Quousque Coelo insultas, o impietas? Ergone nascentur etiam nec fient tantum scelerati faecundo in scelera hoc saeculo? Non serpunt iam, sed volant mala, dieque fit deterior hesterno dies praesens. Vis et ius iuxta habentur. Ite, catenata mala: poenas dant improbi, Mars et Mors exigant! Nec ferrum, nec ignis ulli parcat eloquentiae! Villae, arces, urbes busta fument aequa solo! Albescant ossibus campi, metantur immaturi bello! Funera senum ac iuvenum condensentur, nec parcatur imbelli senui! Bellum e bello feratur, senescente uno malo, nascantur alia cum faenore: ferax Hydra bellum iuvenescentia iactet capita!

Inchoatam a lacrymis vitam cum lacrymis finiant mortales: pueri inter arma senescant immemores ignari pacis, nec senes meminerint, quae Patriae olim pacatae fuerit facies, tam miseri plurimi, ut morte careant. Nec vilibus tantum capitibus et infleta turba litabitur vindici Coelo: cadent passim coronatae hostiae. Sed o felix nimium Tirolis, tuta Archiducum sedes, quae curae est Numini: tu iactatam bellis et exulem e vicinis provincijs pacem sinu excipies et fovebis tuo, Superum defensa manu. At enim victorijs et felicitate antiqua modo ebria Germania prodit, nunc scenam spectatura extimam suarum cladium, dum agatur, aut ipsa agat ad quintum usque actum, quam orchestra dedit et Deus personam. Corona fessum, erige!