinquat,
Nunc et adest, alta uenerabimur omine sancto
Sanctum mente patrem, uerum quoque, numine uero.
Talibus ipse pater cultoribus innuit, ipsa page
Mens sincaera Deus sincaera mente colendus.
Nescia non ego sum, quod ab aethere mittitur alto[ERROR: no reftable :]Mu. Sa.
Messias, Christus qui dicitur, omnia dono
Ille dabit nobis, et nos uerum omne docebit.
En ego sum, qui te nunc alloquor, illicet adsunt[ERROR: no reftable :]Chr.
Vrbe reuertentes socii, uictumque ferentes.
Illi colloquium taciti admirantur, at illa
Euolat hinc urna mulier cum fonte relicta.
Qualis in aeriis dulcis quum tractibus humor
Cogitur in nubem, ductique a sole uapores
Densentur, tum nube coit uapor igneus uda,
Frigida tum calidis concurrunt aethere in alto,
Mistaque concertant, acri si flamine nimbus
Incidat excutiens nubem, furit acta coruscis
Ignibus ac tonitru, lenique immurmurat imbri.
Talis foeta nouis mulier concaeptibus ibat,
Iamque suo uiuos latices in uentre gerebat,
Ciuibus unde pluit, Coelique efulgurat ignes,
Dilluit, urit, agit, rapit, excitat, attrahit, urget,
Ad Christum denso collectos agmine ciues,
Vocibus, et magni foecundis imbribus oris.
O, mihi si fontis Christi gutta una daretur,
Talia corde meo fluerent qua flumina large,
Mergerer ipse, meos uellem quoque mergere ciues,
Aut si magna peto, saltem Samaritidis alueo
Confluar in Christum, pelagus uelut amnis in altum,
Soluar in hoc, sic me diuinum absorbeat aequor.
O, mater foelix, o, fortunata Sebaste,
Quam trahit ad uiuum Christi pia foemina fontem.
Non signis accaepta fides, sed praestita uerbis.
Foelix prole tua, tu sponsa uocabere Christi.
Tunc socii inuitant epulis ad prandia Christum.
Sunt epulae, sunt et mihi prandia nescia uois,
Ipsa humana salus epula est mihi dulcior omni,
Hoc nostri genitoris opus, mea summa uoluptas.
Quattuor ad menses flauas seges horida aristas
Ecce dabit, solque ipse suos messoribus aestu.
Proxima uicino seges en albescit in agro.
Quisque suas acies intendat ad arma uirosque.
Mercedemque suam messores, horrea fruges page
Aeterna accipiant, uitam sine fine beatam.
Vt data qui primis commisit semina sulcis
Gaudeat, albentes simul et qui frangit aristas.
Vt uulgus dicit, serit alter, colligit alter.
Vos non modo hominum, sed diuum falce metendas
Mittimus in segetes, quibus insudauerat alter.
Ecce nouis adducit opus messoribus aestas,
Feruet ager, uenit ecce suis accincta maniplis
Foemina dux, mouet illa choros, mouet agmina nobis.
Postquam optata fidem sanxit praesentia Christi,
Cordaque diuino satis inflammauit amore,
Firmaque ueridico purgauit pectora uerbo,
Quem retinent, orant, obtestantur, rogitantque,
Ah maneas, o, dulce melos, permitte sereno
Ore frui, permitte tuo nos numine pasci,
O, spectata fides, nec inexorabile numen,
Annuit, unde duos soles ibi mansit Iesus.
Hinc repetit Galilaea tuae magalia Channae[ERROR: no reftable :]❦
Namque hic honorauit thalamos, taedasque iugales,
Et fontes puros in dulcem uertit Iacchum.
Huc uenit imperii quidam pro sede Capharnas
Regulus, extremos obitus cui natus agebat,
Vnde precabatur Christi ut descensus ad urbis
Tecta capharnatis natum de faucibus orci
Eriperet, tristes depelleret ossibus aestus.
Non nisi prodigiis, nisi signis creditis inquit.
Ille autem descende precor prius ultima natus
Quam metus exoluat miserandae debita mortis.
I, uiget ille puer fatis ereptus, abiuit
Regulus extemplo, quia credidit, inter eundum
Protinus occurrunt famuli. natumque parenti
Conualuisse ferunt hesterna luce, reuulsum
Faucibus e mediis, e dirae gutture mortis,
Hocque repens egit septena punctus in hora.
Tum pater aduertit quia tempore comminus illo
Exierat uerbo uitali e pectore uirtus,
Scilicet et Christi quod regnet ubique potestas.
Vnde fides iu amore Dei ceu glutine nectar
Inseritur, channa Iesu manante secundo.
Inde Thyberiadis consedit littore ponti[ERROR: no reftable :]❦ page
Aeterni speculum patris, et sapientia Christus.
Quem populi mixtim non una e parte secuti,
Diuersaeque premunt turba glomerante cateruae.
Desilit in fontes, et puppe natante resedit,
Et genus electum secum, dhinc dehinc multa locutus
Ad populos stantes, et littora curua tenentes.
Hocque parabolicis intexuit ordine signis.
Prodiit ad campos manus haec extenta serendos,
Semine plena suo, quod dum serit, excidit una
Pars, penes estque uiam pedibus calcata, rotisque,
Nec minus et uolucrum rostris rimantibus aesa.
Saxea terra aliam, ieiunaque glarea partem
Excaepit, natamque breui summisit in herbam,
Exiguus tenui quia fouerat humor arena,
Aruit ardenti siccata stirpe calore.
Pars alia hinc cecidit subter spinosa rubeta,
Dum simul haec crescunt, spicaeque umbrantur inanes,
Suffocat fruges, et opacas enecat herbas
Spina frequens, paleasque effutit inutilis humor.
At quam laetus ager, dulcique uligine pinguis
Fouit humus partem, Coelo summittit aprico.
Illinc uber agit sementa tricesima, surgunt
Dupla quidem haec aliis, aliis centupla redundant.
Hauriat haec auris, quae auditu pollet acuto.
Agricolae simile est regnum coeleste serenti,
Optima qui positis infodit semina sulcis.
Quum uero uigiles nox oppresisset agrestes,
Et sopita cibi uapor organa summa ligasset,
Tunc inimicus atrox, et enim malus excubat hostis,
Hic lolium super, et steriles inspersit auenas,
Vt cereale satum infoelicibus uereret herbis,
Postquam autem frugi seges inspicasset aristas,
Apparent simul in uacuo Zizania culmo.
At famuli quibus incubuit custodia frugum,
Curaque ad agricolam referunt, an forte reuelli
Illa a stirpe sinat, quibus is non protinus inquit,
Ne simul haec commixta bonis errore trahantur,
Quin ut adusque simul messem sinite utraque crescant.
Tunc ego quum falce in segetem crassabor acuta,
Messorum agmen agens, atque ensibus arma recuruis, page
Primum infoelicis stipulae, et sine fruge secandi
Mandabo lolii collectis igne maniplis
Aequos in extincto constrictos urere fasces,
Granaque triticeae messis referenda sub alta
Horrea, perpetua ut sine fine in pace quiescant.
Instar et hoc aliud regni specimenque reponam,
Quum uir arata manu sua semina iecit in arua,
Post obdormiuit proiectus ad arboris umbram
Nescius, at semen gremio telluris alendum
Germinat, ac crescit sensim noctesque, diesque,
Sponte sua tellus uiridem fruticescit in herbam,
Quae stipulas denset, iaculisque inspicet acutis,
Spicaque fumento plenis turgescat aristis.
Et quum fruge noua densis induruit hastis,
Coctaque sole bonis maturuit horrida culmis,
Messis adest, tunc arma legunt falcata maniplos.
Parque nec absurdum, magnum fit saepe pusillo,
Seminis omnigeni minimum est sublime sinapis
Semen, et huic Coeli tantillo aequabile grano
Imperium, non segne suo nam creditur horto.
Pullulat hinc adeo uis magna, effunditur altis
Ramorum foliis, ingentem et subiicit umbram,
Nec satis est, olus omne simul superatque, premitque,
Fitque ingens arbos, statio haud ingrata uolucrum
Et generi alituum positis fidissima nidis.
Nec secus astriferi sublimis regia Coeli
Proficit ac mulier, quae sub sata terna farinae
Fermentum condit, dum fermentescat eodem
Omnis massa simul, dictis tunc intonat altis,
Audiat haec auris, quae auditu pollet acuto.
Deinde domum sese a populo pendente recepit.
Hic socii, Coeli capita ardua, cur tua tantas
Lingua per ambages obscura nube locuta est?
Tunc causae secreta suae mysteria pandit,
Remque omnem exponit, lucemque enucleat omnem,
Ambigui clausa sermonis in arte latentem.
Rursus et haec aliis inclusit mystica signis,
Plurima coelicolum latuit per saecula regnum,
Thesaurus sicut ueteri suffossus in agro,
Coelestis quaerenda domus, sic gurgite in indo page
Rosida foelicis rimantur gemina conchae.
Vnicus in totis efloruit unio saeclis,
Ingentis praecii tereti candore rubescens,
Nactus eum curet scitus mercator emendum.
Par quoque et hoc instar supremi aduertite regni.
Nam ueluti salsas immissa sagena sub undas,
Squammigeros genus omne trahens ad littora pisces,
Postquam exempta uadis, stabilisque resedit arenae,
Impletosque sinus deprompsit piscibus, illi
Admixtam uulgo capti saliere per algam,
Tum qui rete trahunt, et qui stant littore quemque
Delegere bonum, et quallis posuere paratis.
Mundus ubi magnum uoluendo expleuerit annum,
Instructis superum cuneis exercitus ingens
Coelitus aetherias subter labetur in oras,
Impia de mediis ut separet agmina iustis.
Quae sine fine fero flagrantibus igne caminis
Deglutit flegeton, et mors depascit amara
Aeterno interitu. quo tartara nigra dehiscunt.
Omnis scriba docens interni lumine regni
Est uelut oeconomus, famulis qui diuitis Arcae
Promit uasa suae noua uasis mixta uetustis,
Hic etiam populis certantibus arma ministrat,
Et nouat antiquos positis incudibus enses.
Dixerat, hinc patrias procul et secessit in oras,
Vnde malos ciues ingrarae ingratae euaserat urbis.[ERROR: no reftable :]❦
Quum sacer occiduis decumbit nubibus Hesper,
Praeuius ad manes subiturus Lucifer imos,
Horaque fatalis deuexo inclinat Olympo.
Qualis ab aeoo consurgit pestifer eurus,
Et mundum nigra conuoluit nube cadentem,
Talis et Herodes deuoluit fraude Iohannem
Natalisque suos obducit laetifer ortus,
Relligione dolum tegit et saltante puella,
Immanes epulas infanda caede cruentat,
Infert marmorea caput a ceruice recisum.
O, facinus crudele, caput sine crimiue crimine ferro
Truncatur, uariumque nefas ostentat adulter.
Stat caput in disco iacet ingens carcere truncus,
Et datur in precium saltanti immane puellae, page
Impia quod tandem suscaepit adultera mater.
Ecce sacer, nullique secundus in ordine princeps
Militiae, ille Dei magno laudatus ab ore,
Dira profanate cadit in ludibria mensae,
Par Coelo, superis materna notus ab aluo.
Sanctus erat claris uirtutibus, Angelus immo,
Cui nota nulla fuit, leuis aut labecula uitae,
Verus erat, pressus tamen est a pondere praeli,
Vt dulcem attritto stillaret corpore uitam,
Haec uia qua Coeli summas ascendit ad arces.
At pius audito casu morientis amici[ERROR: no reftable :]❦
Ingemuit Christus, lachrymis testatus amorem,
Cumque suo coetu celeri fugiente phasello
Trans freta, conscendit montis loca sola seorsi.
Multa ceteruatim gens hunc, plebesque secuta,
Littora circuitu superant sinuosa pedestri.
Ipse sedens summo socios in monte docebat.
Interea attollens oculos procul agmina uidit
Tendere se uersus, quibus illicet obuius ibat,
Comiter excaeptos, dulci et sermone leuatos
Recreat hos, illis animos et corpora sanat.
Proximum erat solenne sacrum, quo plurima sancto
Rite cruore domus Iudae sua limina tingunt.
Tum duodena phalanx (ut sol deuoluitur alto,
Tectaque decliuis fumantia uesper inumbrat)
Ieiuni populi duros miserata labores,
En ait ad Christum, populus labat iste famescens,
Corpora dic curet dimissa per oppida turba,
His et enim impendent desertis uallibus umbrae.
Respondit soli lingua tentante Philippo.
Vnde graui huic populo Cererem mercemur alumnam?
Dixerat hoc operis non nescius ipse futuri.
At iuuenis non bis centum denaria panis
Sufficiunt, ut des paruas tot in agmina micas.
Audiit Andreas, ac talia sedulus infit,
Est puer hic unus qui panes quinque, duosque
Affert pontiuaga de gente paropside pisces,
At quota pars? et sit micis libanda pusillis.
Hos huc ferte mihi, uiridique in gramine campi
Discumbant humiles conuiuia fusa per herbas, page
Et quot quinque decem dixit tot in ordine sunto.
Discubuere uiri centum per gramina mensis,
Foemineumque genus, puerique, impube petulci
Agmen ibi, quo quisque suis cum matribus ibat.
Tum data quinque capit cerealibus ordea crustis,
Decoctosque maris geminos a gurgite pisces,
Attollitque oculos, duplicesque ad sydera palmas,
Gratatusque patri diuino famine iussit.
Crescite multiplices, mensasque replete iacentes.
Hos in frusta secans socios partitur in omnes,
Exundatque Ceres, piscisque exuberat amplo
Germine bissenis a fonte canalibus, instar
Fluminis, et mensis centum discurrit in oras.
Postquam exempta fames epulis, saturataque plenis
Conuiualis adhuc penderet sessio mensis.
Edicit sociis, relegent sibi quisque canistris
Relliquias epuli, mensis quaecunque supersunt.
Tum bis sex cophinos implent, stipantque prementes.
Panditur hic manifesta fides, oculisque refulsit
Splendor, et humano coelestis corpore uirtus,
Crebrescit Christus populi mussante susurro,
Regia Davitis proles, et maxima Regum,
Dignus qui imperium, regnique capessat habenas.
Ite iubet propere socios, stimulatque morantes
Trans freta, dehinc missis fugit in iuga celsa cateruis,
Vt grates agat, orando pia uota parenti
Dedicet, et sese contempta laude resignet.
Haec fuga qua Christus uanos contempsit honores,
Regnaque, magna quidem nobis exempla propinat.
Ostenditque uiam, uere et decora inclyta laudis.
Pasceret ut populos ualles descendit ad imas,
Praemia ne caperet, montes efugit in altos.
Inter utrunque pius media uirtute refulsit.
Vespere solus erat, soloque in uertice Christus.[ERROR: no reftable :]❦
At socii fessi mediis iactantur in undis,
Proraque ab aduersis illisa retunditur euris.
Quum uero iubar Aurorae iuga montis a alta
Puniceo gallis excitum aspirat ab ortu,
Quartaque nocturnis uigilantia uertitur horis,
Ipse laborantem cernens in gurgite puppim page
Difficili, montis dorso decurrit ab alti, et
Per mare tendit iter tumida suspensus in unda,
Caerula cui siccis subsidunt aequora plantis,
Firmaque non solitus stupuit uestigia pontus.
Quom super ire uirum fluctus uidere tumentes,
Transque laborantes, et transfreta trans freta feruida nautae,
Exclamat trepidi, turbataque numine mens est.
His ego sum tum Christus ait, procul omnis abesto
Corde timor, nostrum subeatque in uiscera robur.
Nate deo si dexter ades, tua numina Petrus
Me quoque adire iube molle hoc super aequor eundo,
Sic ait, o tanto spes opportuna periclo.
Innuit, unde Cephas ardenti corde per aequor
Ibat ouans, agiles neque tinxerat aequore plantas.
Irruit at moto uhaemens uehaemens a gurgite nimbus,
Nec tenuit titubata solo uestigia Petrus,
Labitur ante graui pressus terrore, ruitque,
Imploratque uocans dominum clamore propinquum,
Mox extenta pius porrexit brachia Iesus,
Apprensumque atros reuomentem pectore fluctus
Eleuat, incusatque fidem labentis omissam,
Conscenditque foros, mediaque in puppe recumbit.
Tum uenti posuere, silet placido aequore pontus.
Hunc adeunt socii, praesens et numen adorant.
Haud mora, nec labor optatis ratis appulit oris,
Et genesaraeo Bethsaida littore tendunt.
Hic subito facies, et nobile nomen Iesu
Noscitur, unde ferunt, accersuntque undique totis
Partibus aegra uirum, malesanaque corpora ducunt.
Pars instat precibus, pars oras tangere uestis
Contendunt, extrema salus si fimbria Christi est,
Omnibus hos tetigisse sinus si profuit aegris,
Quid diuum, foelix, atque inuiolabile corpus?
Hanc o per tumidos sulcantem caerula fluctus
Atque laborantem uento obuersante carinam
Ingredere, ut tecum optata potiamur arena,
Optime dux salua nos per freta turbida uectos.
Postera purpureis lux est exorta quadrigis,
Trans mare quom gentes urbem uenere Capharnam
Ad Christum, mira cereris dulcedine captae, page
Per mare quem sociis norant abeuntibus altis
Delituisse iugis, nec aquas sulcasse carina.
Littore nam nullo fuerat ratis altera, Christum
Quae ueheret, quem nec quaerendo inuenerat ullus.
Quo tandem inuento glomerant, ac talia fantur,
O, quando Rabbi, quo ue huc annaueris? illis
Haec responsa dedit, non uos mea signa profecto
Visa trahunt, epuli sed inexaturata libido.
Ne peritura uagos per totque alimenta labores
Exercete uiri, sed uos inhiate Deorum
Concilia, alliciant diuae conuiuia mensae,
Christus in aeterna uobis quae sede parauit.
Hac qui de causa est summo demissus Olympo,
Hoc opus, hicque omnes labor exercendus in horas.
Sit sincaera fides, ut amore feratur in ipsum
Quem mittit pater, huic inamandi fantur apellae.
Tu quae signa facis, facias ut aperta patescant,
Patribus ut nostris olim duce Mose tot annis
Per deserta cibo pastis, ut pagina psallit,
De Coelo Cererem dedit hic, alimentaque ab astris.
Non dedit haec Moses, aut illa cibaria misit,
Sed pater ipse meus Coelo pluet arduus alto,
Donaque uera dabit cerealibus insita crustis.
Panis enim uerus supero descendit Olympo,
Qui mundo uitam largitur. Ego ipse sacrabor,
Panis ero uitae, mea qui sub templa fideli
Conueniunt in amore, fames hos nulla, sitisque
Tanget in aeternum, coelestia pascua carpent,
Et mea potabunt torrente fluenta beato.
Nam quemcunque mihi genitor meus inferit, ille
Tum trahitur, quum sponte uenit, qui stipite nostro
Germinat, huic fructus, folium nec defluet ullum.
Haec mea coelesti quae fit propagine uitis,
Non mea sed patrio demittit gemina succo,
Nilque aliunde uenit, nisi quod mea traxerit arbos.
Haec ego summa dies rursum in sua membra reducam,
Docta Deo ponam, et diuino lumine pascam.
Manna patres uestros uesanae ob murmura rixae
Rore suo pauit deserta per aequora sinae,
Luce tamen cassi stygia modo nocte premuntur. page
Panis ego uiuus delabor ab aethere sancto,
Quisquis eum digne mandet, ne morte peribit,
Sed uita superum foelici luce fruetur.
Ipse sacerdotis uice fungar, inibo fideli
Foedera cum populo, quum me de pane sacrabo,
Quo rata percipient aeternae proemia uitae.
Quod nisi manducent carnem, potentque cruorem
Ore meum, fraudentur ea, et reddantur inanes.
Hac in carne cibus uere est, et sanguine potus.
Manducant ea qui sincaera mente, bibuntque,
Paulatim coeunt in mutua uiscera mecum,
Haec dum dicta palam populo impercaepta doceret,
Fluctuat incertum uulgus, nutantque refusi
Discipuli, hinc uario studioum murmure mussant.
Hic loquitur lapides, et non penetrabile marmor.
Talia quis capiat molli tam dura cerebro?
Tum medio Iesus qui stat centralis in omni,
Omnia quo sentit, quo percipit omnia, tandem
Prosequitur dictis, et nubila lumine purgat.
Ignoto haec uestras offendunt obiice mentes.
Quid si prolem hominis super alta uidebitis astra
Scandere? sede sua moderantem regna priori
Imperio, uiuet, bonaque omnia uiuida reddet,
Sed non carne sua, nec enim prodesset edenti.
Verba quidem uestras ego quae sum fatus in aures,
Spiritus est, uiuo sunt fonte sonantia signa
At bona pars quod sponte fidem mihi denegat, intus
Propterea penetrare nequit sub stipite nostro.
Hinc abiit pars illa retro, nec iam amplius haesit
Radice, aut uitae protegmine reprobus humor,
Vertitur interea ad socios. num uos quoque uultis
Hinc ait ire, Simon respondit talia Petrus.
O Rabbi quonam nos ibimus? ore beato
Quos tua uerba trahunt, aeterni es uita uigoris.
Credimus, hocque palam cognouimus, unde fatemur
Te nos Christe deo genitori aequabile numen.
Salue sancta Ceres, uno qua semina grano[ERROR: no reftable :]❦
Multa fluunt, aliis in terrae uentre peremptis,
Vna farina uenit gemino contrita molari
Vna fit alma Ceres, huius farragine grana page
Multa uigent, unusque coit per uiscera sanguis,
Spiritus unus inest hoc magno in corpore Christi.
Viuimus hoc omnes, hoc uno pascimur omnes.
Coniungit quot pacis amor, quot roborat artus,
Mutua tot sancto capiti sua membra cohaerent.
Adsis, o, sacrasancta mihi communio uitae,
Vniar hac tecum, tecum flagrantius urar.
Nos sed in aequa nouem quae fecimus arua choraeis,
Pastorem inter oues a montibus egimus altis,
Errantem dum quaerit ouem conuallibus imis.
Hinc canet Euterpem pars altera, tibia cantum
Septiforem recinet, mea si mihi diua supersit.