At lingua incassum clamat, viresque laborant,
Verberat atque manus, miles parere recusat,
Et se Ianicerum (1) legio fugientibus addit.
Stabant Spahiades (2) medio in certamine fortes,
Mirati ast illos retro cessisse fugaces, 145
Institerunt celeres vestigia ferre retrorsum,
Hinc mea Sarmatico ceciderunt agmina bello.
Bina Tyram et propter manabant plena cruore
Flumina belligerûm volventia corpora caesa.
At mihi stat postahc, regat ut mea dextera mundum, 150
Cuiusque atque meo vita, et mors pendeat ense.
Nos sumus, heu ! reges, nos nostrae caussa ruinae.
In pretio haud nobis heros, sed mollis ephebus,
Qui iam luxurie vitam corrumpit inertem,
Bella gerat, petimus, sapiens moderetur et aequus. 155
Crescant divitiae, contemnimus omnia iniqui,
Mercede haud heros fruitur, quam tollimus ipsi.
Sic est mos regum, sequitur quem turba dynastûm.
In castra hinc veniunt timidi de rure bubulci,
Quî potis his ducibus validos irrumpere in hostes? 160
Non ita, belligerae gentes, satis ante, superque,
Erratum, aggrediar nova nunc, atque inclyta coepta.
Hoc vestrum, atque orbis fatum dependet ab ense.
Magnus ALEXANDER prisco celebratus in aevo,
Bella gerens, ut ego, vernanti in flore iuventae 165
Victor ovans mundi confinia lata subegit.
Ille meus proavus SOLIMANUS fortis, et acer
Par aetate mihi legiones duxit in hostem.
Haec exempla meis oculis praetenta manebunt,
Et sequar haec, dabitur donec toto orbe potiri. 170
Orsa animosa quidem sunt haec, quae pectere volvo,
Aggredienda tamen mihi qua ratione, patescit.

Vade retro

Vade porro