Eructat flammas, infrendet dentibus atris,
Illum nequities stimulis et mordet acutis,
Horrida Sarmaticis minitantem damna catervis, 15
Christiadûm et cunctis, florent quae maxima, regnis.
Dumque hinc OSMANUS componit foedera pacis,
Prosilit humani generis ferus hostis, iniquus,
Impatiensque irâ, fremituque, et murmure magno
Concilium horrendum mox cogi mandat in aulam, 20
Et parat indomitus demens se opponere caelo;
Immemor, Omnipotens ut dextrâ fulmina iactet,
Sit licet in barathrum praeceps detrusus ab illâ,
Ausus quippe Deo caput exaequare superbum.
Tartarei ad sonitum corna ruit impia turba, 25
Ingens quâ abruptus patet imo gurgite hiatus.
Intremuere cavae, gemitumque dedere cavernae,
Turbati manes, et loca nocte silentia late.
Nubibus e densis, erebique in stagna profundi
Praecipiti lapsu ceciderunt agmina nigra. 30
Quaenam exaudiri voces, sonitusque videntur?
Cuncta haec monstra simul crocitant, latrantque, rudentque,
Sibila, rugitus edunt, ululantque, fremuntque.
More suûm his rictus, illis faucesque luporum,
Ranae ora ast aliis, visae bubonis et alae, 35
Huic hominis facies, canibusque simillima nigris,
Faeminea anguineis velata at crinibus illi,
Tergeminique canes, viru tumidique colubri,
Semiviri, pisces, volucres, tot monstra ferarum,
Et quidquid visum quavis deformius orâ, 40
In stygio horrebat totum hoc ex ordine coetu.
Manibus aeternis stipatus rector averni
Ignivomâ rabie succensus corda superbit.
Vipereo e flexu, quo erumpit pestifer ignis

Vade retro

Vade porro