Martia et Hunniadis virtus effulgeat alma, 45
Bellum pro patriâ, pro libertate gerentis,
Corvini ut nomen Mathiae personet alte,
Et quocumque volet Scanderbegi inclyta fama,
Othmanicae eversor gentis qui fulget ubique.
Nec te praeteream Butor Sigmunde, cruento 50
Qui saepe Odrysias fudisti marte phalanges.
Aut vos non memorem celebrandos semper in aevum
Sarmatiae reges, clarant quos grandia coepta.
Te Sigismunde canunt hoc ternum nomine, regem,
Prìma in Sarmaticis fulges qui gloria campis, 55
Quod tentata prius Germano a Caesare frustra
Nunc tibi praecingit frontem data iure corona.
Adde his, quod praestans mirando robore dextrae
Fulmineum Othmanidum fregisti interritus ensem,
Hinc pelagum, et terram ratibus dominaris, equisque, 60
Coepisti ac toto regnare invictus in orbe,
Caesaris occidui victor, ceu victor eoi.
Ille tibi admirans virtutis lumina sponsas
Donavit geminas regali e sanguine habendas.
Hic quamvis reges fastu supereminet omnes, 65
Te solum veritus legatum mittit, et orat
Pacem, sed maior fulget tibi gloria, nato,
Quod Vladislavo gaudes, o maxime regum,
Cui mundi imperium crescenti fata reservant.
Grandia coepta canens quae iam tua dextra peregit, 70
Regum progenies, famâ celebrabor et ipse.
O dulces nostri fortunatique labores,
Tenuia dum solvunt tibi si praeconia laudis,
Osmani valeant fato superesse perempti.
Deficiunt vires, mihi si tua gratia desit, 75
Partibus Arctois Iovis ales qui äera tranas,

Vade retro

Vade porro