Berislavic, Petar (1475–1520) [1519, Zagreb]: Petrus Berislavus episcopus Vespriminensis Leoni papae X, versio electronica, Verborum 547, ed. Bessenyei Jozsef [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [berislavic-p-epist-1519-09-05.xml].
Si vis in lexico quaerere, verbum elige et clavem 'd' in claviatura preme.
Que Sanctitas Vestra sua in me solita pietate et clemencia mota dignata est ad me
perscribere, non minus scripta, quam propensum erga me et continuum benignitatis cursum
percepi. Nil ettenim magis pater filio prestare potuit, quam Sanctitas Vestra mihi
impendit. Non alia, ut puto, causa, quam instinctu iusticie stimulata sciens Sanctitas
Vestra agi mecum non rite nec sancte, ut cum bono bene meritoque et fideli servulo
conveniret, sed emulacione, odio et invidia opprimitur virtus, ignavia solercia
inercia,[ERROR: no reftable :]3 Desideratur: sedulitas. fides infidelitate. Non tamen
doleo vices meas, Pater Sancte, tum ob iustum et syncerum iudicem, quo coram mea res
agitur, cum eciam ob innocenciam meam, sed angor animo cruciorque non parum, quod emuli
mei principem et regem meum in hac tenella etate constitutum non tantum in me hic acuunt,
si acuere possunt, verum ad Sanctitatem Vestram (ubi nil absconditum esse potest, ubi
omnia igne veritatis purgantur, ubi spiritus sanctus spirat et nebulas falsitatis
discutit) ea perscribunt, que per se falsa esse ipse testantur. Quid ettenim
magis alienum a veritate est, quam me sallarium maius petere eo, quod predecessores mei
habuerunt, cum generosissimus dominus meus, Wladislaus rex regiis diplomatibus mecum de
stipendio, quale palatino datum est, concordaverit? Quid falsius, quam regem meum e
manibus meis Banatum extricare non posse, cum idem dominus meus litteris suis promiserit
se non accepturum de manibus meis Banatum, donec non fuerit persolutum? Quid minus vero me
ad concordiam non venire, cum anno elapso – medio palatini demortui[ERROR: no reftable :]4
Emericus de Peren. et domini episcopi Quinqueeclesiensis[ERROR: no reftable :]5
Georgius de Satmar (Zathmar, Zathmari). – eam concordiam inierim cum Sua
Maiestate, quam iidem ipsi mediatores optarint, cum maxima iactura mea, ut pote qui ultra
octuaginta millia florenorum crediti mei domino meo relaxaverim? Quid magis imposibile,
page quam me vi Banatum tenere, qui vermiclus sum? Quid iniustius,
iniquius magisque contra publicam fidem, quam me invito rege meo Banatum tenere, cum idem
dominus meus, rex assurgens tota consilii eius corona astante Bachÿe rogaverit, ut Banatui
ipsi preessem, quod suis quoque litteris egit? Quod autem michi aliquam ignominiam inferre
voluerint, illud reffero testimonio et nuncii Sanctitatis Vestre et Cesaree Maiestatis et
serenissimi domini regis Polonie oratoris. Hec sunt, pater Sancte, premia servitutis mee,
hec sudorum meorum merces, hec septem annorum, quibus claustra Christianitatis tutatus
sum, quibus Iaÿczam aliquocies e manibus hostium (vel ipsarum regis mei litterarum
testimonio) eripui, solucio. Sed quia, Pater Sancte, scriptis omnia comprehendi non
possunt, misi ad Sanctitatem Vestram hunc dominum Thomam Nigrum [6], vicarium
meum, qui et innocenciam meam declaret, et ipsis regiis monumentis ostendat, quam inique,
quam impie, quam perverse mecum agatur. Aliud nil restat, quam ut Sanctitas Vestra
perspecta innocencia mea laboribusque meis pensitatis id agat, quod universalem patrem in
filium, quod bonum dominum pro fideli servo, quod rectum iudicem pro innocente facere
convenit, quod quidem meis perpetuis serviciis ecclesie sancte Dei et Sanctitati Vestre
promereri studebo.
Berislavic, Petar (1475–1520) [1519, Zagreb]: Petrus Berislavus episcopus Vespriminensis Leoni papae X, versio electronica, Verborum 547, ed. Bessenyei Jozsef [genus: prosa oratio - epistula] [numerus verborum] [berislavic-p-epist-1519-09-05.xml].
|