Huic cadit in pectus propexa, et lurida barba,
Deformant vultum macies, tormentaque passa, 430
Vires deficiunt, potis est nec promere verbum,
Decideretque, cohors ni fida, et sedula adesset,
Demissumque caput, trepidum corpusque teneret.
Trina urbe in mediâ surgunt e marmore templa,
Grandius ast horum Mustaphae praebet asylum, 435
Agmina quem totâ servarunt nocte sub armis,
Ast eadem medium quum vix nox hauserat orbem,
In sua Vezirum Kussenum tecta vocavit,
Cumque hoc mane novo caris labefactus acerbis
Ianicerum Osmanus ductorem solus adivit. 440
lstae suae haud habilis gentis compescere motum
Pectore sollicito, tectusque manebat in aede,
Mente animi versans, quanam ratione, modoque
Ulcisci Osmanum, semet potuisset et unâ.
Caesar ubi advenit sic illum adfatur amice. 445
I pete belligeros, statuant quid iura vetusta,
Quum sim Caesar adhuc, alter revocetur ab illis?
Haec mandata ferent vitae tibi forte periclum,
Despicit at mortem subiectus pectore fido.
Ad quaenam melius servabis tempore vitam, 450
Quam me si eripias, diro et tuearis ab hoste?
Vellem, iuro tibi, clemens ignoscere noxis,
Cedere et imperium Mustaphae, et laudis honores,
Caesareo solio non vi, sed sponte recedens.
Nescit at ille tamen populos ditione tenere. 455
Quînam truncus iners valeat regnare per orbem,
Gentibus et iustas subiectis ponere leges?
Quî potis imperium stabili firmare vigore,
Illi humana subest quando dumtaxat imago ?
Anne hominem adpelles, sobolem qui spernit amatam, 460

Vade retro

Vade porro