17 Sigismund I to István Brodarics [Cracow], [around 15 May 1523] Manuscript used: BJ 6556 fol. 71r–v. 1 1. Sigismund cannot understand why matters of the bishoprics of Płock and Przemiśl take so long to settle, when the Pope does not benefit from this, but his candidates suffer considerable harm. – 2. He asks Brodarics to help his envoy to the Pope in every way since he will not allow settling the matter differently than what he had decided. Reverendissime sincere nobis Dilecte.

[1.] Nescimus, quid sibi velit, quod negotium episcopatus Plocensis et Premisliensis tam diu istic haereat, idque absque ulla necessitate et commodo summi pontificis 28 Bohemi et alii om. BK 245 28 succedant: succedunt BK 245 28 post aegre ms. BK 245: adhuc om. 29 pontifices nostros: episcopos BK 245 31 locus in senatu: in senatu lucus BK 245 33 reliquum: denique BK 245 36 post rogo ms. BK 245: et obsecro om. 3 ulla: nulla BCzart TN 35 37 post Dominationem ms. BK 245: Reverendissimam add., ut om. 38 et in hoc saltem mihi opituletur, si in alio non libet: et in hoc saltem mihi, si in alio non libet, opituletur BK 245 39 viderint: videant BK 245 39 post me ms. BK 245: ex corde Reverendissimae Dominationi Vestrae add. The Polish King, too, requested that Krzycki be allowed to keep his other benefices besides the bishopric sine quibus in episcopatu Premisliensi exili et lacero, ut in finibus infidelium statum suum cum debita dignitate sustinere non posset (compare: AT VI. 135.) 1  Another 6  manuscript: BCzart TN 35. fol. 731.

-- 69 --

cum maxima tamen perturbatione regni nostri et servorum ac consiliariorum nostrorum, quos ad eos episcopatus designavimus impendio et iactura. 2

[2.] Itaque postulamus a te ut huic nuntio nostro 3 auxilium et consilium omne praebeas, quo negotium ipsum ex tricis istis evolvatur. Nam ut prius tibi scripsimus, non patiemur ullo pacto, ut aliter id ipsum negotium, quam designavimus, transigatur. Quando quidem intelligimus, quorsum haec involucra et ambages tendere, ut nobis contumelia et difficultates in rebus nostris inferantur, quibus si, ut debes, cum nos et serenissimus nepos noster unum sumus, afficeris, consulas et adsis, ut tandem haec tragoedia finem capiat, ne quid deterius hinc emanet. Quam operam tibi uberrima gratia nostra referemus.