Adde quod externus miles fert grandia damna,
Et regnum perdes tibi nactus nomen inane.
Novit sed sapiens, Rex a mage rege potenti.
Si quando auxilium poscat, quidnam inde moretur.
Armis concurrit si Osmanus finibus istis,
Pace aliae gentes gaudent, mittuntque tributa,
Caesarem at adversus properes si bella movere,
Otia quae capiet tua tellus, solvet et aere?
Felix pace orbis, pacisque est copia merces,
Regna, urbesque fovet pax altrix, servat, et auget.
Succendisse ignem levis est labor, igneus ardor
Quum flagrat, nescis quo extingui tempore possit.
Sic dira incipies leviter certamina martis, 345
Qualis at eventus belli, quis terminus esset,
Hoc non perspicies regnandi expertus in arte,
Versari atque tuum sceptrum in discrimine nosces,
Osmanum quoties tentes incessere ferro.
Si cessare nequis, moveas quin tristia bella, 350
Vertito in hostiles victricia signa phalanges,
Regni usurpat enim partem rex Svecus aviti,
Quam tuus eripuit patruus tibi fraude malignâ.
Hanc repete, et quidquid cognato sanguine iunctus
Gustvus demsit, tenus hac sibi et adrogat armis. 355
Iure tuo haud cedens alienis abstine dextram.
Adiacet en ditio Moscorum proxima regno,
Quae te victorem, quae natum sensit ovantem,
Illuc mitte acies, Princeps quas ducat in hostem,
Quae nondum et didicit tellus, tibi pareat uni, 360
Caspio et a Ponto regnes freta Baltica ad usque.
Rex ergo o felix, procerumque excelsa corona,
Utile si nulli bellum fert tristia damna,
Et mage quum patriis miscentur praelia campis,

Vade retro

Vade porro