Te prius ut stravit, tibi nunc sic frangere guttur.
Formida hinc, tacitus quum te nimis hostis honorat,
Ne fors te extollat, magis ut deturbet ad ima.
Gaudere incassum speres te laude priori;
Plaga infusa viru vestigia longa relinquit. 305
Quae tibi damna tulit Caesar, sunt cognita mundo,
Illaque nec pensant fumosae laudis honores.
Caesareus gener es, pro Caesare sceptra tenebas,
Numquam descendat, solio qui sederat alto.
Quo torpes pressus, iam iam expergiscere somno, 310
Eia age, tempus adest altrices sumere poenas.
Arripe fortunam, tibi quae subit obvia ridens.
Te quocumque sequi sunt agmina cuncta parata.
Haud mora, quodque animo dudum stat, perfice mecum.
Natum redde mihi, vitae tibi munera serva, 315
Et tibi praereptos curans acquirere honores
Imperiumque meo nato largire, tuisque.
Fortunam haud timidus, quo te vocat ire, secunda
Militis auxilio, cui vis, audacia et ingens.
Osmano caeso, Mustaphâ in regna reposto, 320
Eius germanos hinc ferro sternere praestet.
Eripe Mustapham, facti mihi crimina linque,
Non mihi privigni, tua sed carissima proles.
E stirpe Othmanidum solus Mustapha manebit,
Post sua fata tui dein nati sceptra tenebunt. 325
Osor foemineus sobole haud gaudebit amatâ,
Ni tua quaenam illi mage proxima sanguine proles?
Eius namque soror tua sponsa, et post sua fata
Natus lege tuus solium conscendet ad altum,
Mustapha at tantum regnabit nomine vivens. 330
Nostrum erit imperium, nobis et summa potestas
Dicere ius orbi, poenis et plectere iniquos,

Vade retro

Vade porro