Verberibus domino si fas est caedere servum,
Quis vetat, ut Caesar ius tale exerceat aequum? 110
Nobilitate omnes donavit gratia magni
Caesaris, anne sumus collecti e rure bubulci?
Audeat atque aliquis vi sese opponere an illi,
Et qui nulla tulit pro claris proemia gestis,
Improbus iniustas de Caesare ferre querelas, 115
Illi quum vires debentur, vitaque nostra?
Arbitrio tribuit Caesar sua dona, teneris
Praestare et toto, quod praestas, tempore vitae.
Ponendi anne illi fines, cui summa potestas
Credita ad arbitrium revocare, et condere leges? 120
Nos servi indocti, sapiens Rex, Caesar et ille.
Quod iubet Osmanus, dia ut praecepta Macouis
Serventur, questus alter de pectore iactat.
Uti nutra fides prohibet si munere Bacchi,
Ecquis succenset, quum Caesar praecipit idem; 125
Nescit quique dolet stipendia haud aequa mereri
Caesareos nummos quocumque ex aere probatos?
Carpitur et tandem quod clarâ e stirpe puellas
Ille prior nubat per discita regna coactas.
Caesareos natas sinet an nos nubere servos, 130
Agrestesque sibi dominanti ubicumque locorum
Foedere dignetur thalami sociare potentis?
Sed quid plura loquor frustra? vis Caesaris ingens
Nulli ignota manet, cui magna potentia dextrae,
Illi nil vetitum, fert ut sua quaeque voluntas. 135
Othmanidum accingens ensem toto imperat orbe,
Eoum imperium longo tenet ordine avorum,
Et regit ut Caesar, non saevo corde tyrannus:
Si libertatem nostram violasset avitam,
Illi adversarer vestris comes additus armis, 140

Vade retro

Vade porro