Auxilio adfuimus Turcis nigra signa ferentes,
Armati glacie, nimbis, et peste, fameque,
Aligerum ast acies steterunt nostra agmina contra,
Illaque fulminibus iaculatis strata fuere. 80
Sic VLADISLAVUS Turcarum castra subegit.
Et nos devicit SIGISMUNDUS supplice voto.
Nos vexare Deus, qui nullo destitit aevo,
Aligerûm invadat MICHAEL nos agmine iussit,
Et caeli auspiciis, vi vis fuit unde subacta, 85
Nox caeca effulsit, caelum colluxit et igne.
Infernum at frustra quaecumque potentia tentet
Vertere, naturâ cedit, non subditur umquam.
Arctica iam tellus nostrâ a ditione recessit,
Olim ubi iura dabam, regum sortesque potentum 90
Pone Deo similis volvebam laudis honore.
Atque utinam haec esset nostrorum meta laborum,
Sed nova prospicio maiora, et tristia damna.
Imperium in praeceps ruat ut, quum exsurgit eoum,
Tartara surda loco poterunt immota manere? 95
An VLADISLAVI mortalis dextera sola
Regnatori erebi terrarum subtrahet orbem ?
Si nunc Infernus nequit illi obsistere contra,
Quid faciet natam thalami quum foedere iungat
Dein sibi Caesaream, Hungariae regisque sororem, 100
Et post fata patris cinget diadema Polonum?
Quum rex Hungaricus nuptam sibi ducat Iberam
Regalem sobolem, quae nos bino urget ab orbe ?
OSMANI indomitas acies quum Sarmata vicit,
Fortior ecquid aget sociali milite iuncto ? 105
Tot regna, atque urbes servant praecepta Maconis,
Everso Othmanidum regno lex sancta labascet,
Nomen et Odrysium toto delebitur orbe.

Vade retro

Vade porro