Ut populum, atque urbem praedâ defendat, et igne?
Tangat te pietas, renue et ne parcere sonti,
Atque urbis miserere tuae, populique benignus.
Quod si consilium Veziri amplecteris ipse,
Contra hostem et mavis procedere vindice poenâ, 145
Militibus parcens flammam hîc restingue micantem,
Imperii ad columen potiusque profunde cruorem
Christiadas contra, turmas huc divide, et illuc,
Quavis parte tui sic hostes clade peribunt;
Victa tua, aut fuerint victricia signa per orbem, 150
Opportuna tuis cedet res utraque coeptis.
Nam si victa forent, eris ultus, et absque periclo,
Si vincent, regni vis, atque potentia crescent,
Turmas si contra campo hîc invadis aperto,
Victorem certa, aut victum iactura manebit. 155
Victor belligerae perdes namque agmina gentis.
Hostes Christiadas posthac queis vincere posses,
Et si victus eris, spoliis quis tecta domorum
Proteget, et miseram flammis ardentibus urbem?
Desertum in mediâ quis te tutabitur aulâ? 160
Sic damna, eveniat quidquid, patieris inultus.
Nomen nequaquam, heroum sed brachia tantum
Imperium extollunt, diro queis ense peremptis
Quae spes certa tibi, quae firma potentia restat?
At tibi belligerûm magnam vim regna parare 165
Obiicies mundi; fundis de rure bubulci
Auxilium anne ferent, occasi atque arma retundent?
Nocte viatori num qui insidiatur, ut aurum
Illi surripiat, terram aut qui scindit aratro,
Et genus hoc hominum regnum defendet avitum, 170
Arboreos gestans vallos, non ferrea tela?
Nam sine militibus, queis rex dominaris in orbe,

Vade retro

Vade porro