Quid mirum uestras auro intabescere mentes?
Iam templa et superos inuolat iste furor,
Nunc postquam caelum uenale insania fecit,
Fraudis et immunes non sinit esse deos.
Sed bene quod, quicquid committitur, expiat aurum,
Quodlibet et redimunt ditia dona nefas.
Laedimur et ferro pariter sanamur eodem,
Quaeque manus fecit uulnera, praestat opem.
Quod tamen absoluit, scelus Indulgentia suadet;
Non adeo faciles expedit esse deos.
Nanque recrudescunt nimio delicta fauore,
Quae paruo constat, culpa redire solet.
Ferrum inclaementer petit immedicabile uulnus,
Nec profecturam respuit ignis opem.
Sic grauior censura iuuat, claementia damno est
Saepius, et magnum gratia crimen alit.
Lucrosum facinus recidiuum est, quodque piatur
Parte sui quaestus, tedia ferre nequit.
Tu quoque, nedum impune, lucro sed, Cinnama, peccas:
Quanticunque facis, uilius ipsa luis.
Et praedam et turpes ueniae fiducia luxus,
Et facili mulcta culpa pianda fouet.
Vsque adeo precio leuiore piacula constant

Vade retro

Vade porro