Prologus Periocha: Sophronius et Eulalius Sophi corrumpendam vastandae Germaniae formam coniciunt e fluctuante et fugiente Romani Imperij pomo, mole sua vitioque intestino laborante, non obscuris facis bellicae mox erupturae argumentis. – Theatrum: Urbs, e cuius ultimo recessu globus Romani Imperij in primam proscenij frontem promovetur, caelo sereno. (Symphonia – Prologus canitur) Sophronius – Eulalius: Sophi

Sophronius, Eulalius: Dignum oculis theatrum! Romanum in compendio orbem spectabimus una.

Sophronius: Orexim suscitat decumanum tot saeculorum hoc pomum –

Eulalius: Aureum! Aetatem tulit – ut porro ferat, timeo! Iam fugit.

Sophronius: Quam teres atque rotundum! Quam exactum ad unguem!

Eulalius: Turgens ambitioso cortice placet, ni vitium intus alit !

Uterque (pulsans): Ventosa cucurbita! Nil intus est nisi magnum inane. Cadaver elegans! Sine succo, sine sanguine, sine anima!

Sophronius: Si hiet, in magnum fatiscat pulverem, ut solent, quae Gomorrhaea Pomona educat.

Eulalius: At enim, vocale gemit!

Eulalius: Altius canit naeniam.

Uterque: Movetur! Nutat! Fluctuat! Plenum sui

et ebrium malis sit malum.

Quis novus Enceladus in latus se vertit? Casum portendit fluctuatio.

Eulalius: Volvitur in gyros et sequendo se noxium fugit.

Sophronius: Civile bellum gliscit! O grande vulnus Reipublicae!

Eulalius: Tempestas intra viscera murmurat. Pronus orbis impetu latente ruit.

Uterque: Quin Eridis pomum fugimus? In aspidis ovum degenerat. O pullum orbi pessimum: multis scelus excoctum saeculis parturit ovum. Vae Romano imperio, si pariat!

Ut trochus potenti manu crebro verbere in orbem fatigatur.

Ut pila absilit. Forte an datatim ludent Reges – o ludum tragicum!

Quam ferum mugit taurus! Europam semel nobis abstulisse, satis, vae satis est!

Ergo ferreum in incude saeculum calet?