Tartareosque ciet manes, verba impia iactans.
Illam lactantes pueros est fama necare,
E coctis succos extis componere noctu,
Ariete sublatam volitare, et daemone raptam, 80
Montanum impavidam atque invisere saepe draconem,
Sub nuce ubi viridi lamiae convivia miscent.
Fertur carminibus stygiâ de sede vocasse
Illa famem, immani tibi quae plura agmina caede,
Abstulit, hostili caderent quam perdita ferro. 85
Ortos adde suos magicâ de stirpe parentes,
Ipsam inter Dacos hausisse et luminis auras.
His ducibus recto deflexit calle, scelestam
Fraeno omni et rupto coepit traducere vitam.
Sanguineo lunae suffundit rore nitorem, 90
Ignivomamque facem solis caligine velat,
Lucida et aethereo deducit sidera ab axe,
Densâ nube tegit caeli convexa sereni,
Tellurem quatit, imo pontum gurgite miscet,
Adverso horrisonos convolvit turbine ventos, 95
Grandine, vel nimbis campos populatur opimos,
Ut libet, extemplo formas se vertit in omnes,
Nunc fera, nunc ales, saxum nunc visa, vel arbos.
Transfuga Christiadum, legi est infida Maconis,
Nulla est relligio, cuius mandata facessat, 100
Nullum animae pretium, nullum seu numen adorat.
Fidit sola sibi, spes illi, haec una salutis.
Diligit at natum, quo principe regnet in orbe.
Idcirco haud refugit quodcumque admittere crimen.
Quo cecidit solium, dum sese extollat ad altum, 105
Argentum, atque fidem, sanctum contemnit honorem.
Haud pulchra adparet, vafras sed possidet artes,
Allicere adspectu, caecare et lumina amantum,

Vade retro

Vade porro