Quantum est in ipso aetatulae primae gradu
Uno salutis gurgite me tinctam ablui
Per quendam eremi non prius notae incolam?
Quot millibus mortalium non obtigit
Haec singularis gratia? Heu, quot millia
Pereunt in aeviternitatem! Nullus est
Qui penset aequa lance, quantum sit boni
Sacra Christiana amplecti ab incunabulis.
Amplexa sum te providente. Nec satis:
Ut ultro mens adsuesceret coelestibus,
Terrestribusque nuncium remitteret,
Tute impulisti me dicare litteris,
Rerumque contemplationi, quas tua
Nostros in usus procreavit dextera.
Hinc cepi amare te, vereri, extollere,
Regemque regum agnoscere. Nam nisi finis hic
Scopusque sit scientiae, frustra sumus.
Et ut benignitatis index clarior,
Me de futuris erudire casibus
Per angelorum monita numquam desinis.
Haud longum abiero. Nocte luci huic proxima,
Cum pensa solverem precum ritu meo
Superisque me custodiendam traderem, 101 numquam] non C. 76] Verg. Aen. 6,625 (=georg. 2,43) non, mihi si linguae centum sint oraque centum. 97 Regemque regum] cf. ad B 896sq.
Repente fessa membra corripuit sopor.
Ecce autem adesse visus ante oculos mihi
Ales minister nube septus candida,
Stellaeque similis, quae parit ex ortu diem.
„Salve“, inquit, „o Catharina, gaude, iubila,
Mittor tibi laetus nuncius coelo! Accipe,
Quae sit voluntas indubitata numinis:

Previous page

Next page