Quod affatim non suppetat? Qua gratia
Homines laborant, se fatigant, irruunt
Mille in pericula: ut consequantur gloriam.
Te sequitur ipsa gloria invitam licet,
Et gloria, qua nemo ampliorem somniet.
Catharina, gaude, sollicitam curam abice,
Rebusque fruere, quas tibi Fors consecrat!
Cat: Adeste comites! Ne superba censear
Abnuere, tamdiu pignora adservabitis,
Donec, quid opus factu, indagavero.
Glo: Utinam, Catharinam consilio stares meo
Nec perditum ires te tuosque! Cat: Neutiquam
Contrarium probabit exitus. I, redi!
Responsa Caesari feres dignissima.
Glo: Ad te revisam plena spei, o fax virginum.
Cat: Nostisque lenam castitatis et mei
Pudoris adversariam? Omn: Non novimus,
Regina. Cat: Mundi Gloria est vel Vanitas,
Quae pollicetur aureos montes suis
Cultoribus, mendaciisque inebriat.
Quisquamne regnis gaudet? O fallax bonum,
Instabile, fluxum, fronte quantum blandula
Tegis malorum? Fulgor externus capit
Oculos, sed intus anxietas, turbatio,
Curae, timores, mille cordis tormina 1084–86] Sen. Oed. 6sq. Quisquamne regno gaudet? o fallax bonum, / quantum malorum fronte quam blanda tegis.
Abstrusa latitant. Sic tamen ista iactitat
Immundi Mundi Gloria ac si plurimum

Previous page

Next page