Fit fuga per populos passim: victoria solis
in pedibus. Non arma viris, non proelia cordi:
invasit mentes ultor deus, ille timorem
auget et insano pervertit cuncta tumultu.
Quis mihi nunc captas urbes aut oppida possit
dicere? cuive adeo vox pectore prodit aperto
qui fusas acies exarmatosque maniplos
et ductos per colla duces et nomina regum
non fessus tremulo per singula digerat ore
pro scelus aeternum? Desunt ad vincla catenae;
dum capit absumpta queritur de compede miles.
Et quamvis pateat tot caeca per atria carcer
defecit stragemque suam dum clauditur hostis
prodidit et damno visa est infamia maior.
At ferus Alcides, stratis postquam agmina castris
fusa videt, caesasque adverso Marte catervas,
in se omnes pugnare deos, nil credit apertis
ulterius campis, avibusque illata reducit
signa malis, et iam solo sese obice claudit
Eridani. Spes una viro firmumque salutis
praesidium in fluvio est. Lato struit aggere ripas,
disponit rutilas per litora nota cohortes.
O fati mens caeca sui semperque latebra
tristis inexplicita! Quem non Felsinia pubes,
non Hetrusca manus, veteris non agmina Mantus,
non Umbri virtus equitis, non tanta potentum
arma ducum, totis et regna Insubra maniplis
defendere, vagus ripa tutabit amnis?
Nec minus et Venetus coeptum felicibus astris
urget opus. Non tristis hiems aut frigidus horror
tardat iter. Longas movet in certamina turmas,
parte vacat nulla, totusque fugacibus instat.
Et tandem Eridani consedit in aggere summo
adversasque acies totasque ex ordine vires
explicuit, stupuitque hostis tacitusque timorem
prodit et attonito suspiria pectore ducit.
Sic Iovis armigerum Paphie cum forte volucres
aspexere, pavent tacitae, pennisque reductis
terga premunt humerisque caput decline reponunt;
vix bene constiterant ripa flumenque tenebant
et iam praecipiti cursu per tela per hostes

Vade retro

Vade porro