Accipe supremam mortis aut vitae semel,
Nec prece nec auro flexilem sententiam:
Vel sacra supplex tura succende Apidi
Nostrisque diis cunctis, et execrantibus
Verbis nega Christum, mihi vel connubio
Te iunge stabili compos imperii et fori.
Quod si repugnas mente praefracta, tibi
Per mille animam tormenta iam nunc extraham.
Cat: Quid corda eâdem, Caesar, oberras saepius?
Effunde, quidquid exigit insanus furor!
Maiore quanto me malo confeceris,
Maiore tanto Christus ornabit bono.
Mihi ille sponsus, qui solum et coelum regit.
Te sperno, qui vitulo et deûm tot statuis
Servile caput subdis. Mea haec sententia.
Max: O bestiam intolerabilem! Pha: En, Caesar, rota!
Mage pertinacem reddit ista lenitas. 1671] A 1345. 1672] B 1539. 1673] A 1346; B 1543. 1674–76] A 1325–27. 1684– 93] A 1357sq., 1364–72. 1695–700] A 1379–83. 1701 O ... intolerabilem] B 1570. 1702] A 1465; B 1614.
Haec summa superis petitur abs te victima.
Max: Vel sape vel experire supplicii genus,
A quo nec ulla vis hominum te liberet
Nec ipse Christus turpiter affixus cruci!
Cat: O non ferendam numini blasphemiam!
O Christe, sponse, signa monstra coelitus,
Intende coelo praepotentem dexteram,
Effringe validas, quas parat tortor, rotas!
Non quod recusem mille mortes perpeti,
Sed quod requiram nominis laudem tui,

Previous page

Next page