Quo magis unius moderamina poscitis, urbes,
Paucorum aut uno desipiente uices.
Non multos regnare bonum est: rex imperet unus,
Maeonides uatum maximus ille docet.
Hinc unus regnat Decimus Leo, Scipio cuius
Et Cato protritam sub pede lingat humum,
Certatimque libens uestigia pronus adoret
Romulus et Brutus pacificusque Numa.
Nec mirum: Christi uice fungitur, omnibus et qui
Imperat, illius tradita iura tenet,
Perque potestates binas sacraria Ditis
Sidereasque domos pandere iuris habet.
Quo magis obsequium debent mortalia, si quid
Vsquam sincaere relligionis habent.
Hinc ueluti solem ac lunam stellasque minores
Lucis inaccesę copia magna fouet,
Sic necdum ciues opulentat luce, sed orbem
Lustrat et imperio summa uel ima regit.
Quo magis unanimem uicino lumine fratrem,
Te quoque praesenti numine, Petre, fouet;
Hinc uolat et reditum tibi praepes epistola praestat,
Vix illo solii sceptra tenente sui,
Nec se Pontificem potius quam praestat amicum –
Hoc opus egregii principis esse ratus –
Teque uelut fidum Pylades dilexit Orestem,
Vtque suum Pollux Castora frater amat.
Viue igitur felix tanto sub principe, cuius
Imperio quouis pluris habendus amor.
Sed quia Pontifici patriam duce et auspice Christo

Vade retro

Vade porro