Actus IV. Scena 1. Maxentius – Faustina – Philosophi – Catharina – Strategus – Milites
In publicum prodire cur te iusserim
Et praeter morem faeminarum conspici,
Haec causa pepulit, uxor, ut virgunculam
Aegyptiam, linguam disertam congredi
Testis videres cum viris sapientibus.
Fau: Lubens videbo et audiam, Caesar, tuo
Nutu benigno. Max: I, captam ab antro carceris
Trahe huc, satelle! Asside, coniunx, meo
Lateri! Sophorum turba, vos dextrum locum,
Famuli, sinistrum legite! Parate animos, venit
Autor puella non soliti certaminis!
Phi.1: Quid mutiat loquacula contra tot sophos?
Certissimam promittimus victoriam.
Max: Victoribus parata sunt sua praemia,
Contra manebit dedecoris victos nota.
Cum nemo dictis, virgo, reclamet tuis,
Tum facile statuis te trophaeum iudice:
Adsunt, procacem qui tibi vocem comprimant!
Cat: Christo auspice non detrecto pugnam. Sint licet
Proposta praemia philosophis, Christus tamen
Erit mihi merces copiosa, infantium
Qui pandit ora et in nihilum sapientiam
Sapientium redigit. Max: Mora ne sit longior
Et taedium vitetur, agite, rhetores,

Previous page

Next page