Quippe erat Osmano multas leve vincere gentes,
Tentare at vestris quum praelia contigit arvis, 270
Auctas contraxit forti cum milite vires,
Sic fluit effusus septena per ostia Nilus,
Volvit et in pelagum sinuosis cursibus undas,
Si fremat at subito Boreas, fluctusque retrudat,
Extemplo refluit, lati merguntur et agri. 275
Haud vestrum turres, et propugnacula regnum
Cingunt, ut vallis sed pectora vestra tuentur.
Editi ad imperium, vos clari laudis honore,
Invicti antiquo, victores tempore nostro,
Vos anno elapso campo pugnastis aperto, 280
Odrysiisque novas rapuistis robore palmas.
Christiadum reliquis Caesar si nempe potitus
Est nondum regnis, vestra est ea gloria tota.
Ille hinc a vobis, Rex inclyte, lecta corona
Poscit amicitiam, speratae et foedera pacis. 285
Amplecti oblatam sortem vos velle secundam
Nec dubito, sapiens, quum rideat, arripit illam,
Provehit et quidquid communia commoda quaerit.
Volvite nunc quaeso mecum sed mente sagaci,
Pacis an alma quies regno, an magis utile bellum. 290
Insita bella sequi generoso in corde cupido
Acrior exardet, si quem fortuna secundet
Attamen ista gradu longûm non sistit eodem,
Mane apparet ubi, noctu non permanet ipsa:
Sors quae praeterito vobis arriserat anno, 295
Posthac vos linquens Osmano blanda favebit.
Nedum aliquis tacito fingat sub pectore, rursum
Haud posse Osmanum maiores cogere turmas
Quaeque orbis regio bellantes sufficit illi,
Instructae atque omni veniunt e parte cohortes. 300

Vade retro

Vade porro