Philologic Results

Frangit, premit vehitque praedam: talis est
In vos tyrannus, qui vel aspectu enecet.
Non ferro agendum, sed precibus. Cum virginum
Choro hunc adite supplices! Oratio
Gestusque luctuosus iram leniet,
Ut spero. Ferrum condite et monitis meis
Parete, dominae cura si cordi insidet!
1: Adibimus, licet capiti discrimina
Impendeant non dubia. Omn: Sit fixum et ratum!

Actus II. Scena 5. Maxentius – Cupido – Catharina – Pharesbutus – Chorus uterque – Porphyrius – Strategus
Subsistite hic, donec vocaro quos lubet!
Commovit illa turbidum virgo caput
Rapuitque mentem dispari affectu meam:
Saevire bilis suadet et divum ultio,
Palamque nostra despicata dignitas.
Impune divisne procax illuserit?
Cup: Ipsane venustas occidat? Telum cape!
Max: Amor sed intus me mihi aversum trahit.
Cup: Haec una digna Caesere est. Heus, milites,
Cito sistite virginem domi nostrae abditam!
Cup: Ut illa roseis verba manabant genis! 643] C om. personam. 637] Stat. Theb. 10,360 per ego haec vaga sidera iuro. 650–52] Sen. Tro. 797 [sc. qualis leo] praedam minorem morsibus vastis tenens / frangit vehitque talis e nostro sinu / te rapiet hostis. 661–73] A 332–46.
Max: Ut lumen acre frontis ornabat decus!
Cup: Ut eminebat e gravitate suavitas!

Starck, Wolfgang; 1554/55–1605 (1554/55–1605) [1606], Catharina Tragoedia, versio electronica (), 1973 versus, Ed. Tilg, Stefan [word count] [starck-w-catharina].